Όταν το Προεδρικό Μέγαρο γέμισε ψαλμωδίες

Του Γιώργου Θεοχάρη – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Όσοι πιστοί παρακολουθήσαμε την ορκωμοσία της νέας Κυβέρνησης, δεν ήταν δυνατόν να αποφύγουμε την σύγκριση με την ορκωμοσία της Κυβέρνησης Τσίπρα το 2015.
Χθες το Προεδρικό Μέγαρο γέμισε ψαλμωδίες.

Η παρουσία του κλήρου ήταν έντονη, με έξι κληρικούς και επικεφαλής τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο.
Τότε το τελετουργικό του θρησκευτικού όρκου ήταν πολύ σύντομο και η Εκκλησία εκπροσωπήθηκε από έναν Δεσπότη και έναν διάκο, χωρίς τον Αρχιεπίσκοπο.
Χθες κανένας Υπουργός δεν θέλησε να δώσει πολιτικό όρκο.
Τότε μόνο τέσσερις Υπουργοί έδωσαν θρησκευτικό όρκο.
Χθες είδαμε τους Υπουργούς να σταυροκοπιούνται μαζικά, με επικεφαλής τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Τότε το σταυροκόπημα, θα μπορούσε να θεωρηθεί… ομολογία πίστεως, εφάμιλλη των… παλαιών ομολογητών.
Δείτε τις φωτογραφίες από τις ορκωμοσίες των δύο Κυβερνήσεων και μην μου πείτε ότι δεν πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους!

Ασφαλώς δεν είμαστε αφελείς για να πιστεύουμε ότι, επειδή οι νέοι Υπουργοί έδωσαν θρησκευτικό όρκο ή σταυροκοπιούνται μπροστά στις κάμερες, δεν θα περνούν αντιχριστιανικούς νόμους ή θα σέβονται απόλυτα την Εκκλησία και την Ορθόδοξη πίστη μας.

Ασφαλώς και δεν περιμένουμε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βγει… «μαρμαρωμένος βασιλιάς» ή Ιωάννης Βατάτζης ή Μέγας Κωνσταντίνος ή έστω Καποδίστριας.
Δεν ξεχνάμε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα και η Ευρώπη σήμερα έχει εξοβελίσει τον Χριστό μακριά από την ζωή της…
Από την άλλη όμως εμείς οι πιστοί (εάν δικαιούμαστε αυτόν τον τίτλο) δεν μπορούμε να μην μελαγχολούμε, όταν σκεπτόμαστε ότι για 4 χρόνια δεν είδαμε ποτέ τον Πρωθυπουργό της αιματοβαμμένης πατρίδας μας να κάνει τον σταυρό του, αλλά μόνο να πετάει περιστέρια στα Φώτα (αν θυμάμαι καλά και τότε που τα πέταξε ήταν ακόμη αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, όταν έγινε Πρωθυπουργός λησμόνησε και τα περιστέρια).

Δεν μας ενόχλησε όμως τόσο που ο Πρωθυπουργός δήλωνε φανερά άθεος ούτε ότι δεν τον είδαμε ποτέ να προσκυνάει εικόνες και να φιλάει τον σταυρό.
Αυτό που φέρουμε βαρέως ήταν ότι αυτός και οι περισσότεροι από τους original συνεργάτες του προσπάθησαν αυτό που ήταν και αισθάνονταν έναντι της Εκκλησίας να το επιβάλουν διά της βίας στην μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού. Δεν ξεχνάμε για παράδειγμα ότι αυτοί έφεραν την διδασκαλία για την αλλαγή φύλου στα τρυφερά βλαστάρια στα σχολεία μας και μέχρι σήμερα παραμένει.

Θα περιμένουμε από την νέα Κυβέρνηση να ακυρώσει τέτοιες καταστροφικές κινήσεις.
Τελικά τί ήταν αυτό που μας έκανε να χαρούμε με τις ψαλμωδίες και τα σταυροκοπήματα στο Μαξίμου;
Ήταν ότι οι ψαλμωδίες αυτές σήμαναν το τέλος μιας εποχής: το τέλος της εποχής του αριστερόστροφου ολοκληρωτισμού απέναντι στην χριστιανική πλειονότητα του λαού μας.
Ο Έλληνας χωρίς υλικές συνθήκες, με φόρους και με χρέη, με πείνα και φτώχια, με Τούρκους με S400 και Γιαβούζ, θα επιβιώσει, όπως επιβίωσε από την πείνα της Γερμανικής Κατοχής, όπως επιβίωσε από τις τούρκικες χαντζάρες για 400 χρόνια.
Χωρίς Χριστό όμως ποτέ.
Για αυτό είναι καλό να ακούγονται ψαλμωδίες στο Μαξίμου κι ας μην τις πολυπιστεύουν αυτοί που τις ακούνε.