Ο Υφυπουργός Παιδείας κ. Κώστας Ζουράρης και οι «έμφυλες ταυτότητες»

Γιατί σιωπά ο συνήθως λαλίστατος Υφυπουργός;

Του Γιώργου Θεοχάρη

Όπως όλοι μας γνωρίζουμε, ο κ. Κώστας Ζουράρης έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ομιλητικός ως Υφυπουργός Παιδείας, θα λέγαμε μάλλον λαλίστατος.

Τον Δεκέμβριο μήνα ξάφνιασε μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού, όταν από μόνος του έθεσε το δίλημμα «να χάσουμε νησιά ή να χαθεί η γλώσσα μας;», χωρίς κανείς να του το θέσει, και απεφάνθη υπέρ της γλώσσας, «χαρίζοντας» τα νησιά στους Τούρκους.

Και όμως η ελληνική γλώσσα δεν κινδυνεύει από κανέναν. Αυτό που κινδυνεύει είναι η παιδεία των παιδιών μας.

Ο κ. Ζουράρης, παρά την λιπαρή παιδεία του, κάνει ένα βασικό λάθος, έχει μία μονομέρεια: μπερδεύει τη γλώσσα με την παιδεία, την επιφάνεια με την ουσία, το ίδιο το πρόβλημα με την έκφραση του προβλήματος.

Όπως λέει ο Αυστριακός φιλόσοφος Λούντβιχ Βίτγκεσταϊν, τα όρια της γλώσσας μου είναι τα όρια του κόσμου μου.

Τα σημερινά παιδιά δεν έχουν πρόβλημα γλώσσας, έχουν πρόβλημα παιδείας. Δηλαδή δεν καλλιεργούνται πνευματικά. Έχουν στενέψει τα όρια του πνευματικού κόσμου τους και αυτή η στένωση εκδηλώνεται σε ορισμένους τομείς ως πρόβλημα γλώσσας.

Απόδειξη είναι ότι, εάν αυτά τα παιδιά που δεν μπορούν να γράψουν δύο λέξεις π.χ. περί ελευθερίας ή δικαιοσύνης, τα βάλεις να μιλήσουν για ποδόσφαιρο ή ξένη μουσική, η γλώσσα τους «θα κόβει και θα ράβει» και το λεξιλόγιό τους θα ξεπερνά σε πρωτοτυπία και ευρηματικότητα και το λεξιλόγιο του κ. Ζουράρη.

Όμως σε αυτήν την φάση ο ελληνικός λαός συγκλονίζεται από την αντιδημοκρατική και πρωτοφανή προσπάθεια του Υπουργού Παιδείας να χειραγωγήσει τον σεξουαλικό προσανατολισμό των παιδιών, με την εγκύκλιο που εισάγει στα σχολεία θεματική εβδομάδα ενημέρωσης για τις «έμφυλες ταυτότητες».

Μάλιστα, το Υπουργείο προχωρά κι ένα βήμα παραπέρα και φασιστικά δηλώνει ότι η θεματική εβδομάδα για τις έμφυλες ταυτότητες θα εφαρμοστεί πάση θυσία, έστω κι αν εκφράζονται ήδη εντονότατες αντιδράσεις, τόσο από πλευράς γονέων όσο και εκπαιδευτικών.

Όπως έχει αποδειχθεί από σχετική έρευνα, η προσπάθεια του Υπουργείου δεν έχει τόσο στόχο τον σεβασμό στους -για να χρησιμοποιήσουμε τις σύγχρονες εκφράσεις ωραιοποίησης φαινομένων ηθικού εκφυλισμού- «ανθρώπους με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό» (άλλωστε γιατί να ξεχωρίσουμε αυτούς από άλλες πολύ πιο περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες;), όσο στο να συνηθίσει τους μαθητές να θεωρούν αυτόν τον προσανατολισμό ως κάτι φυσιολογικό.

Τα ερωτήματά μας είναι ποια είναι η στάση του Υφυπουργού Παιδείας απέναντι σε αυτήν την προσπάθεια του Υπουργείου;

Συμφωνεί με αυτήν; Γιατί δεν εκφράζεται δημόσια για ένα πρόβλημα που έχει προκαλέσει τόσες αντιδράσεις;

Κινδυνεύουν πιο πολύ τα παιδιά μας εάν δεν διδάσκονται σωστά ελληνικά ή όταν μαθαίνουν ότι η ομοφυλοφιλία, η αλλαγή φύλου και οι άλλες «έκφυλες ταυτότητες» είναι απλά διαφορετικές «έμφυλες ταυτότητες»;

Περιμένουμε την απάντηση του κ. Ζουράρη.