Του Γιώργου Θεοχάρη
Σε μία σημαντική ανακοίνωση που εξέδωσε η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους για το θέμα του κορωνοϊού και της Θείας Κοινωνίας θέτει τα πράγματα στη σωστή βάση τους.
Κατά την περίοδο αυτήν, από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα, ακούστηκαν στον εκκλησιαστικό χώρο διάφορες απόψεις.
Από αυτούς που πιστεύουν ότι η κρίση του κορωνοϊού είναι τεχνητή, ο ιός κατασκευασμένος και ότι έρχονται τα τσιπάκια και άλλα μέχρι αυτούς που θεωρούν ότι Πολιτεία και Εκκλησία τα έκαναν όλα καλά και μας προστάτευσαν από την πανδημία.
Και οι δύο τάσεις διαψεύστηκαν παταγωδώς.
Η πρώτη από τους δεκάδες νεκρούς αρχιερείς, ιερείς, διακόνους, ηγουμένους, μοναχούς, μοναχές που θρηνεί η Ρωσία, η Σερβία και ίσως και άλλες Ορθόδοξες χώρες, όπου δεν εφαρμόστηκαν άμεσα συστηματικά και αποτελεσματικά μέτρα προστασίας στον εκκλησιαστικό χώρο.
Η δεύτερη από την συμπαθή κυρία Άλκηστη Πρωτοψάλτη, που εποχούμενη επί φορτηγού οχήματος, «εν είδει περιφερόμενης τσιγγάνας», όπως είπε αρχιερεύς, έθεσε το ερώτημα στον εκκλησιαστικό (και όχι μόνο) χώρο, γιατί, εν μέσω πανδημίας, μπορεί να περιφέρεται η κυρία Άλκηστις (ασφαλώς δεν έχουμε κάτι μαζί της, επαινετή η πρωτοβουλία της) εις τας οδούς και τας ρύμας των Αθηνών, άδουσα «τα πιο ωραία λαϊκά» και δεν μπορεί να περιφέρεται ο Επιτάφιος την Μεγάλη Παρασκευή, με ιερείς και ψάλτες ή ψάλτριες, άδοντας τα Εγκώμια και το «Ω γλυκύ μου Έαρ».
Ή, όπως τουΐταρε η Ρένα Δούρου, γιατί μπορεί να περιφέρεται η κ. Πρωτοψάλτη «με ένα φορτηγό τραγούδια», και δεν μπορεί να λιτανεύει ο παπάς την εικόνα του επάνω στην πλατφόρμα αγροτικού οχήματος, αλλά να τρώει πρόστιμο.
Η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους κινείται με θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα σε αυτές τις δύο ακρότητες και επαινεί μεν τα μέτρα, αλλά δεν παρέχει άφεση αμαρτιών στην στέρηση της Θείας Κοινωνίας, στο κλείσιμο των ναών και στην αδράνεια των εκκλησιαστικών ταγών.
Επαινεί τις αρχές, τους επιστήμονες, και τους γιατρούς – νοσηλευτές, γιατί ξέρει ότι, εάν δεν είχαμε τον ευγενή και καταρτισμένο Τσιόρδα, θα είχαμε Πολάκη με απύλωτο στόμα και τσιγάρο σε αυτό.
Ταυτόχρονα όμως δίνει απάντηση σε Μόσιαλους και άλλους (ή άλλες) επώνυμους, που εμπνέουν στον κόσμο τον φόβο για την μετάδοση της επιδημίας από την Θεία Κοινωνία, χωρίς να έχουν στα χέρια τους κανένα επιστημονικό στοιχείο, ούτε καν μία περίπτωση.
Αφήνει η Ιερά Κοινότητα -έμμεσα μεν, αλλά με σαφήνεια- αιχμές για την επίσημη ηγεσία της Εκκλησία της Ελλάδας, γιατί δεν χρησιμοποίησε μέχρι τώρα τους ποικίλους τρόπους, τους οποίους γνωρίζει η αιωνόβιος πείρα της, η εκκλησιαστική μας παράδοση, δηλαδή «την τέλεση λιτανειών ιερών εικόνων και τιμίων λειψάνων, την ανάγνωση ειδικών ευχών, την τέλεση ειδικών ακολουθιών», αλλά κλείστηκε στην ασφάλεια του αυτοπεριορισμού της.
Ταυτόχρονα στέλνει μήνυμα ελπίδας και ανάστασης.
Κάποιοι αναγνώστες μας υποστήριξαν ότι το Άγιο Όρος μίλησε αργά.
Η απάντηση είναι όχι. Το Άγιο Όρος είχε πολύ μεγάλα προβλήματα να αντιμετωπίσει στο διάστημα αυτό, καθώς η Αθωνική χερσόνησος είχε υποστεί ανυπολόγιστες καταστροφές. Είχε κοπεί στην μέση.
Μόλις πριν μία εβδομάδα περίπου η Κοινότητα ξεκίνησε πάλι κανονικά την λειτουργία της. Συνεπώς δεν ήταν δυνατόν να κάνει κάτι πριν το Πάσχα, αφού ήταν αδύνατο να συνέλθει.
Άλλοι πάλι είπαν ότι η Ιερά Κοινότητα μιλά εκ του ασφαλούς, αφού το Άγιο Όρος δεν στερήθηκε όλο αυτό το διάστημα ούτε ακολουθίες ούτε την Θεία Κοινωνία.
Η απάντηση είναι ότι κανένας μοναχός δεν μιλά εκ του ασφαλούς.
Κανένας μοναχός δεν πρόκειται να δεχθεί να σταματήσει η Θεία Κοινωνία, ακόμη και εάν κινδυνεύει να πεθάνει.
Αυτό το έχει επισημάνει ο άγιος Σιλουανός, ο οποίος έγραψε ότι όταν γινόταν ο μεγάλος σεισμός της Ιερισσού το 1932 (7,2 ρίχτερ) και ο ναός του μοναστηριού του πήγαινε πέρα δώθε, σαν την βαρκούλα στα μανιασμένα κύματα, κανένας μοναχός δεν βγήκε έξω.
Προτίμησαν να ταφούν κάτω από τα συντρίμμια του ναού, παρά να στερηθούν την ακολουθία και την Θεία Κοινωνία.
Αλλά ο Θεός τους φύλαξε και δεν έπαθαν τίποτε.
Αυτό το γνώριζε το Κράτος και δεν προσπάθησε να επιβάλει κάτι στο Άγιο Όρος, γιατί ήξερε ότι δεν μπορούσε.
Αυτό που είπε το Άγιον Όρος ήταν το ελάχιστο και το πλέον αυτονόητο:
Καλές οι ανθρώπινες προσπάθειες, αλλά χωρίς Θεό μάτην κοπιώμεν.
Αξιέπαινη η διαχείριση της επιδημίας από την Κυβέρνηση, αλλά όχι και η στάση της έναντι των πιστών.
Περνάμε την πανδημία με ελάχιστα θύματα, αλλά όχι ότι έγιναν και όλα καλά!
Χωρίς Χριστό δεν θέλουμε ούτε το βόλεμά μας, ούτε την ασφάλειά μας, ούτε την προστασία μας, ούτε την υγεία μας.
Ο Χριστός είναι πάνω από όλα, γιατί είναι η ζωή μας, η μόνη ασφάλειά μας, η αληθινή υγεία μας, ψυχική και σωματική.
Discussion about this post