Του Γιώργου Θεοχάρη
«Πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται» (Πλάτων).
Το 15μελες του Γ.Ε.Λ Γαζίου εκλεγμένο από τη μαθητική κοινότητα, αποφάσισε να καταθέσει την άποψη του αναφορικά με το ζήτημα που έχει απασχολήσει το Πανελλήνιο.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
«Ειδικότερα, στο πλαίσιο της τριετούς λειτουργίας του, έχει τεθεί στο παρελθόν αρκετές φορές το ζήτημα από ορισμένους μαθητές της τοποθέτησης της ελληνικής σημαίας στην είσοδο του σχολείου. Όμως δεν υπήρξε η αντίστοιχη μέριμνα από τους αρμόδιους. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια της φετινής σχολικής χρονιάς, το 15μελες αμέσως μετά την εκλογή του, έθεσε ως πρωταρχικό αίτημα την κατασκευή ιστού για την ελληνική σημαία, κάτι που είχε παραληφθεί όλα αυτά τα χρόνια. Η διεύθυνσης του σχολείου επιδίωξε άμεσα την εκπλήρωση του αιτήματος, υποστηρίζοντας ότι η τοποθέτηση της θα πραγματοποιηθεί λίγες μέρες πριν την εθνική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. Μέσα όμως σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, δεν υλοποιήθηκε η εκπλήρωση αυτού του σκοπού, με αποτέλεσμα ο μαθητής να πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία να ανέβει στο φύλο φωτισμού και να υψώσει τη σημαία. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί ότι λίγο αργότερα ο υποδιευθυντής του σχολείου τοποθετούσε τη σημαία στην είσοδο του κτιρίου, γεγονός που ο μαθητής αγνοούσε.
Έπειτα από αυτή την πράξη, ο σύλλογος καθηγητών αποφάσισε κατόπιν διενέργειας συμβουλίου, να επιβάλει ως τιμωρία στον μαθητή μονοήμερη αποβολή, λόγω της επικινδυνότητας της πράξης του και της ευθύνης που φέρουν ως αρμόδιοι για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών.»
Αξίζει να σημειωθεί ότι την προηγούμενη μέρα ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΓΕΛ Γαζίου προσπάθησε να βρεθεί από την θέση των θυτών στη θέση των θυμάτων, με την αστεία (αλλά και ανυπόστατη) δικαιολογία ότι δήθεν ο μαθητής γνώριζε ότι θα τοποθετηθεί η σημαία. Διαβάστε όλη την ανακοίνωσή του:
«Ο Σύλλογος Διδασκόντων του ΓΕΛ Γαζίου παρακολούθησε με έκπληξη τη δημοσιοποίηση ενός ζητήματος εσωτερικής λειτουργίας του σχολείου από Μ.Μ.Ε. με όρους που δεν συνάδουν με τη δημοσιογραφική δεοντολογία, δηλαδή τη διασταύρωση των πηγών, την αμερόληπτη παρουσίαση των γεγονότων και τον επώνυμο σχολιασμό τους.
Το σχολείο μας στεγάζεται στο υπάρχον κτήριο από το Σεπτέμβριο του 2014 και έκτοτε η διεύθυνση του σχολείου, με την αρωγή του δήμου, εργάζεται για την αποκατάσταση των ελλείψεων του σχολικού χώρου. Ενδεικτικά αναφέρουμε την τοποθέτηση κλιματιστικών στις αίθουσες διδασκαλίας για την αντιμετώπιση της υπερβολικής ζέστης κατά τους θερινούς μήνες, την ολοκλήρωση των εξωτερικών χώρων άθλησης, τον εξοπλισμό της Βιβλιοθήκης και του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του σχολείου. Φέτος τοποθετήθηκε ιστός για τη σημαία του σχολείου και εκκρεμεί η κάλυψη και άλλων σημαντικών αναγκών, όπως ο εξαερισμός της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων και η θέρμανση στη Βιβλιοθήκη.
Ο μαθητής που αναρριχήθηκε δύο φορές σε στύλο φωτισμού του σχολείου προκειμένου να αναρτήσει μια ελληνική σημαία, ενώ παρακολουθούσε τις προηγούμενες ημέρες την τοποθέτηση ιστού στην είσοδο του σχολείου και ήταν ενήμερος ότι η σημαία του σχολείου θα τοποθετούνταν το ίδιο πρωί στον ιστό της από τον υποδιευθυντή, έθεσε τον εαυτό του σε σοβαρό κίνδυνο και ήταν θεσμική και ηθική υποχρέωσή μας να προστατεύσουμε τόσο αυτόν όσο και τους συμμαθητές του από παρόμοιες ενέργειες. Για το λόγο αυτό, του επιβλήθηκε από τη διευθύντρια -με τη σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Διδασκόντων- αποβολή μίας ημέρας από το σχολείο.
Ως καθηγητές του σχολείου, θεωρούμε πρωταρχική μας υποχρέωση τη διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας των μαθητών μας και υποστηρίζουμε την απόφασή μας παρά τον σκόπιμο και στοχευμένο διασυρμό του σχολείου και των καθηγητών.
Κόντρα στην επίθεση που δεχόμαστε από Μ.Μ.Ε. και «ανώνυμους» κύκλους θα εξακολουθήσουμε να επιτελούμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο με βάση τις αρχές του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας».
Εμείς θέλουμε να κάνουμε μία απλή ερώτηση στους διδάσκοντες:
Επί τρία χρόνια πού έκαναν τα παιδιά έπαρση σημαίας κάθε εβδομάδα, όπως προβλέπει ο σχολικός Κανονισμός;
Η ευθύνη για την παράτολμη πράξη του μαθητή ανήκει στον μαθητή ή στους διδάσκοντες πού επί τρία χρόνια κώφευαν στις παρακλήσεις των παιδιών;
Ακόμη και εάν ο μαθητής όντως γνώριζε για την τοποθέτηση της σημαίας, η πράξη του, και μόνο ως διαμαρτυρία για την αδιαφορία των καθηγητών, έχει πολύ μεγάλη αξία και είναι αξιέπαινη.
Οι καθηγητές απαριθμούν όλα όσα έχουν κάνει για το Λύκειο και την αποκατάσταση των υλικών ελλείψεων.
Όμως για πρώτη φορά στις τελευταίες δεκαετίες οι μαθητές ενός Λυκείου κάνουν αποχή όχι γιατί δεν έχουν θέρμανση, όχι γιατί δεν έχουν αίθουσες, όχι γιατί δεν έχουν φωτοτυπικά, όχι για να χάσουν μάθημα, αλλά γιατί δεν έχουν σημαία!
Και αυτό είναι το παρήγορο μήνυμα στο ΓΕΛ Γαζίου.
Οι καθηγητές κατηγορούν τους δημοσιογράφους για παραπληροφόρηση, ενώ η ίδια η Διευθύντρια του Λυκείου ομολόγησε δημόσια την τριετή (περίεργη) αμέλειά τους για το θέμα της σημαίας, χωρίς να έχουν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη και να καταργήσουν την αποβολή!
Θυμάμαι στα μαθητικά μου χρόνια οι καθηγητές μας παρότρυναν με ποικίλους τρόπους να δείχνουμε την αγάπη και τον σεβασμό μας στη σημαία και να ψάλλουμε τον εθνικό ύμνο, ομολογώ με πολύ πενιχρά αποτελέσματα. Στα παιδιά κυριαρχούσαν η αδιαφορία και η ντροπή.
Σήμερα έχουν φτάσει τα παιδιά να «κυνηγούν» τους καθηγητές να βάλουν σημαία στο Σχολείο!
Αν μη τί άλλο αυτό είναι κάτι το πρωτόγνωρο και ελπιδοφόρο.
Στους καθηγητές που έβγαλαν αυτήν την ανακοίνωση θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτός ο λαός επιβίωσε γιατί υπήρχαν πάντα άνθρωποι έτοιμοι να πεθάνουν για τον σταυρό και την σημαία.
Οι Έλληνες πρόσφυγες όταν έφευγαν από τα σπίτια τους έπαιρναν πρώτα από όλα τις εικόνες μαζί τους και μετά όλα τα άλλα.
Και όταν έφταναν στη νέα τους πατρίδα πρώτη φροντίδα τους ήταν να φτιάξουν εκκλησιά και σχολείο.
Εάν τα παιδιά στερηθούν τον κλιματισμό, τα γήπεδα, τις βιβλιοθήκες, μικρό το κακό.
Αν δεν μάθουν όμως να αγαπούν την σημαία και το σταυρό, η παιδεία μας έχει αποτύχει.
Διότι «πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής πανουργία, ου σοφία φαίνεται».
Καλούμε τα παιδιά να μην υποστείλουν την σημαία της αντίστασης!
