Κλείνει τα μάτια ο Μοναχός και σιγανά μιλάει
Του στέλνει λόγια ο Κύριος, το στόμα του οδηγάει!
Η αγκαλιά Του είν ανοιχτή, ουράνιος Αρραβώνας!
Μα αν δεν υπάρξουν δάκρυα θα έρθει ο Κανόνας!
Μαύρα φοράει η Παναγιά πενθεί την αμαρτία!
Σώζει τον κόσμο απ την οργή, έχει τα δευτερεία!
Πορταϊτίσσης Άγιο Φως το έλεος σκορπίζει
Και στη Βαβέλ του Αμαλήκ δίκαιος μόνο ελπίζει…
Στο αρχονταρίκι του πρώτου ορόφου που κοιτά στο καθολικό αναζητήσαμε ανάπαυση και λόγον αγαθό το τελευταίο μας βράδυ στο Όρος. Συναντήσαμε τον Μοναχό Γ. που διαρκώς ανιχνεύει την σπίθα στα μάτια και στην ψυχή κάθε επισκέπτη–προσκυνητή στην Μονή Κουτλουμουσίου.
Παλαιός συνενορίτης μου στα μέρη του Αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων στην Αθήνα. Τον θυμάμαι σαν παιδί, να μπαινοβγαίνει εκείνος και να διακονεί στο Ιερό. Και τώρα Μοναχός Κοινοβιάτης, της Ριζαρείου τέκνο πεφιλημένο και του Αγίου Νεκταρίου απόγονος εκλεκτός. Ξεκινά να μας μιλά.. Έχει τα μάτια του κλειστά κάτω από ένα ζευγάρι με γυαλάκια. Σαν κάποιος να του ψιθυρίζει τούτα τα λόγια:
-Αποστελλώ εις υμάς Ποιμένας και Επισκόπους κατά τας καρδίας υμών … Έλεγε ο Πατροκοσμάς στις διάφορες διδαχές του και προφητείες του εν Αγίω Πνεύματι και πολλές φορές μιλώντας αλληγορικά, ότι στις έσχατες μέρες αδελφοί μου, δηλαδή σε αυτές που όλοι μας βλέπουμε πως διάγουμε, δεν θα υπάρξει αρμονία μεταξύ κλήρου και λαού… Πιστεύω ακράδαντα ως ένας ελάχιστος Αγιορείτης Μοναχός ότι αυτή η Προφητεία εκπληρώνεται σήμερα! Πνευματική κατάπτωση!
Ανοίγει λίγο τα μάτια και μομφάζει θλιμμένα…
– Δεν υπάρχει άλλος δρόμος αδελφοί μου, παρά μόνο η αυθεντική επιστροφή στην γνήσια Εκκλησιαστική ζωή της μετανοίας. Μόνο έτσι θα έρθει η χάρις του Θεού! Δυστυχώς παρ ότι η φιλανθρωπία του Θεού, μας έχει δώσει αδιάψευστα και αμέτρητα σημεία της απανταχού παρουσίας Του μέσω των θαυματουργικών ενεργειών Του, πολλοί από εμάς προσπαθούν να εφεύρουν λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ όλα είναι εμπρός μας! Εάν μπορούσαμε να διαισθανθούμε έστω την πνευματική συνυπευθυνότητά μας, θα κατανοούσαμε γιατί ο Κύριος επιτρέπει να γίνονται όλα τούτα, και θα επιστρέφαμε σαν άλλοι Νινευίτες στην Κιβωτό της Σωτηρίας, που δεν είναι άλλη από την Αγία μας Εκκλησία… Η Αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα μας περιμένει αδιακρίτως να μας υποδεχθεί όπως τον Άσωτο Υιό και να μας σφίξει μέσα της πατρικά… Να μας δώσει τον αρραβώνα της Σωτηρίας από τώρα! Από την παρούσα ζωή αδελφοί μου δια των Ιερών μυστηρίων! Εκείνο το δακτυλίδι που έδωσε ο σπλαχνικός Πατήρ στον Άσωτο, φανερώνει την Αποκατάσταση και την συνδιαλλαγή με την χάρη του Θεού. Όπως συμβαίνει και με ένα νέο ζευγάρι που δεν αρραβωνιάζεται μόνο κοσμικά αλλά εντός της Εκκλησίας για να ζήσει την χαρισματική ζωή, τον εγκόσμιο αρραβώνα, ώστε μέσα από την Κοινωνία με τα πρόσωπα να κοινωνήσει με αυτά της Αγίας Τριάδος και να λάβει τον Ουράνιο Αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Έτσι γίνεται και με εμάς τους Μοναχούς που θελγόμαστε από Θείο Έρωτα … Αφού διέλθουμε τις δοκιμασίες, τότε έρχεται το στάδιο του Αρραβώνα, με την Μοναχική μας Κουρά… Κι όπως ο Γάμος, έτσι και η Μοναχική βιωτή δεν σημαίνει παύση των αγώνων αλλά μάχη που έχει ως τέλος της μα και αρχή την συνάντηση με τον Νυμφίο Χριστό … Ο Αιώνιος Αρραβώνας!
Ακούμε και θαυμάζουμε την συνεχή ροή των λόγων του. Γραμμένα στης ασκητικής του ζωής τις σελίδες τις αξεθώριαστες, τις λαμπερές! Μοιάζει σαν διδασκαλία αυτή η ώρα που περνά στα νυχτωμένα μέρη της Κουτλουμουσίου μα καθόλου αυτό δεν μας ενοχλεί… Αφενός γιατί ο δείκτης του χεριού του δεν κουνιέται προς το μέρος κανενός –άλλωστε όταν αυτό συμβαίνει τα υπόλοιπα τέσσερα δάκτυλα συνήθως δείχνουν αυτόν που …δείχνει –και αφετέρου γιατί στο πρόσωπο αυτού του πραότατου Μοναχού βρίσκει λιμάνι ο Μακαρισμός του Κυρίου μας για τους ποιήσαντες και διδάξαντες…
– Ο Χριστός μας παραπονέθηκε σε μας αδελφοί μου! Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη έως πότε ανέξομαι και έως πότε έσομαι μεθ υμών; Αυτά τα λόγια αρμόζουν στον καθένα μας προσωπικά! Και εδώ η φιλανθρωπία του Θεού δεν έχει όρια! Θα μπορούσε να μας συντρίψει ως σκεύη κεραμέως… Θυμηθείτε τα λόγια του Ψαλμωδού: Ανοίξαντός Σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητας, αποστρέψαντος δε Σου το πρόσωπον ταραχθήσονται…. Είμαστε λαός αγνώμων και αχάριστος αδέλφια μου! Υπάρχει όμως ένα μεγάλο τείχος που μας προστατεύει ως τώρα… Σε και τείχος, και λιµένα έχοµεν, και πρέσβιν ευπρóσδεκτον…. Τείχος ει των παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, και πάντων των εις Σε προστρεχόντων… Να λοιπόν πως παρεμβαίνει η Παναγία μας ως φιλόστοργη Μάνα για να καταπαύσει την δίκαιη οργή του Θεού… Παιδιά μου αν για μια στιγμή μόνο σταματήσει η Παναγία μας να ικετεύει δεν θα μείνει καμιά ζωτική ύπαρξη πάνω στη γη… Το έργο της Θεοτόκου είναι το πιο κορυφαίο το πιο λεπτό ανθρώπινο και μητρικό… Πρόσφατα ένας Ταπεινός Γέροντας που όλοι τον γνωρίζουμε είδε την Παναγία με μαύρο πουκάμισο!
– Την ρώτησε: Γιατί Κυρά μου μαυροφορείς;
Και Εκείνη του απαντά:
-Παιδί μου εφόσον δεν πενθεί ο κόσμος για τις αμαρτίες του, πενθώ εγώ για να μην αφανίσει ο Υιός μου αυτόν τον κόσμο!
Θα με ρωτήσετε τώρα: Θα μπορούσε ο Θεός να αφανίσει τον κόσμο; Στην Παλαιά Διαθήκη παιδιά προτού σαρκωθεί ο Θεός και Λόγος, προ Συλλήψεώς Του, τι έγινε θυμάστε; Ο Κατακλυσμός του Νώε! Παρ ότι ο Νώε και οι οικογένειά του ήταν ενάρετοι δίκαιοι και ευσεβείς, παρά ταύτα ο Θεός βλέποντας το κατρακύλισμα του κόσμου αποφάσισε την καταστροφή τότε …ξέρετε γιατί; Γιατί τότε δεν υπήρχε η Παναγία μας! Να λοιπόν γιατί η Θεοτόκος κατέχει τα Δεύτερα Πρεσβεία… Να γιατί πρέπει υπερβαλλόντως να την τιμάμε! Το 1940 ο Άγιος Γέροντας μας ο Παΐσιος Την έβλεπε να βοηθά και να κατευθύνει η ίδια τα στρατεύματα! Όμως, όπως έλεγε ο Γέροντας, δεν ανεχόταν να την βλασφημούν στο μέτωπο! Όσοι την βλασφημούσαν πήγαν από βόλι και έναν μάλιστα δεν τον δέχτηκε ούτε το χώμα! Παιδιά, οι βλάσφημοι αν δεν μετανοήσουν και εξομολογηθούν και λάβουν κανόνα, θα κληρονομήσουν στα σίγουρα την αιώνια κόλαση! Ακούστε ένα θαυμαστό γεγονός που πρόσφατα συνέβη και αποδεικνύει τα παραπάνω:
Στην Κρήτη είχε πάει πρόσφατα ένας Μοναχός που ζει σε μια καλύβη που ανήκει στην Μονή μας… Για να συμπαρασταθεί σε μια ψυχούλα που παλεύει με τον καρκίνο… Πήγε την Κυριακή να εκκλησιαστεί ο Μοναχός σε μια ενορία όπου τελείτο και ένα τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο κάποιου άνδρα. Αυτός ήταν πολύ βλάσφημος και απ ότι πληροφορήθηκε αργότερα ο Μοναχός έφυγε αμετανόητος… Μόλις τελείωσε το μνημόσυνο και έφτασε η στιγμή να μοιραστούν τα κόλλυβα στους παρευρισκομένους, αυτά μύριζαν τόσο άσχημα που κανείς δεν τα πλησίαζε καν! Πήραν αμέσως τηλέφωνο στο Ζαχαροπλαστείο να διαμαρτυρηθούν οι συγγενείς, μα ο άνθρωπος εκεί τους θύμισε ότι όταν οι ίδιοι τα παρέλαβαν το ίδιο πρωί μόλις πριν λίγες ώρες ήταν φρεσκότατα και μοσχομύριζαν! Αναστάτωση και θλίψη στους συγγενείς του κεκοιμημένου.. Όλοι αναρωτιούνταν το γιατί και έψαχναν να βρουν δικαιολογίες για το γεγονός… Τότε πλησίασαν τον Μοναχό δυο μικρά παιδάκια, αγνότατες ψυχούλες και του είπαν πως κατά την Μεγάλη Είσοδο είδαν έναν μαύρο να κάθεται και να κοπρίζει πάνω στα κόλλυβα! Κατά παραχώρηση Θεού δηλαδή είδαν τον δαίμονα της βλασφημίας να βρωμίζει πάνω στα κόλλυβα που θα μοιράζονταν…
Αυτό το αληθινό γεγονός αν και ακραίο στο άκουσμά του αδελφοί μου, θα πρέπει να λέγεται, γιατί το πάθος της βλασφημίας είναι καταστροφικό! Κατακρεμνίζεται ο βλάσφημος! Ακούω μερικούς που λένε : Εγώ για πλάκα βλασφημώ! Αφού πιστεύω… έτσι τα λέω δεν τα εννοώ! Να σε ρωτήσω εσένα αδελφέ μου… είπε ο πάτερ Γ λες και είχε έναν βλάσφημο απέναντί του … -Έχεις βάλει ποτέ το χέρι σου στην πρίζα για να γελάσεις;…
Έχει νυχτώσει για τα καλά στο Κουτλουμούσι …Σχεδόν εννιά το βράδυ… Είναι πολύ αργά αν σκεφτείς πως στις 3 θα χτυπήσει το τάλαντο. Δεν σκεφτόμαστε όμως ούτε για λίγο να προτιμήσουμε την ξεκούραση του σώματος από αυτήν της ψυχής. Άλλωστε ο πατήρ Γ. έχει ακόμα κλειστά τα μάτια του και έχει να πει ακόμα κάτι… Στο απέναντι κάθισμα ένας Πατέρας με τον γιό του κάθονται ήρεμοι και φαίνεται σαν να μας περιμένουν…
Ο πάτερ Γ. μας μιλά για την Θεία Λειτουργία… Θυμάται τις διδαχές του πατρός Μιχαήλ Καρδαμάκη που ζούσε την Ιεροσύνη με αγνά κίνητρα.
-Παιδιά μου η Θεία Λειτουργία υπάρχει για να υπάρχουμε! Και εμείς πεισματικά καταπατούμε και υβρίζουμε την Μια των Σαββάτων, την εορτή των εορτών, την πανήγυρη των πανηγύρεων! Αν κατανοούσαμε πως υπάρχουμε μόνο γιατί υπάρχει και τελείται η Θεία Λειτουργία! Το λέει τόσο όμορφα ο Άγιος Σιλουανός! Μόλις θα παύσει η Θεία Λειτουργία τότε θα έρθει το τέλος! Εμάς τους Αγιορείτες μας ελεεί η Παναγία με το Άγιο Φως της Καντήλας της… Η Πορταίτισσα που λάμπει σαν Πανάγιος Τάφος και που διαβεβαιώνει πως όσο υπάρχει και φωτίζει τόσο θα ελεεί…
Θα σταματήσει μόνο για να μην καταμολυνθεί απ τον αντίχριστο… Όμως η Παναγιά αδελφοί μου πενθεί μαυροφορώντας και για μας, βλέποντας την τραγική κατάπτωση την εκκοσμίκευση την απιστία και την έλλειψη φόβου Θεού… Αν μας πάρεις όλους και μας στίψεις, έναν Γερο Παΐσιο και έναν Παπά Εφραίμ Κατουνακιώτη δεν θα βγάλεις… Και έτσι αναλαμβάνει η Παναγία σαν φιλόστοργη Μητέρα να θρηνήσει και για εμάς… Μόνο αν μείνουμε στην υπακοή εμείς οι Μοναχοί θα σωθούμε..
Ο Κύριος δίνει δεινά για να κατανοήσουμε την μεγάλη αξία της επιστροφής… Ο Θεός θα βρει τρόπους για να σώσει… Θα δώσει πληγές του Φαραώ… Θυμηθείτε τους ανθρώπους του πύργου της Βαβέλ… Εκεί σύγχυσε την γλώσσα ο Κύριος… Στην σύγχρονη νοητή Βαβέλ του Αμαλήκ όπου η ψυχή μας απειλείται, ο Θεός θα συγχήσει την κατάσταση, τη ζωή μας, ώστε να επιστρέψουμε στην Κιβωτό της Εκκλησίας μας!
Έστω και την ενδεκάτη αδέλφια μου! Μην αποκάμνετε! Μην απελπίζεστε! Πολλαί αι μάστιγες του αμαρτωλού, τον δε ελπίζοντα επί Κύριον έλεος κυκλώσει. Η δικαιοσύνη του Θεού αργεί, αλλά δεν λησμονεί! Ας επιστρέψουμε! Προσέλθετε προς αυτόν και φωτίσθητε και τα πρόσωπα υμών ου μη καταισχυνθή… Κοινωνοί της Θείας Χάριτος.. Συμπολίτες των Αγίων και Οικείοι Θεού! (συνεχίζεται με το 11ο και τελευταίο μέρος…)
Νώντας Σκοπετέας
){kind=link}