Μητροπολίτης Βεροίας: Την Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου, εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος, πανηγύρισε ο ενοριακός Ιερός Ναός Υπαπαντής του Σωτήρος στη Βέροια.
Λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος της θείας Λειτουργίας τέλεσε την εις Αναγνώστη χειροθεσία του Ιερόπαιδος Δημητρίου Αφεντούλη, κατά σάρκα τέκνου του προϊσταμένου της Ενορίας Πρωτοπρεσβυτέρου π. Λεωνίδα Αφεντούλη.
Παρατίθεται η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων
«Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον».
Στον ναό του Σολομώντος ο πρεσβύτης Συμεών ζει σήμερα την εκπλήρωση της ευσεβούς επιθυμίας του, για την οποία επί χρόνια προσευχόταν στον Θεό. Συναντά και αξιώνεται να κρατήσει στα χέρια του τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου.
Ο Θεός όμως δεν του δίδει μόνο την πληροφορία ότι το τεσσαρακονθήμερο βρέφος που υποδέχεται είναι ο μονογενής Υιός του. Του δίδει και τη χάρη της προφητείας, για να αποκαλύψει στην Παναγία Μητέρα του και στον προστάτη της δίκαιο Ιωσήφ, αλλά και σε όλο τον κόσμο, τον ρόλο τον οποίο επρόκειτο να διαδραματίσει, αλλά και τη στάση των ανθρώπων έναντι του Μεσσίου, τον οποίο ανέμεναν επί αιώνες.
«Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον».
Ο Χριστός ενανθρώπησε και ήλθε στον κόσμο για να αναστήσει τον πεπτωκότα άνθρωπο. Και το έκανε και το κάνει ανά τους αιώνες για όσους πιστεύουν σε Αυτόν, για όσους τον δέχονται όχι γενικά και αόριστα ως τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, αλλά ως τον προσωπικό τους Σωτήρα. Γιατί ο Χριστός μπορεί με τον θάνατο και την ανάστασή του να έσωσε «παγγενή τον Αδάμ», όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος, να χάρισε δηλαδή σε όλους τους ανθρώπους τη σωτηρία, αλλά δεν σώζει αναγκαστικά κανέναν. Σεβόμενος την ελευθερία της βουλήσεώς μας, την οποία Εκείνος μας χάρισε, περιμένει να την αποδεχθούμε με τις επιλογές μας και με τη ζωή μας. Περιμένει να τον αναγνωρίσουμε, όπως τον αναγνώρισε ο πρεσβύτης Συμεών στον ναό του Σολομώντος, να τον εναγκαλισθούμε με αγάπη, να τον κάνουμε ένοικο της ψυχής μας με τα ιερά μυστήρια και να έχουμε στη ζωή μας διαρκή την παρουσία του με τον αγώνα μας να ακολουθούμε το θέλημά του και να εφαρμόζουμε τις εντολές του.
Αν πορευθούμε με τον τρόπο αυτό στη ζωή μας, τότε θα ανήκουμε με τη χάρη του Θεού σε αυτούς για τους οποίους ο Χριστός είναι ανάσταση.
Είκοσι αιώνες όμως τώρα, από την ημέρα της γεννήσεώς του μέχρι σήμερα, δεν ήταν λίγοι εκείνοι οι οποίοι είτε δεν θέλησαν να κατανοήσουν και να πιστεύσουν ποιος είναι ο Χριστός, είτε δεν θέλησαν να τον αποδεχθούν και να τον ακολουθήσουν, είτε πολύ περισσότερο αντιστρατεύθηκαν στον ίδιο και στη διδασκαλία του, πολέμησαν τους μαθητές τους και όσους τον πίστευσαν και τους οδήγησαν στην εξορία και το μαρτύριο. Προσπάθησαν ακόμη με κάθε τρόπο να εξαλείψουν το όνομά του από την ιστορία και να καταστρέψουν την Εκκλησία του και το έργο της.
Και τι έγιναν όλοι αυτοί που αντιστρατεύτηκαν στον ίδιο τον Χριστό, στη διδασκαλία του και όλους αυτούς που τον ακολούθησαν; Τι επέτυχαν;
Οι περισσότεροι από αυτούς απέτυχαν στην προσπάθειά τους, έζησαν την ήττα και το όνομά τους ξεχάστηκε ή μνημονεύεται ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Από τον Ηρώδη μέχρι τους αρχιερείς των Ιουδαίων που κυνήγησαν τον Χριστό, και από τους παλαιούς μέχρι τους συγχρόνους διώκτες και όσους πολέμησαν με τα συγγράμματα και τις ιδέες τους, με τους νόμους και τις απαγορεύσεις τους τον Χριστό και την Εκκλησία του, καμία προσπάθεια δεν επέτυχε, τίποτε δεν στάθηκε ικανό να βλάψει τον Χριστό και την πίστη σ᾽ Αυτόν.
Αντίθετα, όλοι αυτοί μνημονεύονται ως πολέμιοί του και ως ηττημένοι από τη δύναμή του. Όλοι αυτοί έζησαν μαζί με τη γενική αποτυχία και την προσωπική τους πτώση στην αμαρτία, στην απογοήτευση και τη δυστυχία. Έγιναν δέσμιοι των παθών και των αδυναμιών τους, έστω και εάν θέλουν να πιστεύουν ότι έτσι είναι ελεύθεροι να ζουν τη ζωή τους, χωρίς τους περιορισμούς που δήθεν επιβάλλει ο νόμος του Θεού.
«Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών και εις σημείον αντιλεγόμενον».
Ο προφητικός λόγος του πρεσβύτου Συμεών που ακούεται σήμερα στους ναούς μας, ακούεται και στην εποχή μας και στον κόσμο μας, όπου ακούεται ο λόγος του Χριστού. Ακούεται και προς αυτούς που τον δέχονται και προς αυτούς που τον αμφισβητούν και προς αυτούς οι οποίοι αντιτίθενται σε αυτόν. Ακούεται, για να γνωρίζουμε όλοι ποια θα είναι η έκβαση των επιλογών της ζωής μας. Ο Χριστός δεν απορρίπτει κανέναν, όπως δεν απέρριψε ούτε ακόμη και τον ληστή επάνω στον σταυρό. Τι του είπε; «Σήμερον μετ’ εμού έση εν τω παραδείσω». Αρκεί εμείς να θελήσουμε να τον ακολουθήσουμε αποφασιστικά, αδιαφορώντας για τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν ορισμένοι για να δικαιολογήσουν την άρνηση και την αντίθεσή τους προς τον Χριστό και τη διδασκαλία του.
Στη σχέση μας με τον Χριστό χρειάζεται καθαρότητα, δεν χωρούν συμβιβασμοί και ενδιάμεσες λύσεις. Δεν μπορούμε να κάνουμε υποχωρήσεις στις εντολές του, για να είμαστε αρεστοί σε κάποιους ανθρώπους. Και αυτό ισχύει και για τη συζήτηση που γίνεται αυτές τις ημέρες για την καθιέρωση δήθεν γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, με τη δικαιολογία της ισότητος των δικαιωμάτων. Όμως ο νόμος του Θεού είναι κατηγορηματικά αντίθετος προς μία τέτοια σχέση και ένωση, και δεν μπορούμε ούτε να σιωπήσουμε ούτε να συμβιβασθούμε. Η Εκκλησία μας έχει ευθύνη, και γι’ αυτό δηλώνει την αντίθεσή της με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία προς τον νόμο αυτό.
Η σημερινή συγκυρία επιβεβαιώνει τον προφητικό λόγο του πρεσβύτου Συμεών ότι «Ούτος κείται … εις σημείον αντιλεγόμενον», και κατά συνέπεια θα επιβεβαιώσει και το «Ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών».
Γι’ αυτό και ας προσέξουμε τι επιλέγουμε και τι αποφασίζουμε στη ζωή μας. Είμεθα με τον Χριστό ή εναντίον του; Είναι επιλογή του καθενός μας.
-120x86.jpg)
