ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΤΗΣ: Όταν μαθαίνεις τα Χριστούγεννα να λες Χριστός Ανέστη. Πέρασαν 5 χρόνια από την οσιακή κοίμηση του γέροντα κύρου Ιωάννη Κατή. Όσα χρόνια και αν περάσουν δεν θα ξεχάσω το έργο που πραγματοποίησε στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου Περάματος.
Για δεκαετίες και έως την κοίμηση του από το πρωί έως και αργά το βράδυ – ξημερώματα έβλεπε κόσμο για εξομολόγηση για να διαβάσει ευχές από το ευχολόγιο της Αγίας μας εκκλησίας να ακούσει το πόνο του συνανθρώπου του και να βοηθήσει τους ανθρώπους όσο μπορούσε.
Στο ναό του Αγίου Γεωργίου με την χάρη του Αγίου πνεύματος και τον αγώνα του Πατήρ Ιωάννης Κατής ερχόντουσαν κόσμος από όλο τον κόσμο, σε μια εποχή που το διαδίκτυο δεν υπήρχε ή δεν ήταν τόσο επιδραστικό για τον άνθρωπο.
Ζώντας δίπλα στο γέροντα είδαμε ανθρώπους από την Αμερική τον Καναδά την Αυστραλία την Ευρώπη που έρχονταν να πάρουν την ευχή του να πάρουν την συμβουλή του και να εξομολογηθούν.
Άκουσα κόσμο να λέει ότι πήγαν στους Αγίους τόπους να βρουν γέροντες και από εκεί τους έστειλαν εδώ στο Πέραμα στον Πατέρα Ιωάννη.
Βρήκα ανθρώπους που είχαν πνευματικό πατέρα τον Άγιο Παΐσιο που πριν κοιμηθεί τους έστειλε στο γέροντα μας. Όλα αυτά που σας γράφω δεν τα έμαθα όσο ζούσε ο γέροντας και ας ήμουν ώρες στο ναό. Για Αμερικανούς τους είχα δει βέβαια. Τα έμαθα αφότου κοιμήθηκε.
Ο γέροντας σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην εποχή μας έλεγε.
Παιδάκι μου εγώ δεν κάνω τίποτα ο θεός το κάνει με την προσευχή…
Παιδί μου μην με διαφημίζεις δεν κάνω κάτι εγώ ο θεός το κάνει…
Είδαμε θαύματα δίπλα στο γέροντα προσωπικά και για πολύ άλλο κόσμο.
Είδαμε τόσα πολλά που ίσως για εμένα προσωπικά είναι ο λόγος που ότι και αν να ακούσω για την ορθόδοξη πίστη μας δεν θα με ταρακουνήσει.
Γιατί ο γέροντας μας έμαθε να αγαπάμε πρώτα το Χριστό, να μην τον φοβόμαστε, να μην ντρεπόμαστε για τα λάθη μας αλλά να θέλουμε την σωτηρία μας, λέγαμε με τον κατηχητή μου τον Δημήτρη στο παράδεισο πίσω σε μια γωνιά φτάνει να βλέπουμε και να δοξάζουμε το θεό.
Το πιο γνωστό σύνθημα που μας έλεγε ο γέροντας 100 φορές να πέσουμε 101 να σηκωθούμε.
Ο Πατήρ Ιωάννης Κατής ζούσε για να προσφέρει στον συνάνθρωπο.
Μπορώ να γράψω για ώρες για τον παππούλη μου.
Για εμένα είναι Άγιος γιατί είδα την χάρη των αγίων να βγαίνει και από εκείνον.
Όπως όλοι οι Άγιοι άνθρωποι της εκκλησίας συκοφαντήθηκε πολεμήθηκε για το έργο του και δεν του αναλογίστηκε ο πρέπων σεβασμός…
Πάλεψε όσο κανείς για το Πέραμα βγήκε στους δρόμους για τα καζάνια για τον ΟΛΠ για να μείνει το Πέραμα και το Κερατσίνι στην μητρόπολη Νίκαιας και να μην μας πάνε στην μητρόπολη Κυθήρων.
Αγωνιστικε όμως και πάλεψε να δώσουν στο ναό το οικόπεδο κάτω από την εκκλησία ώστε να δημιουργήσει το μοναδικό ίδρυμα τις πόλης μας…
Κάτι που δεν έγινε παρότι πάλευε με τον ΟΛΠ 25 χρόνια το οικόπεδο το πήρε ο δήμος το 2015 και παρότι ο επερχόμενος δήμαρχος του είχε υποσχεθεί ότι αν έπαιρνε το οικόπεδο θα το παραχωρούσε στην εκκλησία δεν του είπε τίποτα.
Και πως το έμαθε ο γέροντας το 2017 όταν έφερε την εικόνα του Αγίου Γεωργίου ο άγιος του το θύμισε και πήγαμε στο δήμο και μας ανακοίνωσε ο δήμαρχος ότι έχει το οικόπεδο, το οποίο στα χαρτιά φαίνεται να έχει γηροκομείο….
Αν του το έδιναν το οικόπεδο δεν θα έφτιαχνε μόνο γηροκομείο θα έφτιαχνε ο πατέρας Ιωάννης και παιδικό σταθμό για τις εργαζόμενες μητέρες και αίθουσες για κατηχητικό, ένα σύγχρονο 3οροφο ίδρυμα που στα όνειρα μας έγινε πράξη όμως η Κακία και η ζήλεια των ανθρώπων το στέρησε από τους ανθρώπους του Περάματος…
Για ότι είμαι το οφειλο και σε εσένα γέροντα μου.
Σε αγαπώ και ας σε στεναχωρώ.
Είσαι πάντα δίπλα στην οικογένεια μου.
