ΝΕΑ-H Eκκλησία είχε εδώ και πολλά χρόνια επισημάνει το πρόβλημα. Σε ειδική συνεδρίαση της Συνόδου, πριν από δύο χρόνια, έκανε λόγο για την «ωρολογιακή βόμβα» που βρίσκεται στα θεμέλια της χώρας».
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας» που κυκλοφορεί Πανελλαδικά κάθε Πέμπτη.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας καταγράφει μείωση 3,5% σε σχέση με την απογραφή του 2011.
Στα 10.432.481 άτομα ανέρχεται ο μόνιμος πληθυσμός της Ελλάδας, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής που διενήργησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) και δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Αθανάσιος Θανόπουλος, από τα 10.432.481 άτομα οι άνδρες είναι 5.075.249 και οι γυναίκες είναι 5.357.232.
Σημειώνεται ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας καταγράφει μείωση 3,5% σε σχέση με την απογραφή του 2011, όταν είχαν καταγραφεί 10.816.286 άτομα στην Ελλάδα. Δηλαδή, μέσα σε μια δεκαετία ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 383.805 άτομα.
Μείωση του πληθυσμού σε 12 από τις 13 περιφέρειες της χώρας
Η πιο πολυπληθής περιφέρεια της χώρας είναι αυτή της Αττικής με 3.792.469 κατοίκους. Ο πληθυσμός της μειώθηκε κατά 35.965 κατοίκους σε σχέση με το 2011.
Ακολουθεί η Κεντρική Μακεδονία με 1.792.069 κατοίκους. Ο πληθυσμός της υπολογίζεται ότι μειώθηκε κατά 90.039 άτομα τα τελευταία 10 χρόνια.
Συνολικά, από τις 13 Περιφέρειες της χώρας, στις 12 είχαμε πτώση στον πληθυσμό, ενώ μόνο σε μία καταγράφηκε αύξηση. Πρόκειται για την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, όπου από 309.000 κατοίκους ο πληθυσμός αυξήθηκε σε 324.000.
Σημειώνεται ότι τα παραπάνω στοιχεία είναι προσωρινά. Τα αναλυτικά δεδομένα για τον νόμιμο πληθυσμό της χώρας θα γίνουν γνωστά έως τα τέλη του έτους.
Ο πληθυσμός και οι απογραφές στην Ελλάδα ανά τα χρόνια
2021: 10.432.481
2011: 10.816.286
2001: 10.964.020
1991: 10.259.900
1981: 9.740.417
1971: 8.768.641
1961: 8.388.553
1951: 7.632.801
1940: 7.344.860
1928: 6.204.684
1920: 5.531.474
1907: 2.631.952
1896: 2.433.808
1889: 2.187.208
1879: 1.679.470
1870: 1.457.894
1861: 1.096.810
1838: 752.077
1828: 753.400
1821: 983.765
H Eκκλησία είχε εδώ και πολλά χρόνια επισημάνει το πρόβλημα. Σε ειδική συνεδρίαση της Συνόδου, πριν από δύο χρόνια, έκανε λόγο για την «ωρολογιακή βόμβα» που βρίσκεται στα θεμέλια της χώρας».
Τότε, στην εισήγησή του, ο μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ.Γαβριήλ είχε επισημάνει ότι το δημογραφικό πρόβλημα, σύμφωνα με τον κ. Γαβριήλ, οδεύει προς μη αναστρέψιμη πορεία και καθίσταται ως το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδος, αφού απειλεί όχι μόνο την εθνική μας ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα, αλλά και το ίδιο το μέλλον του έθνους μας. «Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της εθνικής μας αυτοκτονίας και πρέπει να αναλάβουμε μέτρα, ώστε να ανακοπεί η συνεχιζόμενη δημογραφική παρακμή του έθνους μας», σημείωσε.
Ο ιεράρχης είχε κάνει λόγο για μια κρίση κυρίως πνευματική και ηθική, κρίση αξιών και ιδανικών, κρίση θεσμών, αλλά κυρίως κρίση ελπίδας και οραμάτων. «Δεν ωφελεί να κρυβόμαστε άλλο. Η πνευματική μας παρακμή αποτέλεσε και αποτελεί την κύρια και βασική αιτία για την κατάσταση που βιώνουμε ως λαός, ως έθνος, ως πρόσωπα, αλλά και ως Εκκλησία. Η απουσία οράματος είναι, δυστυχώς, το κύριο χαρακτηριστικό της σημερινής Ελλάδος. Δίχως όραμα δεν υφίσταται βούληση. Δίχως βούληση δεν υφίσταται αποφασιστικότητα, δεν υφίσταται τόλμη και έμπνευση».
Σχετικά με την Εκκλησία της Ελλάδος, ο κ. Γαβριήλ υπογράμμισε πως στο μείζον αυτό διαχρονικό εθνικό ζήτημα που αφορά την ελληνική κοινωνία μας, η Εκκλησία της Ελλάδος έχει να διαδραματίσει ένα σπουδαιότατο αλλά συνάμα καθοριστικό ρόλο.
«Η Ιστορία μάς έχει διδάξει ότι σε κάθε εθνική δοκιμασία, σε κάθε δυσκολία και πρόβλημα, η Εκκλησία στάθηκε πάντοτε δίπλα στους αγώνες του Έθνους μας», υπογράμμισε. «Η πατρίδα μας καλείται πλέον να συμμετάσχει σε έναν ακήρυχτο δημογραφικό πόλεμο και, όπως σε κάθε πόλεμο καλούνται σε συστράτευση όλες οι δυνάμεις της χώρας, έτσι και η Εκκλησία καλείται να συστρατευθεί και σε αυτήν τη δύσκολη μάχη, όχι βεβαίως με όπλα και άρματα, αλλά με ενεργή συμμετοχή, με ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες και ουσιαστικές προτάσεις».
Αναφέρθηκε δε, στις πρωτοβουλίες που ήδη έχει πάρει η Εκκλησία στο παρελθόν, όπως το επίδομα του τρίτου παιδιού στη Θράκη τα τελευταία 20 χρόνια με την εμπνευσμένη, όπως είπε, πρωτοβουλία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου, μακαριστού Χριστοδούλου.
«Όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε, οι πριμοδοτούμενες οικογένειες ήταν μόλις 250. Το 2005 έφθασαν τις 900, ενώ, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, το πρόγραμμα σήμερα ενισχύει πάνω από 780 οικογένειες, με την καθοριστική οικονομική συμβολή κάποτε της Τράπεζας Πειραιώς και, πλέον, του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Το ποσό που απαιτείται για την κάλυψη του προγράμματος καλύπτεται από την ΕΚΥΟ (Οικονομική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος). Πιο συγκεκριμένα, από το 1999, όταν και το πρόγραμμα ξεκίνησε, έως και σήμερα, η Εκκλησία της Ελλάδος έχει δαπανήσει ή, καλύτερα, επενδύσει στο πρόγραμμα αυτό το ποσό των 14.700.937,32€».
Επίσης, μίλησε και για άλλες πρωτοβουλίες της Εκκλησίας, όπως τη δημιουργία παιδικών σταθμών των Μητροπόλεων, τη δημιουργία Σχολών Γονέων και Κέντρων Συμπαράστασης Οικογένειας, τη συνεργασία της Εκκλησίας με τον Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό «Hope Genesis», που ασχολείται με το θέμα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα κ.ά.
Μείζον πρόβλημα συνιστά, κατά τον μητροπολίτη, και η κατάσταση της νέας γενιάς που, «μολονότι είναι ευφυέστερη, δείχνει να πλέει σε φουρτουνιασμένο πέλαγος δίχως πυξίδα, δίχως όραμα και ιδέες. Δείχνει, μάλλον, να έχει απολέσει κάθε ίχνος ενδιαφέροντος, αγγίζοντας τα όρια της απάθειας. Βεβαίως, όταν ομιλούμε για απάθεια, εννοούμε είτε παραίτηση και αδιαφορία, είτε άρνηση και αποστροφή από τα κοινωνικά, πολιτικά, θρησκευτικά και κάθε είδους δρώμενα. Παρατηρούμε καθημερινά δίπλα μας σκηνές από ανθρώπους, κυρίως νέους, οι οποίοι δίνουν την εντύπωση πως είναι κυριολεκτικά »χαμένοι», ή, αλλιώς, όπως θα λέγαμε απλά, στον »κόσμο τους». Αυτή η καθημερινή μας εξάρτηση από τις οθόνες των »έξυπνων» συσκευών μας (smartphones) έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στο φαινόμενο της υπογεννητικότητας που μαστίζει τη χώρα μας» .
Ο κ.Γαβριήλ εστίασε και στην παλιά καλή εποχή: «Στο παρελθόν, οι άνθρωποι αφιέρωναν χρόνο σε συναντήσεις, σε συζητήσεις, σε προσωπική επικοινωνία. Άκουγαν, παρατηρούσαν, πρόσεχαν και έδιναν σημασία στα λόγια και στις κινήσεις του άλλου, κατανοούσαν. Σήμερα, με τη δημιουργία της εικονικής πραγματικότητος που έφεραν στο προσκήνιο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media), κανείς δεν γνωρίζει κανέναν, κανείς δεν ακούει κανέναν, κανείς δεν προσέχει κανέναν. Έπαψαν οι άνθρωποι να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον. Αντικαταστάθηκε ο συναισθηματικός κόσμος του ανθρώπου με αυτοκόλλητα, εικόνες, χεράκια και καρδούλες. Πώς είναι δυνατόν να καταλάβει κάποιος αν είμαι καλά ή όχι μέσα από σύμβολα; Και αν ακόμη μπει στη διαδικασία να γράψει τι αισθάνεται, εκεί ξεκινάει άλλη ιστορία… Το είδε; Δεν το είδε; Δεν απάντησε. Γιατί δεν απάντησε; Πότε θα απαντήσει; Μια κατάσταση αγχωτική που, αντί να λύνει το πρόβλημα, το μεγεθύνει. Λυπούμαι, αλλά έχω την εντύπωση ότι λησμόνησαν πια οι άνθρωποι να αγαπούν. Το πρόβλημα ξεκινάει από εδώ…».
Τέλος, είχε αναφερθεί και στην αποξένωση των παιδιών με ευθύνη των γονιών τους: «Η εύκολη πρόσβαση στο Διαδίκτυο σε παιδιά μικρής ηλικίας σηματοδοτεί την εξερεύνηση ή και ανακάλυψη ενός κόσμου ακόμη και ηθικά ανεπίτρεπτου, ήδη από πολύ νωρίς. Σε αυτό, σημαντικό ρόλο έχει παίξει η απώλεια ελέγχου από την πλευρά των γονέων, αφού με τη διάθεση ενός τάμπλετ στα χέρια του μικρού παιδιού, η ζωή τους γίνεται πιο ήσυχη, πιο ανέμελη και δίχως ευθύνες. Έτσι, από μικρή κιόλας ηλικία, τα παιδιά γνωρίζουν σχεδόν τα πάντα. Αυτός όμως ο χορτασμός και η υπερπλήρωση της γνώσεως των πάντων από μικρή ηλικία, κυρίως σε ζητήματα σεξουαλικής αγωγής, μεταμορφώνουν τον άνθρωπο μελλοντικά σε ένα απαθές ον, βυθίζοντας τον εαυτό του σε μία μοναξιά και έναν αυτοερωτισμό που δημιουργεί πνευματικά και ψυχικά προβλήματα. Ακόμη και τα ανδρόγυνα, που συστηματικά και εκ προγράμματος αποφεύγουν την τεκνογονία, προτιμούν να καταφεύγουν σε ατομικές ηδονικές απολαύσεις». Κατά τον μητροπολίτη, οι ρίζες του προβλήματος της υπογεννητικότητας είναι βαθύτερες και έχουν να κάνουν με την έλλειψη πνευματικότητας ή και πνευματικής ασθένειας στον κόσμο.
