Γέροντας Σίμωνας Αρβανίτης: Επέρχεται η κάθαρσις – Θα την ανυψώσει την Ελλάδα ο Θεός

Γέροντας Σίμωνας Αρβανίτης: Επέρχεται η κάθαρσις. Θα την ανυψώσει την Ελλάδα ο Θεός, θα την δοξάσει! Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θρίξ της κεφαλής δεν θα πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε…

Σήμερα όμως, έχουμε ανάγκη να θέλουμε να κάνουμε κάτι τοιούτο, για να ίδωμεν ότι, ότι μπορούμε σήμερα στην ζωήν αυτήν, να φέρομε ωραία αποτελέσματα, διότι όπως βλέπουμε σήμερα τον κόσμο γενικώς, ότι δεν εδύνατο ο Θεός πλέον να ανεχθεί εκείνη την λυπηράν κατάσταση σ’ όλη την οικουμένη μηδαμώς εξαιρουμένης και της Ελλάδος, που την αγαπά περισσότερο και το οποίο στα χαρτιά μας λέει και σε λίγο πραγματοποιούνται, ότι η Ελλάς, ή Ελλάς θα δείτε σε λίγο πόσο θα γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη.

Όχι μόνο θα δείτε, θα έχει εξαίρετο και λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη, διότι ενθυμείσθε ότι εδώ δεν εχύθηκε αίμα, όταν εκήρυξε ο Απόστολος Παύλος, ενώ ξέρεις τι αίμα χύθηκε σ’ όλα τα έθνη.

Ενθυμείστε ότι είπε, τι είπε ο Χριστός, όταν επήγαν τίνες Έλληνες, όταν επήγε ο Ανδρέας και ο Φίλιππος.

Ενθυμείστε τώρα που είπανε, τίνες άνδρες Ιδείν θέλουνε τον Κύριο και είπε: «Νυν εδοξάσθη ο Υιός του Ανθρώπου». Καί γιατί;

Πώς γιατί; Τα πράγματα μαρτυρούν γιατί. Είπαμε ότι διότι δεν εχύθηκε αίμα, διότι μετά πιστών φιλοσόφων επλησίαζαν τον Θεό μερικοί. Και δια τούτο, ήταν ετοιμασμένοι και ωραίαι ψυχαί.

Εις αυτές τις ωραίες ψυχές λοιπόν θέλησε ο Θεός τις ολίγες να πλέξει το εγκώμιο. Συν τούτο έχομε και ένα άλλο.
Ποιος ο λόγος λοιπόν, αυτοί οι Απόστολοι, να μην έγραψαν τα Ευαγγέλια, την Καινή Διαθήκην, τα άλλα όλα εις την εβραϊκήν γλώσσα, την δική τους, που μάλιστα ήταν και αγράμματοι;

Προς εντροπήν των συμπατριωτών, διότι ήταν ανάξιοι αυτοί να ακούσουνε στην εβραϊκή γλώσσα τα λόγια αυτών που σταύρωσαν τον Χριστό.

Και έγραψαν εις την, εις την Ελλάδα, γιατί η Ελλάς είχε την γλώσσα αυτήν η όποια ήτανε ωραία γλώσσα, αφ’ ενός μεν που ήτανε ωραία γλώσσα και είχε και απήχηση σ’ όλη την οικουμένη, αλλά αφ ετέρου δε, ότι ήτανε και άξιοι.

Διότι δεν ηθέλησαν να κάνουν κακό, ότι ήταν αμαρτωλοί, όλος ο κόσμος.
Ήτανε αμαρτωλοί, αλλά όμως και δεν μπορούσανε να μην δεχθούν το ωραίο το οποίο ήκουοαν, την υψηλήν αυτήν, την υψηλήν διδασκαλία, την εδέχθηοαν.

Όχι ότι δεν ήτανε αμαρτωλοί αμαρτωλοί ήτανε, αλλά δεν εδέχοντο τα άλλα έθνη. Ολίγοι μόνοι και γι’ αυτό γινόταν τόσα και τόσα μαρτύρια, τις χιλιάδες των μαρτύρων.

Άμα λοιπόν, δια τούτο και φυλάει ο Θεός την Ελλάδα, τώρα ιδιαιτέρως να την δοξάσει, αν και πάντοτε έδειχνε το μεγαλείον, όταν εγινότανε πόλεμος, αλλά και τώρα ιδίως που πρόκειται λοιπόν άπαντες διά παντός.

Όχι ότι θα την μεγαλώσει ο Θεός. Θα την ανυψώσει, θα την δοξάσει οπότε επέρχεται η κάθαρσις, έχουμε ολίγες ημέρες να μην έρχονται σε απόγνωση, μόνο οφείλουμε να κηρύττουμε παντού και να λέγωμε παντού ότι και πολλά καλά θέλουμε.

Έχει πει και ο Θεός ότι «ουδέ θρίξ της κεφαλής δεν θα πειραχθή εις τους μετανοούντας», αλλά όχι μετάνοια όπως την θέλουμε.

Άρα λοιπόν, αγαπητοί, οφείλουμε να γνωρίσουμε ότι, μη φοβηθούμε ό,τι λέγουν, ό,τι κάνουν και ότι γίνεται, «ταύτα δει γενέσθαι». Καταλάβατε; Πρέπει να γίνουν αυτά.

Ήλθε η ώρα πλέον να καθαρίσει, όχι η Δευτέρα Παρουσία, να καθαρίσει την ήρα από το στάρι.
Και η πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν που θα υποστεί από τους Τούρκους μια Μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπομεν προσβολή, αλλά είναι ο τάφος τους όμως της Τουρκίας.

Ο τάφος τους καθώς το είχανε πει και αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα.

Είπαν λέει ότι είναι αδύνατον ο Αλλάχ να ανεχθεί, είναι αδύνατον ο Αλλάχ να ανεχθεί, εμείς θα γίνουμε θηρία, σείς δε δέν ξέρω αν θά μείνει κανένας από σάς.

Ολίγοι που θα μείνετε, θα πάτε στην Κόκκινη Μηλιά. Το οποίο και…

Άρα λοιπόν, άρα λοιπόν, να είμεθα ετοιμασμένοι, χαρούμενοι, ότι ο μετανοών άνθρωπος, δεν πρόκειται να ύποστή τίποτα.

Να είμεθα χαρούμενοι, διότι εγνωρίσαμε τον Χριστό, αλλά όχι όμως να τον λατρεύουμε όπως θέλει καθένας και λέγονται χριστιανοί άνθρωποι.

Αν θέλουμε να δούμε τον Χριστό, πρέπει να είμαστε ανεξίκακοι, πρέπει να έχουμε αγάπη, δια να την μεταδίδουνε και αυτή, με την συμπεριφορά μας, με τον τρόπο μας και με τις καλές πράξεις μας.

Και αν οι άλλοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, να τους βοηθήσουμε. Εάν οι άλλοι αυτοί είναι κακοί, να προσπαθήσουμε, αν είναι δυνατόν να δεχθούν την διδασκαλία του Χριστού.

Τότε ασφαλώς ο άνθρωπος αυτός θα καταξιωθή δια διπλής, όχι μερίδος, αλλά τιμής παρά του Θεού και παρά των ανθρώπων. – Γέροντας Σίμων Αρβανίτης Μονής Πεντέλης.

Του Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη, Μονής Αγίου Παντελεήμονα Νέας Πεντέλης, παρμένη από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά: «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης 1901-1988, η ζωή και το έργο του».