Χριστός: Κύριε, όλη η φύση υμνολογεί και δοξάζει το Άγιο Όνομά Σου… Όλα τα δημιούργησες με τάξη, αρμονία, ισορροπία και ομορφιά.
Εσύ Πανάγαθε Θεέ, με τοποθέτησες πάνω στη γη. Εσύ, Άριστε Τεχνίτη, στερέωσες για χάρη μου το θόλο του ουρανού.
Εσύ μου ανάβεις το φως του ηλίου κάθε ημέρα. Εσύ αναβλύζεις τις πηγές με γάργαρο νερό.
Με τη Θεία και Αγαθή βουλή Σου δημιούργησες τα δέντρα με τους καρπούς, τα καταπράσινα βοσκοτόπια, τα υπέροχα και ευωδιαστά λουλούδια.
Με το Θείον πρόσταγμά Σου εμφανίστηκαν επάνω στη γη όλων των ειδών τα ζώα, μικρά και μεγάλα.
Στο τέλος, δημιούργησες εμένα αυτεξούσιο και με ψυχή αθάνατη, και με κατέστησες εξουσιαστή όλων των δημιουργημάτων Σου.
Όλα γύρω μου είναι σταλαγματιές της δικής Σου αγάπης.
Και τα έμψυχα και τα άψυχα, και τα βουνά και η θάλασσα, και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός.
Γι’ αυτό κι εγώ Σε δοξάζω και Σε ευχαριστώ για όσα μου χάρισες.
Για τη φύση που δημιούργησες και μου την παραχώρησες να την απολαμβάνω και να την διαχειρίζομαι με αγάπη και φροντίδα προκειμένου να με διακονεί και να κατανοώ το μέγεθος της αγάπης Σου.
Για τον ήλιο που σκορπά παντού το φως του. Για τα λουλούδια που ευωδιάζουν. Για τα πουλιά και τα ζώα που με ψυχαγωγούν και με διδάσκουν.
Για τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα της ζωής, που μου μιλούν για την αγάπή Σου και συγκλονίζεται η καρδιά μου.
Για όλα αυτά Σ’ ευχαριστώ και Σού ζητώ ν’ με ελεήσεις Κύριε και να με φωτίζεις ώστε να ζω σύμφωνα με το θέλημά Σου, και να χαίρομαι κάθε τι που με περιβάλλει.
Ακόμη να εκτιμώ, να προστατεύω και να θαυμάζω όλα τα δημιουργήματά Σου, ώστε να μην αποκοπώ από αυτά, γιατί αυτό με απομακρύνει από Εσένα, τον Πατέρα μου τον Προστάτη, Πλάστη και Δημιουργό μου. Αμήν.
