Κορονοϊός: Η ενότητα της Εκκλησίας είναι το μεγαλύτερο αγαθό που μας χάρισε ο Θεός. Αυτή είναι που χρειάζεται ο λαός του Θεού περισσότερο στην δύσκολη αυτήν περίοδο που διερχόμαστε.
Του Γιώργου Θεοχάρη – ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.
Από την μία πλευρά ο κορονοϊός, από την άλλη αντιμέτωποι ξανά με την οικονομική κατάρρευση.
Η Εκκλησία βρίσκεται σε δύσκολη θέση, αλλά ακόμη περισσότερο ίσως η Πολιτεία, γιατί θα κληθεί να αντιμετωπίσει μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που ήδη συσσωρεύονται, καθώς δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας θα βρεθούν αντιμέτωποι με την πτώχευση και την οξεία οικονομική κρίση.
Και δυστυχώς σήμερα δεν έχουμε μάθει να ζούμε με λίγα.
Σε αυτήν την δύσκολη κατάσταση περισσότερο από ποτέ μας χρειάζεται προσευχή, χωρίς κατάκριση.
Δεν έχουμε ανάγκη από αφορισμούς και κατάρες, αλλά από ειρήνη, υπομονή και προσευχή.
Η ιεραρχία δεν φταίει για τις αποφάσεις της Πολιτείας, αλλά δίνει τον αγώνα της, που πρέπει, στην περίοδο αυτήν, να είναι κατά βάση πνευματικός, όχι ομολογιακός.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, στον χώρο της Εκκλησίας δεν έχουμε ανάγκη από «ομολογία», αλλά από πνευματικότητα.
Η αρρωστημένη «ομολογία» δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική ομολογία.
Ομολογία δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς αγάπη. Το έχουν πει όλοι οι πατέρες της Εκκλησίας.
Ο άγιος Μάξιμος ο ομολογητής έχει πει ότι καθένας που δεν ζει σύμφωνα με τον ευαγγέλιο του Χριστού είναι αιρετικός.
Οι πραγματικοί ομολογητές της Εκκλησίας ζούσαν μέσα στην σιωπή, στην προσευχή, στην αγάπη, στην ειρήνη, στην αρετή.
Οι σύγχρονοι «ομολογητές» σπέρνουν την κατάκριση, την ταραχή, την διαίρεση, την σύγχυση.
Οι αληθινοί ομολογητές είχαν ειρήνη και πραότητα.
Οι σύγχρονοι, εάν πεις κάτι που δεν είναι σύμφωνο με όσα πρεσβεύουν, αμέσως θα σε κατακρίνουν και θα σε υβρίσουν. Και αυτό δυστυχώς το θεωρούν ομολογία.
Οι αληθινοί ομολογητές διώκονταν για την αγάπη του Χριστού και την αληθινή πίστη.
Οι σύγχρονοι «ομολογητές» δεν διώκονται, αλλά διώκουν.
Με μεγάλη λύπη βλέπουμε σήμερα ανθρώπους που λέμε ότι είμαστε χριστιανοί, και μάλιστα ευσεβείς, να έχουμε κολλήσει στα ίδια πράγματα και να χάνουμε την αγάπη, την οποία, όταν έχει κανείς, έχει όλες τις αρετές.
Η Εκκλησία οφείλει να οικονομήσει και τον πλέον αδύνατο χριστιανό. Αλλά αυτό δεν γίνεται κατανοητό και θεωρείται ως έλλειψη πίστης και ομολογίας.
Τα πάντα κρίνονται στο αν έχουμε αγάπη.
Δεν πρέπει να μπερδευόμαστε σε διλήμματα αν η μάσκα είναι αμαρτία ή όχι, αλλά να πετάξουμε την μάσκα της υποκρισίας και να καλλιεργήσουμε πνευματικά τους εαυτούς μας, γιατί δεν θα μας βοηθήσει σε τίποτε πνευματικά ο αγώνας κατά της μάσκας.
H πατρίδα μας κινδύνευσε κάθε φορά που έχασε την ενότητά της.
Η πραγματική αιτία της Μικρασιατικής καταστροφής δεν ήταν οι ξένες Δυνάμεις, όπως πολλοί σήμερα πιστεύουμε και λέμε.
Ήταν ο επάρατος εθνικός διχασμός μεταξύ βασιλικών και βενιζελικών, που ξεκίνησε από το 1915 και οδυνηρή κατάληξή του ήταν η Μικρασιατική καταστροφή.
Όταν η Εκκλησία και ο λαός είναι ενωμένοι, θα νικήσουν όλες τις δυσκολίες.
Όταν δεν υπάρχει ενότητα, τότε είμαστε ευάλωτοι.
-120x86.jpg)
