Η διαδοχή στον επισκοπικό θρόνο Μαρωνείας και Κομοτηνής

Πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου για την εκλογή του επισκόπου Κομοτηνής και ήδη ξεκινά ένας γύρος συζητήσεων από το άτομο που θα πρέπει να λαμπρύνει με την παρουσία του καλύπτοντας το κενό που υπήρξε σε μια μητρόπολη που έχει να δώσει πολλά.
Δημοσιεύουμε σήμερα την πρώτη επιστολή ενώ θα ακολουθήσουν κι άλλες απόψεις πολιτών κι ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις.

Κύριε διευθυντά,
Μετά την κοίμηση, του σεπτού κατά την διαποίμανσή του, Ιεράρχου μας Δαμασκηνού, ήταν φυσικό και αναγκαίο, να κινηθούν οι διαδικασίες εκλογής νέου Επισκόπου, προκειμένου να συνεχισθεί  το ιερατικό λειτούργημα της φροντίδας των Θρησκευόμενων πιστών της Ι. Μ. Μαρωνείας και Κομοτηνής. Σαν ένα λαϊκό, πιστό και ταπεινό μέλος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, πιστεύω πως έχω το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση, να τοποθετηθώ και να εκφράσω τις απόψεις μου, για το μείζον αυτό θέμα της εκλογής νέου Ποιμενάρχου, ο οποίος, από της εκλογής του, θα είναι ο οδηγός και ο δάσκαλός μας, ο θρησκευτικός μας ηγέτης αλλά ταυτόχρονα και ο υπηρέτης του θεού.
     Η διακυβέρνηση των Εκκλησιαστικών πραγμάτων της τοπικής μας Εκκλησίας, θα πρέπει να ανατεθεί σε άνθρωπο που θα διαθέτει συνολικά το χάρισμα της Ιερωσύνης, δηλαδή να διαθέτει όλα εκείνα τα προσόντα που θα τον καταστήσουν πνευματικό και θρησκευτικό μας ηγέτη και όχι ένα απλό κυβερνήτη των τοπικών πραγμάτων της εκκλησίας, προσόντα που θα του δώσουν την δυνατότητα να καθοδηγήσει και να αυξήσει το ποίμνιο, να το εμπνεύσει και να το οδηγήσει αταλάντευτα, στα ασφαλή μονοπάτια της του Χριστού Εκκλησίας.
     Το λειτούργημα του Ποιμενάρχη αποτελεί «δώρο θεού» και «χάρισμα Σωτήρος» και έχοντας αυτά ως εφόδια, ο ποιμενάρχης που θα εκλεγεί, θα είναι ικανός σε κάθε περίπτωση, να ποιμάνει το ποίμνιό του.
     Ποια είναι όμως τα χαρίσματα εκείνα (προσόντα), που θα έδιναν την δυνατότητα στον επίσκοπο που θα εκλεγεί, να ασκήσει το ποιμαντορικό του έργο, κατά τρόπο που αφενός μεν δεν θα τον απομακρύνει από τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας και αφετέρου θα ικανοποιήσει το θρησκευτικό συναίσθημα του ποιμνίου του;

    «Δει ουν τον Επίσκοπον ανεπίληπτον είναι….νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλ΄ επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον…», αναφέρει η προς Τιμόθεον Α΄επιστολή του Αποστόλου Παύλου (Τιμ. Α΄, 3, 1-4), που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «Τον επίσκοπο να μην μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς για κάτι,, να είναι προσεκτικός, εγκρατής, κόσμιος, φιλόξενος, δάσκαλος, να μη δίνεται στο κρασί, να μην είναι επιθετικός, αλλά να είναι μετριοπαθής και να μην αγαπά το παράνομο χρήμα».

     Έναν τέτοιον Επίσκοπο και με αυτά τα Θεία Χαρίσματα, είναι βέβαιο ότι, το ποίμνιο θα τον αποδέχονταν χωρίς δεύτερη σκέψη, γιατί με ασφάλεια θα μπορούσε να του εναποθέσει τις πνευματικές αναζητήσεις και ανησυχίες του, ιδίως σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, κατά τους οποίους δοκιμάζεται ολόκληρη η Ελληνική Κοινωνία.

     Για την εκλογή του νέου μας Επισκόπου, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν αρκετές υποψηφιότητες, από διάφορες Μητροπόλεις της χώρας. Πριν όμως μας απασχολήσουν οι υποψηφιότητες από τις λοιπές μητροπόλεις, μήπως θα έπρεπε πρώτα να σταθούμε και να ερευνήσουμε εάν υπάρχει υποψήφιος Ποιμένας από την Ιερά μας Μητρόπολη και εάν αυτή η υποψηφιότητα θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της διαποιμάνσεως των πιστών της Ιεράς Μητροπόλεώς μας;

     Πρόσφατα, πριν λίγες μόλις ημέρες, με μεγάλη μου χαρά, πληροφορήθηκα ότι, μεταξύ των υποψηφιοτήτων θα είναι και ο Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Πατήρ Κωνστάντιος Παναγιωτακόπουλος. Ο πατήρ Κωνστάντιος, γνώστης των πραγμάτων της τοπικής Εκκλησίας αλλά και των ιδιαιτεροτήτων της περιοχής, διακονεί στην Θράκη επί 30 συναπτά έτη, εκ των οποίων, τα τελευταία 7 ή 8 αν δεν κάνω λάθος, ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Κατά τη διάρκεια της Διακονίας του απέδειξε ότι έχει σύνεση, μετριοπάθεια, σεμνότητα, νηφαλιότητα, διδακτική ικανότητα, σωματική και πνευματική υγεία, δεν κατηγορήθηκε για κάτι, και ήταν συνεχώς δίπλα στους πιστούς.

     Γιατί λοιπόν να μας απασχολήσουν οι άλλες υποψηφιότητες, όταν δίπλα μας βρίσκεται εκείνος ο Ιερωμένος που έχει την «Δωρεά του Θεού» και το «Χάρισμα Σωτήρος», που του δίνουν την δυνατότητα για να ανταποκριθεί στα Ιερατικά του καθήκοντα;

      Δεν θα ήταν άδικο να εκλεγεί ένας Ιεράρχης ξένος προς τα πράγματα της τοπικής Εκκλησίας αλλά και των ιδιαιτεροτήτων της περιοχής μας, με κίνδυνο να δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ των πιστών, αλλά ενδεχομένως και στην αρμονική συμβίωση των σύνοικων στοιχείων;

     Δεν θα μας πληγώσει εάν μας τοποθετήσουν σαν Ιεράρχη ένα νέο, άγνωστο και μη γνώστη των προβλημάτων και ιδιαιτεροτήτων της περιοχής μας, όταν δίπλα μας, επί 30 συναπτά έτη, έχουμε αυτόν, που κατά την εδώ διακονία του απέδειξε, ότι έχει όλα εκείνα τα Διοικητικά και Πνευματικά προσόντα, που τον καθιστούν ικανό, στο να ανταποκριθεί στο δύσκολο αυτό έργο;

     Με αυτές τις σκέψεις έλαβα το θάρρος να τοποθετηθώ επί του θέματος, πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες τοποθετήσεις και κυρίως Δημόσιες τοποθετήσεις από αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες της τοπικής μας κοινωνίας.

Με εκτίμηση

Δημοσθένης Χατζόπουλος

Δικηγόρος