Επιμέλεια: ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Τις θέσεις και τις προτάσεις του για το ζήτημα του μαθήματος των θρησκευτικών έτσι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί βάσει των πρόσφατων δικαστικών αποφάσεων, καταθέτει σε επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ερμηνεύοντας και την πρόσφατη απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου που τάχθηκε υπέρ της απαλλαγής του μαθήματος του θρησκευτικών σε μαθητές που το αιτούνται.
Στην επιστολή αναλύεται η κατάσταση με τον Ιεράρχη να τονίζει την ανάγκη να ληφθούν γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να διασφαλιστεί το μάθημα.
Αναλυτικά όσα αναφέρει:
Σεβασμιώτατοι,
Εύδρομον το στάδιον της Αγίας Τεσσαρακοστής των Χριστουγέννων!
Ως διάδικος στην μακροχρόνια δικαστική διαμάχη με το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και με την δικαίωση τεσσάρων αποφάσεων της Ολομελείας του ΣτΕ 660/2018, 926/2018, 1749/2019 και 1750/2019 χρεωστώ να διευκρινίσω την νομική πραγματικότητα.
Στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, Νόμος 4386/2016 νομοθετήθηκε «Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), όπου στο αρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 επικαιροποιήθηκαν τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραικής θρησκείας.
Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα». Τα ανωτέρω ομοειδώς ισχύουν και για την Μουσουλμανική μειονότητα με τους Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015».
Κατόπιν των ανωτέρω το ΣτΕ σε τέσσερις αποφάσεις του είπε το αυτονόητο, επικαλούμενο και τις διατάξεις του άρθρου 4,1 του Συντάγματος για την ισότητα των Ελλήνων, ότι εφ’ όσον ισχύει αυτό το νομοθετικό πλαίσιο του καθορισμού από τις θρησκευτικές τους ηγεσίες της ύλης και των διδασκόντων για το μάθημα των Θρησκευτικών για Ρωμαιοκαθολικούς, Μουσουλμάνους και Εβραίους μαθητές, κατ’ αναλογίαν πρέπει να ισχύει και για τους Ορθοδόξους, που αντιμετωπίζονται ως άθρησκοι ενώ είναι Ορθόδοξοι πριν μπούν στην μαθησιακή διαδικασία, γεγονός που παρασιωπάται τεχνηέντως από τους επικριτές των αποφάσεων και επομένως αποδεικνύεται ότι όλοι αυτοί οι επικριτές δεν έχουν αντιθρησκευτικό μένος γενικώς, αλλά μόνο αντορθόδοξο μένος.
Συνεπώς αυτό είναι το επιδιωκόμενο, το γκρέμισμα της Ελληνορθοδόξου ιδιοπροσωπίας των Ορθοδόξων Ελλήνων και τη μετατροπή τους σε άθρησκη, άνευρη, άβουλη, πλαδαρή, συγκεχυμένη και ομογενοποιημένη μάζα, εύχρηστη για κάθε είδους καταδολίευση της ελευθερίας της. Μικροί Ορθόδοξοι μαθητές χωρίς κριτική σκέψη και ικανότητα καλούνται να «κατηχηθούν» στα προτάγματα της διαθρησκειακής βουδιστικής οργάνωσης ΑΡΙΓΚΑΤΟΥ που ταυτίζονται πλήρως με τα καταργηθέντα προγράμματα των κ. Φίλη και Γαβρόγλου, ώστε ο προσωπικός Τρισυπόστατος Θεός της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, ο αιμοσταγής Θεός του Ισλάμ Αλλάχ, και ο Θεός του συγχρόνου Ιουδαισμού του Ταλμούδ και της Καμπαλά να είναι ο ίδιος και επομένως το γκρέμισμα της Ορθοδόξου ιδιοπροσωπίας και του Ορθοδόξου πολιτισμού να είναι απόλυτα επιτυχημένο.
Η ανωτέρω νομική κρίσις που συνάδει απολύτως με την συνταγματική τάξη είναι παγία νομολογία πλέον από της υπ’ αριθμ. 115/2012 Αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Χανίων και επομένως η αήθης κινδυνολογία ότι δήθεν δι’ αυτών των αποφάσεων το μάθημα μετατρέπεται σε προαιρετικό στερείται οιασδήτινος νομικής και πραγματικής βάσεως, διότι στο σύγχρονο νομοθετικό πλαίσιο διά τους αθέους, αλλοθρήσκους και ετεροδόξους μαθητάς ως εκ των ανωτέρω προκύπτει, υφίσταται η έννομος δυνατότης όχι μόνο απαλλαγής εκ του συγκεκριμένου μαθήματος, αλλά διά τους αλλοθρήσκους και ετεροδόξους ομολογιακού προς την θρησκευτική τους παραδοχή μαθήματος, με επιλεγομένους από τις θρησκευτικές τους ηγεσίες καθηγητάς.
Τα καταργηθέντα προγράμματα σπουδών Φίλη-Γαβρόγλου από τας αποφάσεις του ΣτΕ πέραν των ανωτέρω προσαπτομένων καταστρατηγούσαν την αρχή της αφηγήσεως που οδηγεί εις την σχέσιν του μαθητού με το διδασκόμενο γνωστικό αντικείμενο και κατά ταύτα δεν υφίστατο η δυνατότης του Ορθοδόξου μαθητού κατανοήσεως των προτυπώσεων της Παλαιάς Διαθήκης και της συνδέσεως με την Καινή Διαθήκη και την ιστορική θεολογική και οντολογική σημασία του σχεδίου της Θείας Οικονομίας και εν ταυτώ ωραιοποιούσαν και απέκρυπταν την πραγματικότητα των ψευδοθρησκειών και των αιρέσεων, ώστε ο Έλληνας Ορθόδοξος μαθητής να μη έχει, μόνος αυτός, τα σχετικά πνευματικά αντισώματα ώστε να αντικρούη συνειδησιακώς τις ψευδείς και κίβδηλες θεωρήσεις των διδασκομένων θρησκειών και να οδηγήται εις μίαν ομογενοποιημένην θρησκευτικήν σύγχυσι ότι όλες οι θρησκείες αποτελούν δρόμους προς το Θείο και ιερό και επομένως να υλοποιήται το πρόταγμα της πανθρησκείας, το οποίο δικαιολογούν ως δήθεν αναγκαία συνθήκη συμβιώσεως εις τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες.
Ειδικώτερα ενώ αναφέρονται διά το Ισλάμ τα 93 ονόματα του δήθεν αγαθού Θεού του Ισλάμ δεν εξηγείται ότι το Ισλάμ είναι επιβίωσι του γνωστικισμού και ότι αποτελεί κακέκτυπη παραφθορά και αντιγραφή της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, ούτε αναφέρονται εκ του Κορανίου οι Σούρες, που προβλέπουν την πολυγαμία (Οι γυναίκες στ. 3), την αρπαγή με τη βία γυναικών (στ. 24), την ανωτερότητα των ανδρών (στ. 34), την άρνησι της σταυρώσεως του Χριστού (στ. 157), την άρνησι της αγίας Τριάδος (στ. 171), την άρνησι της θεότητος του Χριστού (Το στρωμένο τραπέζι στ. 17, 72, 73, 75), την προτροπή για σταύρωσι, αποκοπή χειρών και ποδών και εξορία των απίστων (στ. 33, Λάφυρα στ. 12, 17), το μίσος κατά Χριστιανών και Εβραίων (στ. 51, Μετάνοια, στ. 29), την πολυγαμία του δήθεν Προφήτη (Οι συνασπισμένες φυλές, στ, 37, 50, 51). Το ίδιο συμβαίνει και με τον σύγχρονο Ιουδαισμό, που μετηλλάγη με το Ταλμούδ και την Καμπαλά αρνούμενος την Πεντάτευχον και τον Προφητισμόν και με τον Ινδουισμό που αποκρύπτεται ότι έχει στο ειδωλολατρικό του πάνθεον 350.000.000 θεότητες, εκ των οποίων προσωποποιούνται ως ζωόμορφες θεότητες, ο Θεός ελέφαντας Γκανόσα, ο Θεός πίθηκος Χανουμάν, ο Θεός ποντικός, η Θεά Κάλι με τις ανθρωποθυσίες, ο Θεός Σίβα με τις 300.000 γυναίκες και άλλα τερατώδη μυθεύματα και εμπνεύσεις δαιμονίων. Προβάλλεται η αυτοθέωσις του διαλογισμού και εξισούται ο Χριστιανισμός με το πανθειστικόν ιδεολόγημα Κομφουκιανισμού και Βουδισμού, που αρνούνται την ύπαρξι προσωπικού Θεού και δέχονται τον πανθεισμόν και αποτελούν θρησκευτικοφιλοσοφικά συστήματα. Το μέγιστο έγκλημα των καταργηθέντων προγραμμάτων είναι η ωραιοποίησις των ψευδών θρησκειών και η απόκρυψις των πραγματικών τους δογμάτων, ώστε ο Ορθόδοξος Έλληνας μαθητής να μην γνωρίζη την αλήθεια των πραγμάτων και να οδηγήται εις συγκρητιστικήν σύγχυσι και ομογενοποίησι των θρησκευτικών εννοιών.
[irp posts=”532677″ name=”Μητρόπολη Πειραιώς για μετανάστες : Ιεράρχες με «φιλελεύθερο προφίλ» σε μεγαλόστομες διακηρύξεις!”]
Αυτό επισημείωσαν πληρέστατα οι συγκεκριμένες αποφάσεις του ΣτΕ επικαλούμενες και τις διατάξεις των άρθρων 13,1 και 16,2 του Συντάγματος και επομένως η μόνη νόμιμος ενέργεια βάσει του άρθρου 95 του Συντάγματος είναι η άμεσος απόσυρσις των καταργηθέντων προγραμμάτων Φίλη-Γαβρόγλου και η επαναφορά των σχολικών βιβλίων που ίσχυαν μέχρι το 2016 έως της συγγραφής νέων πονημάτων πληρούντων τις προβλέψεις του Συντάγματος.
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,
«Στην απόφαση Παπαγεωργίου και άλλων κατά Ελλάδος, η οποία δημοσιεύθηκε στο Στρασβούργο στις 31.10.2019, το πρώτο τμήμα του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε αντίθετη με την Ευρωπαική Σύμβαση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου την υποχρεωτική συνδιδασκαλία ενθέων και αθέων. Επιβεβαιώθηκε έτσι η λογική των αποφάσεων 1749-1750 του ΣτΕ για αποκλειστικά ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος
Το Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διευκρίνησε τα ακόλουθα:
Δυνάμει του άρθρου 2 του πρώτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαικής Συμβάσεως των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, οι γονείς πρωτίστως είναι αρμόδιοι για την εκπαίδευση και διδασκαλία των παιδιών τους. Οι γονείς μπορούν να απαιτήσουν το κράτος να σέβεται τις θρησκευτικές και πολιτικές τους πεποιθήσεις.
Η διατήρηση μιάς δημοκρατικής κοινωνίας επιβάλλει τον σεβασμό του πλουραλισμού στην εκπαίδευση. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οποιαδήποτε προσπάθεια συστέγασης ετεροτήτων, όπως είναι η διαβόητη φρασεολογία των ακυρωθέντων από το ΣτΕ προγραμμάτων σπουδών, είναι παράνομη. Το Κράτος, συνεχίζει το Ευρωπαικό Δικαστήριο, απαγορεύεται να διεξάγει προπαγάνδα ή προσηλυτισμό, αδιαφορώντας για τις πεποιθήσεις των θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων των γονέων. Όταν το Δικαστήριο λέει μιλάμε για σεβασμό, δηλ. «respect», εννοούμε κάτι περισσότερο από το αναγνωρίζω ή λαμβάνω υπ’ όψιν. Αυτός ο σεβασμός σε αυτές τις πεποιθήσεις συνεπάγεται και θετικές υποχρεώσεις, διατηρώντας ωστόσο ευρεία διακριτική ευχέρεια συμμόρφωσης με την Ευρωπαική Σύμβαση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Το Δικαστήριο τονίζει ότι η σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει επικουρικό χαρακτήρα και τα συμβαλλόμενα Κράτη είναι πρωτογενώς αρμόδια, για να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που εξασφαλίζονται στην Σύμβαση. Άρα όλη η παραφιλολογία περί υποχρεωτικής επιβολής εξ Ευρώπης ενός ουδετερόθρησκου μαθήματος, είναι ψευδής, γιατί, όπως το ίδιο το δικαστήριο διαβεβαιώνει αυτό, δεν ανήκει στην αρμοδιότητά του, αλλά στα Κράτη.
Το Δικαστήριο προσθέτει ότι τα Κράτη διά της δημοκρατικής νομιμοποιήσεώς τους είναι καλύτερα καταρτισμένα από ένα Διεθνές Δικαστήριο να κρίνουν τις τοπικές ανάγκες και συνθήκες. Πρακτικά, εκείνο που τονίζει το Δικαστήριο, είναι ότι δεν μπορούν να υποχρεωθούν ούτε οι Ορθόδοξοι να υποστούν προπαγάνδα αθειστική, ούτε προπαγάνδα ουδετεροθρησκείας, ούτε προπαγάνδα θρησκειολογισμού, αλλά ούτε και οι άθεοι να εκπαιδευθούν στανικώς στην Ορθοδοξία.
Ως προς το θέμα των απαλλαγών εκείνο που έχει σημασία είναι να μη εξαναγκάζονται οι μαθητές να βρεθούν σε κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ της θρησκευτικής εκπαίδευσης που δίδεται από το Σχολείο και των θρησκευτικών και πολιτικών πεποιθήσεων των γονέων τους, διότι αυτές οι πεποιθήσεις είναι θέματα της προσωπικής συνειδήσεως του κάθε ενός.
Η ελευθερία που κατοχυρώνεται με την ευρωπαική σύμβαση συμπεριλαμβάνει και το αρνητικό μέρος της δυνατότητας κάθε ατόμου να μη εκδηλώνει την θρησκευτική πίστη του ή την απουσία οποιασδήποτε θρησκευτικής πίστης.
Καταδικάζοντας την Ελλάδα, το Δικαστήριο κατεδίκασε την έμμεση προσπάθεια της προηγούμενης κυβερνήσεως και των θεολόγων συνοδοιπόρων της, να εγκλωβίσουν τους πάντες σε ένα ενιαίο πρόγραμμα σπουδών αδιαφορώντας για την ετερότητα του ορθοδόξου μαθητού έναντι του ετεροδόξου και αθέου ή αγνωστικιστού, για να μη γίνονται δήθεν διακρίσεις μαθητών. Αυτό ήταν το κίβδηλο επιχείρημα. Η καθιέρωσι επομένως από το Ευρωπαικό Δικαστήριο του δικαιώματος στην απαλλαγή όχι μόνον δεν προσβάλλει το μάθημα των θρησκευτικών, όπως διαδίδεται, αλλά προστατεύει την σοβαρότητα του μαθήματος και του ορθοδόξου Θεολόγου από εκπτώσεις δήθεν για λόγους δημοκρατίας. Το Ευρωπαικό Δικαστήριο έδωσε ένα μάθημα ότι δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα σημαίνουν διάκριση των ετεροτήτων και όχι αψυχολόγητη και αντιπαιδαγωγική ομογενοποίησή τους».
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι διά την ειρημένην συγγραφήν νέων πονημάτων, θα πρέπει να αποκλεισθούν οι αυτουργοί της συνταγματικής εκτροπής, τα του Θεολογικού Συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ μέλη, των οποίων οι παρεμβάσεις υπέρ των καταργηθέντων προγραμμάτων απερρίφθησαν, διότι άλλως θα φαλκιδευθή η επιτυχία του εγχειρήματος.
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
