Του Νίκου Μελέτη
Με δραματικό τρόπο η απαγωγή των δύο χριστιανών ιεραρχών στο Χαλέπι φέρνει στην επικαιρότητα τις τραγικές συνέπειες που έχει για τη χριστιανική μειονότητα ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας. Και αναδεικνύει την ανάγκη της Δύσης να επιβάλει την υποχρέωση σεβασμού και προστασίας των χριστιανών, πριν λάβει οποιαδήποτε απόφαση για ενεργότερη εμπλοκή στη συριακή κρίση, στο πλευρό της Αντιπολίτευσης.
Με την αγωνία για την τύχη του ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου και του Συρορθόδοξου μητροπολίτη Ιωάννη Ιμπραήμ που απήχθησαν από αγνώστους μερικά χιλιόμετρα έξω από το Χαλέπι να κορυφώνεται, οι χριστιανοί της Συρίας όλων των δογμάτων βρίσκονται υπό θανάσιμη απειλή, καθώς εμπλέκονται στο γεωστρατηγικό παιχνίδι που είναι σε εξέλιξη στη χώρα. Και δεν είναι τυχαίο το σύνθημα των ισλαμιστών που έχουν συρρεύσει στη Συρία ότι «οι Αλεβίτες θα πάνε στον τάφο και οι χριστιανοί θα πάνε στη Βηρυτό» καθώς αποκαλύπτει το σχέδιο εξαναγκασμού των χριστιανών σε μαζική έξοδο από την περιοχή.
Στρατηγικά σημεία
Η απαγωγή του ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου (αριστερά) και του Συρορθόδοξου μητροπολίτη Ιωάννη Ιμπραήμ ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς επιθέσεων που δέχονταν χριστιανοί.
Το επεισόδιο της απαγωγής δύο επιφανών εκπροσώπων της χριστιανικής μειονότητας ήταν το αποκορύφωμα μιας σειράς επιθέσεων που δέχονταν χριστιανοί και χριστιανικά μνημεία είτε επειδή αρκετές χριστιανικές περιοχές βρίσκονταν σε στρατηγικά σημεία που θέλουν να ελέγξουν οι αντιμαχόμενες πλευρές είτε επειδή στις τάξεις της αντιπολίτευσης όλο και ενισχύονται οι ομάδες των ακραίων τζιχαντιστών και σαλαφιστών που μαζί με την οργάνωση Αλ Νούσρα (που συνδέεται με την Αλ Κάιντα) επιδιώκουν να επιβάλουν τον ακραίο ισλαμικό νόμο εξαφανίζοντας κάθε χριστιανικό ή αλλόθρησκο στοιχείο από τη χώρα.
Οι χριστιανοί έχουν άθελά τους εμπλακεί και στον πόλεμο προπαγάνδας που είναι σε πλήρη εξέλιξη στη Συρία.
Το καθεστώς Ασαντ (που εκπροσωπεί τους Αλεβίτες) διαχρονικά εμφανιζόταν ως προστάτης των μειονοτήτων προβάλλοντας τον κοσμικό χαρακτήρα του. Αλλά και η αντιπολίτευση σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή που ελπίζει να εξασφαλίσει την πλήρη υποστήριξη της Δύσης, με την απελευθέρωση της προμήθειας οπλισμού και πιθανόν με τη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ, της Τουρκίας και ευρωπαϊκών χωρών για την ανατροπή του Ασαντ, θέλει να αποτινάξει την εικόνα των φανατικών ισλαμιστών.
Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από μερικές εβδομάδες επικεφαλής της Αντιπολίτευσης ορίσθηκε ο Τζορτζ Σάμπρα, παλιός κομμουνιστής προερχόμενος από χριστιανική οικογένεια, ενώ η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Συρίας επέλεξε για επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης έναν Κούρδο, για να διασκεδασθούν οι ανησυχίες για όλο και μεγαλύτερη ενίσχυση των ακραίων ισλαμιστών. Οι χριστιανοί, όσοι τουλάχιστον δεν είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τη χώρα, ελπίζουν ότι θα επιβιώσουν μένοντας ουδέτεροι στην εμφύλια σύγκρουση.
Είναι τραγική ειρωνεία ότι λίγες ημέρες πριν από την απαγωγή του ο συροορθόδοξος μητροπολίτης Χαλεπίου Ιωάννης Ιμπραήμ σε συνέντευξή του στο BBC είχε εκφράσει την ανακούφισή του, που έμοιαζε περισσότερο με ευχή, για το γεγονός ότι οι χριστιανοί δεν είχαν βρεθεί στο στόχαστρο των συγκρούσεων και ότι «όλοι έδειχναν να τους σέβονται».
Ομως η πραγματική εικόνα ήταν διαφορετική και πριν φτάσουμε στην απαγωγή είχε προηγηθεί η προειδοποίηση από τον Μαρωνίτη Αρχιεπίσκοπο Σαμίρ Νασάρ, ότι η επιλογή που απομένει στους χριστιανούς της Συρίας είναι «να πεθάνουν ή να εγκαταλείψουν τη χώρα», ενώ πολλά ήταν τα ανησυχητικά μηνύματα από την αρχή του πολέμου.
Ο Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης, βιώνοντας και την προσωπική αγωνία, μια και ο απαχθείς μητροπολίτης είναι αδελφός του, βρίσκεται εδώ και λίγες μέρες στη Βηρυτό ενώ χιλιάδες είναι οι χριστιανοί κάθε δόγματος που έχουν εγκαταλείψει τη Συρία με προορισμό είτε τον Λίβανο είτε χώρες της Ευρώπης, κυρίως τη Σουηδία και τη Γερμανία…
ΚΑΤΕΙΧΑΝ ΚΟΜΒΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Μείωση του χριστιανικού πληθυσμού
Στη χώρα που συνδέθηκε με τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού και όπου η χριστιανική παρουσία επιβίωσε από την εξάπλωση του Ισλάμ, οι χριστιανοί από το 30% του πληθυσμού το 1920 έχουν πλέον συρρικνωθεί στο 10% σχεδόν του συνολικού πληθυσμού των 22 εκατομμυρίων.
Μεγαλύτερη εκκλησία είναι η ελληνορθόδοξη με σχεδόν 500.000 μέλη υπό το πρεσβυγενές Πατριαρχείο Αντιοχείας, με την Αρμενική Εκκλησία να ακολουθεί με 150.000 πιστούς και τους Συροορθόδοξους να φθάνουν περίπου τις 90.000.
Ισχυρή παρουσία έχουν και οι ουνίτες με πιστούς που μπορεί να φθάνουν και τις 200.000. Οι χριστιανοί ανήκαν στην ελίτ της Συρίας και είχαν ισχυρή πολιτική παρουσία σε όλα τα κόμματα και κινήματα που κυβέρνησαν τη χώρα.
Ο ιδρυτής του κυβερνώντος κόμματος Μπάαθ (1963) ήταν χριστιανός και οι ομόθρησκοί του ανέλαβαν κομβικές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό, στη διοίκηση αλλά και σε επιτελικές θέσεις στον συριακό στρατό, στη σκιά όμως πάντοτε της ηγεσίας των Αλεβιτών (12% του πληθυσμού) και του προέδρου Χαφέζ Αλ Ασαντ που κυβέρνησε τη χώρα για σχεδόν 30 χρόνια από το 1971 έως το 2000.
-120x86.jpg)
