Το εσπέρας του Σαββάτου ο Σεβασμιώτατος κ. Δωρόθεος Β΄ παρέστη και προλόγιζε την εκδήλωση, που συνδιοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Σύρου με την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων Σύρου και τη στήριξη του Δήμου Σύρου-Ερμούπολης στο Πνευματικό Κέντρο της Ερμούπολης, με κεντρικό Ομιλητή τον Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως και Ψυχοθεραπευτή, Αρχιμ. Μελέτιου Ζαχαρόπουλου, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα “Τοξικές Σχέσεις εντός και εκτός Γάμου” , με την παρουσία του Πανοσιωτάτου π. Ιωσήφ, εκπροσώπου του ΡΚαθολικού Επισκόπου κ. Πέτρου, του Αντιδημάρχου Σύρου-Ερμούπολης κ. Γουσγουνέλη και πλήθους ενδιαφερομένων, οι οποίοι είχαν κατακλύσει και τις δύο αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης Σύρου, τον Ομιλητή, ο οποίος, με την διακρίνουσα αυτόν ευγλωττία, κράτησε αμείωτο το έντονο ενδιαφέρον των παρισταμένων, προλόγισε ο Σεβασμιώγτατος κ. Δωρόθεος Β΄, ειπών μεταξύ άλλων:….
“…Σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ατομικισμού, ιδιοτέλειας και υλοφροσύνης, η αγάπη ταυτίστηκε με το συμφέρον, η διάθεση προσφοράς προς τον άλλο παρεξηγήθηκε ως αδυναμία, ο συμβιβασμός θεωρήθηκε ηττοπάθεια και η αποδοχή του άλλου, όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι, αντικαταστάθηκε από τάσεις επιβολής και κυριαρχίας, η συντροφικότητα πήρε τη μορφή σκληρού ανταγωνισμού…
Όλα αυτά δηλητηριάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις στο κοινωνικό, το φιλικό, το επαγγελματικό και το οικογενειακό περιβάλλον και δημιουργούν ακραίες καταστάσεις συγκρούσεων και αντιθέσεων, που επηρεάζουν αρνητικά τη διαμόρφωση υγιούς προσωπικότητας και φθείρουν την ψυχολογική μας ισορροπία, κλονίζουν την αυτοπεποίθησή μας και υποσκάπτουν τις οικογενειακές και διαπροσωπικές μας σχέσεις.
Βεβαίως, ο πλέον αρμόδιος να ομιλήσει για τέτοιες καταστάσεις και να τις αναλύσει είναι ο εκλεκτός συνεργάτης μας, Ὑπεύθυνος τοῦ «Σχολείου Οἰκογένειας» τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως στή Σύρο καί Οἰκογενειακός Ψυχοθεραπευτής, Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης Μελέτιος Ζαχαρόπουλος…
…..Στα δηλητήρια και τις τοξίνες της καθημερινής κοινωνικής συμβίωσης, που υποσκάπτουν την ψυχική και σωματική μας υγεία, υπάρχει αντίδοτο!
Και το αντίδοτο αυτό μας το προσφέρει ο Χριστός, ο Οποίος διδάσκει αγάπη ανιδιοτελή προς τον συνάνθρωπο, καταδικάζει τον τύπο, δίνει βάση στην ουσία και θεωρεί την αγάπη κριτήριο και εισιτήριο για τη σωτηρία.
Η αληθινή, θυσιαστική και χωρίς όρους και όρια αγάπη είναι που σήμερα μας λείπει!
Κάθε κοινωνική παθογένεια και προσωπική μας ανασφάλεια προέρχεται από την έλλειψη της αγάπης προς το Θεό και το συνάνθρωπό μας, είτε αυτός είναι γείτονας, φίλος, συνάδελφος στη δουλειά, γονιός, παιδί, σύζυγος, ή απλά ο «πλησίον».
Η σχέση του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο και η σχέση του ανθρώπου με το Θεό, ονομάζεται »Σταυρική Θεολογία». Σύμφωνα μ’ αυτήν, η κάθετη γραμμή του τύπου του Σταυρού, συμβολίζει την αγαπητική σχέση του Θεού με τον άνθρωπο, ενώ η οριζόντια την σχέση του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο.
Αυτή είναι η πραγμάτωση του Ευαγγελίου.
Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει το Θεό μόνος του. Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό δεν είναι ατομική υπόθεση μόνο, αλλά προϋποθέτει εκτός την πίστη, την απροϋπόθετη αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Ο άνθρωπος κοινωνεί με τον Θεό, στη βάση της αγαπητικής σχέσης, που πρέπει να διέπει το κοινωνικό σύνολο….
Και αν πρέπει να εξειδικεύσουμε το θέμα της αγάπης μέσα στα πλαίσια του Γάμου, θα διαπιστώσουμε ότι μέσα από την κοινωνία του γάμου, ο καθένας ζητά τον έτερο, αυτόν διά του οποίου ολοκληρώνεται. Γίνεται ακέραιος, γίνεται σώος, ξαναβρίσκει τη χαμένη του ακεραιότητα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι έμεινε μέσα στην ιστορία του λαού μας, η φράση το «έτερον ήμισυ». Και έτσι τα δύο ήμισυ κάνουν το όλον, τον άνθρωπο με την ανδρόγυνη φύση του. Από την άλλη πλευρά υπάρχει η κάθετη διάσταση, ο άνθρωπος γίνεται σώος και ακέραιος όταν κοινωνεί με την πηγή της ζωής του, τον Θεό. Η Θεανθρώπινη φύση είναι ακέραια, γιατί, στην κοινωνία του με τον Θεό, το κτιστό κοινωνώντας με το Άκτιστο υπερβαίνει την κτιστότητά του. Το θνητό κοινωνώντας με το Αθάνατο υπερβαίνει τη θνητότητά του.
Έτσι μέσα στο μυστήριο του γάμου, της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο, και του ανθρώπου με τον άνθρωπο, του άνδρα με τη γυναίκα, ο άνθρωπος αποκτά αυτή τη δυνατότητα να φτάσει σε αυτή την ακεραιότητα, την ακεραιότητα και την οριζόντια και την κάθετη.
Δεν είναι ανεξάρτητες η μία από την άλλη, αλλά πηγάζει η μία από την άλλη, εμπνέεται από την άλλη. Η ανθρώπινη αγάπη εμπνέεται από την αγάπη του Θεού.
Κι όταν ο άνθρωπος επιμένει και αγωνίζεται να βλέπει τον άλλον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού, ως δώρο του Θεού, τότε αυτή η ακεραιότητα και στις δύο διαστάσεις είναι αυτή που βιώνεται μέσα στην οικογένεια, μέσα στη σχέση του ζεύγους και εξακτινώνεται στην κοινωνία…. ”
Μετά το πέρας της ομιλίας, ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος.
-250x180.jpg)
