Την Παρασκευή της Διακαινησίμου το πρωί στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά στη Βέροια τελέστηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός στο προαύλειο της Μονής.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου :
«Εν τω ονόματι Ιησού Χριστού του Ναζωραίου έγειρε και περιπάτει».
Ένα θαύμα ακούσαμε να μας περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς στις Πράξεις των αποστόλων, ένα από τα πρώτα θαύματα των μαθητων του Κυρίου.
Ο Πέτρος και ο Ιωάννης ανέβαιναν στον ναό να προσευχηθούν και στην είσοδό του συνάντησαν έναν ανάπηρο εκ γενετής, έναν ανθρωπο που δεν είχε περπατήσει ποτέ στη ζωή του και τον οποίο οι συγγενείς του τον έφερναν εκεί κάθε ημέρα για να ζητά ελεημοσύνη, από όσους ερχόταν στον ναό.
Έτσι απευθύνθηκε και στους δύο αποστόλους και πιθανότατα να απογοητεύθηκε, όταν ο απόστολος Πετρος του είπε ότι χρήματα δεν έχω να σού δώσω, θα σού δώσω ομως αυτό που έχω.
Τι θα μπορούσε να του δώσει; θα σκέφθηκε ο ταλαίπωρος εκείνος ανθρωπος, ο οποίος δεν θα μπορούσε ποτέ να φαντασθεί ότι είναι δυνατόν να του χαρίσει την υγεία του. Και όμως ο Πέτρος επικαλούμενος το όνομα του Ιησού του ζητησε να σηκωθεί και να περιπατήσει. Και το θαύμα έγινε. Και ο ανάπηρος περπάτησε και εισήλθε στον ναό και δόξασε τον Θεό.
Η πίστη του αποστόλου Πέτρου στον λόγο του Κυρίου, ότι «ο πιστεύων εις εμέ τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τουτων ποιήσει», βρήκε την εκφρασή της στην πρόσκληση που απηύθυνε προς τον χωλό άνθρωπο επικαλούμενος το όνομα του Χριστού. Και η πίστη του αυτή συνήντησε την πίστη του ασθενούς, που τολμησε να κάνει το βήμα, τόλμησε να πιστεύσει στο θαύμα, όσο παράξενο και αν του φάνηκε, όσο και αν στην αρχή σκέφθηκε ότι θα προτιμούσε να του δώσει ο απόστολος Πέτρος την ελεημοσύνη που του ζήτησε.
Η πίστη είναι η προϋπόθεση του θαύματος. Μία πίστη χωρίς αμφιβολίες και χωρίς υπολογισμούς, αλλά με εμπιστοσύνη στον Θεό. Αυτη την πίστη διέθετε και η υπεραγία Θεοτόκος, γι᾽ αυτό και έζησε το μεγαλύτερο θαύμα που θα μπορούσε να ζήσει ποτέ άνθρωπος, το θαύμα να γίνει η Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού· το θαύμα να δώσει αυτή τη ζωή στον Θεό, δανείζοντάς του την ανθρώπινη σαρκα· το θαύμα να κρατήσει τον Υιό του Θεού στη μητρική της αγκάλη, να ζήσει δίπλα του, να τον δεί επί του Σταυρού αλλά και αναστημένο, και να αξιωθεί να παρίσταται εκ δεξιών του θρόνου της μεγαλωσύνης του, πρέσβειρα και μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Να αξιωθεί να αναδειχθεί με τη χάρη του Υιού της Ζωοδόχος Πηγή, η οποία παρέχει άφθονα τα ρείθρα της χάριτος σε όσους προστρέχουν με πίστη προς Αυτήν και ζητούν τη βοήθειά της, ζητούν την ίαση και τη θεραπεία από κάθε σωματική και ψυχική νοσο.
Απόδειξη αυτής της χάριτος που έλαβε η υπεραγία Θεοτόκος είναι τα αναρίθμητα θαύματα που επιτελεί στην ιστορική μονή της Ζωοδόχου Πηγής στην Κωνσταντινούπολη, τα εγκαίνια του ναού της οποίας τιμούμε σήμερα, Παρασκευή της Διακαινησίμου, ώστε ακόμη και σήμερα, να προστρέχουν οι πιστοί στη χάρη της Ζωοδόχου Πηγής και να λαμβάνουν την ίαση, να λαμβάνουν τη ζωή, πράγμα που παρατηρούμε και εμείς εδώ, και ιδιαιτέρως στο Αγίασμα, το οποίο είναι θαυματουργό, και χαρίζει την ίαση σε όσους προστρέχουν με πίστη και λαμβάνουν από το ζων αυτό ύδωρ.
[irp posts=”416530″ name=”Ζωοδόχου Πηγής: Μια ιστορία…”]
Γιατί η ζωή που προσφέρει η Παναγία μας δεν είναι μόνο η υλική και σωματική, είναι και η ζωή η ψυχική και πνευματική, είναι η μυστική ζωή που ο κάθε πιστός αγωνίζεται να ζήσει, ενούμενος με τον Χριστό. Είναι η ζωή για την οποία λέγει ο ίδιος ο Χριστός «εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσον έχωσι».
Ήλθε στον κόσμο ο Χριστός για να χαρίσει τη ζωή σε όλους εμάς, οι οποίοι είμασταν «νεκροί τη αμαρτία». Και δεν μας χάρισε μόνο τη ζωή, τη δυνατότητα δηλαδή να ζήσουμε και πάλι κοντά στην πηγη της ζωής που είναι ο ίδιος ο Χριστος και ο Θεός-Πατέρας του, αλλά μας έδωσε και «το περισσον». Μας έδωσε εκτός των αλλων δωρεών του και την Παναγία Μητέρα του, για να την έχουμε κοντα μας, για να την έχουμε διπλα μας και να είναι για μας ακένωτη πηγή ζωής, για να είναι αυτή που με τη μεσιτεία της προς τον Υιό της θα ανανεώνει μέσα μας την εν Χριστώ ζωή, ανακαινιζοντας ο,τι έχει νεκρωθεί από την αμαρτία· για να είναι αυτή που θα δροσίζει με τα ζωήρρυτα νάματά της τις ψυχές μας που είναι κουρασμένες και ταλαιπωρημένες από τον κόσμο και την κακία του, από τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινοτητος που όλοι αντιμετωπίζουμε.
Ας προστρέχουμε, λοιπόν, αδελφοί μου, όλοι μας πάντοτε προς την Παναγία μας, προς τη Ζωοδοχο Πηγή και ας την παρακαλούμε να μας κάνει μετόχους των θαυμάτων και της χάριτός της και να μας αξιώσει και της αιωνίου ζωής κοντά στον αναστάντα Κύριο.
Αυτό εύχομαι, αδελφοί μου, πατρικα και από καρδίας σε όλους μας και σε όλους σας, όσοι προστρέξατε και χθες και σήμερα εδώ, στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά, που πανηγυρίζει την έφορο και προστάτιδά της, την Παναγία τη Ζωοδόχο Πηγή, και εμπιστευθήκατε ενώπιον της ιερής και θαυματουργού Εικόνος της τα αιτήματα των καρδιών σας. Και εύχομαι η Παναγία μας να τα εκπληρώσει προς ωφέλειά σας και να είναι πάντοτε οδηγός και συμπαραστάτις στη ζωή μας και στην πορεία ιδιαιτέρως της πατρίδος μας.
Είπα και χθες, αλλά το επανέλαβα και σήμερα, ότι το Αγίασμα εδώ της Παναγίας μας είναι όντως θαυματουργό. Θυμούμεθα προ ετών ήρθε μία κυρία η οποία σε όλο το σώμα της είχε έκζεμα. Είχε πάει σε πολλούς ιατρούς, είχε φθάσει μέχρι και την Αμερική και δεν είχε βρεί την ίασή της. Και κάποια νύχτα βλέπει μία γυναίκα στον ύπνο της· της λέει «πήγες παντού, σε μένα όμως δεν ήρθες». Λέει: «ποια είσαι εσύ;». «Εδώ», λέει, «γειτόνισσά σου είμαι», κάπου εδώ κοντά έμενε η γυναίκα. «Έλα στη Δοβρά», της λέει, «εκεί είμαι, εκεί είναι το σπίτι μου». Και ήρθε και πήγε στο Αγίασμα και έριχνε στο σώμα της και έπεφταν τα λέπια του σώματός της και έβγαζε και ατμούς.
Αλλά έχουμε δεί και άλλες πολλές φορές θαύματα. Όταν ξεκινήσαμε να κτίζουμε το μοναστήρι, μετά το 1994-1995, το Αγίασμα που δεν ήταν όπως είναι σήμερα η φιάλη τώρα, σταμάτησε. Στεναχωρηθήκαμε πάρα πολύ. Είπαμε, γιατί η Παναγία μας στερεί αυτή την ευλογία, αυτή τη χάρη. Και όταν τελειώσαμε και κάναμε τα εγκαίνια της Μονής, άρχισε να τρέχει μόνο του. Περίμενε όλη την περίοδο των εργασιών, σταμάτησε, και μόλις αρχίσαμε, άρχισε πάλι να τρέχει και να παρέχει την ίαση και την ευλογία, σε όσους προστρέχουν με ευλάβεια και ζητούν τη χάρη της Παναγίας μας. Εύχομαι να είναι πλούσια σε όλους μας, αδελφοί μου. Χριστός Ανέστη!
Δείτε φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
){kind=link}