«Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι»
Πόσο Πάνσοφος Εκείνος που πρόφερε αυτά τα λόγια! Δεν είπε πως όλοι οι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και όλοι οι τελευταίοι θα γίνουν πρώτοι, αλλά είπε πολλοί. Στο Ευαγγέλιο δεν υπάρχει ούτε ένα λάθος και πουθενά ούτε μία έστω υπερβολή.
Γιατί ο Κύριος έβαλε περιορισμό και δεν είπε «όλοι», αλλά «πολλοί»; Η εμπειρία μας διδάσκει ότι κάποιοι, απ’ αυτούς που τιμήθηκαν ως πρώτοι επί της γης, παρέμειναν πρώτοι στην τιμή κοντά στο Θεό. Υπήρξαν βασιλείς που ευαρέστησαν το Θεό στους θρόνους τους επί γης και υπήρξαν άνθρωποι χωρίς εξουσία οι οποίοι όμως παρόργισαν το Θεό με τη ζωή τους. Υπήρξαν πλούσιοι άνθρωποι, οι οποίοι σώθηκαν χάρις στην πίστη και τις ελεημοσύνες τους και υπήρξαν άποροι, που καταδικάστηκαν εξαιτίας της απιστίας και της κακίας τους. Υπήρξαν άνθρωποι πολυμαθείς, που διατήρησαν την πίστη τους κι έκαναν καλά έργα και υπήρξαν αμαθείς, οι οποίοι απέρριψαν τόσο την πίστη, όσο και τα καλά έργα. Υπήρξαν λοιπόν κάποιοι, που ήταν πρώτοι εδώ στη γη και παρέμειναν πρώτοι εκεί στον ουρανό και, αντιστοίχως, υπήρξαν κάποιοι, που ήταν τελευταίοι εδώ στη γη και παρέμειναν τελευταίοι και μετά θάνατον.
Αλίμονο όμως: πολλοί που ήταν πρώτοι εδώ, έγιναν εκεί τελευταίοι. Αλλά, ω! Η χαρά και η δικαιοσύνη του Θεού· πόσοι πολλοί, που ήταν τελευταίοι εδώ, έγιναν εκεί πρώτοι!
Ο Κύριος ούτε ξεχώρισε ούτε τίμησε περισσότερο μία τάξη ή ένα επάγγελμα περισσότερο απ’ τα άλλα, αλλά επιστράτευσε -και ακόμη σήμερα επιστρατεύει- μια στρατιά φωτός απ’ όλες τις τάξεις, τις εργασίες και τα επαγγέλματα. Τα κριτήρια, με τα οποία Εκείνος κρίνει τον άνθρωπο, δεν είναι ούτε το στέμμα, ούτε το δισάκι του φτωχού, αλλά η πίστη – η πίστη και τα καλά έργα.
Πάνσοφε Κύριε, μνήσθητι και ημών εν τη, Βασιλεία Σου.
«Ο φιλών πατέρα και μητέρα υπέρ εμέ ουκ εστί μου άξιος»
Όλο το Ευαγγέλιο μας διδάσκει ότι πρέπει ν’ αφήνουμε τα πράγματα μικρότερης αξίας για τα υψηλότερα, τα προσωρινά για τα αιώνια, τα λιγότερο καλά για τα καλύτερα, τα ευτελέστερα για τα πολυτιμότερα. Αν η ευαγγελία -η καλή είδηση του Ευαγγελίου- δεν υποσχόταν υψηλότερη άξια, ποιος θα άφηνε τα μικρότερης αξίας πράγματα; Αν το Ευαγγέλιο δεν αποκάλυπτε την υπεροχή των πολύτιμων αγαθών, ποιος θ’ άφηνε τα ευτελέστερα αγαθά; Ποιος θα άφηνε το μέλι και το γάλα, εάν δεν έβρισκε κάτι γλυκύτερο; Ποιος θ’ άφηνε πατέρα και μητέρα, αν δεν έβρισκε κάποιον ακόμη πιο στενό συγγενή; Ποιος θ’ άφηνε παιδιά και φίλους, αν δεν αναγνώριζε κάποιον πιο αγαπητό; Ποιος θα έδινε τη ζωή του εκουσίως στο μαρτύριο και στον θάνατο, εάν δεν αντιλαμβανόταν την αιώνια ζωή;
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι γλυκύτερος από το γάλα και το μέλι· είναι ο πιο στενός συγγενής μας, πάνω κι απ’ τον πατέρα και τη μητέρα μας· πιο αγαπητός σ’ εμάς απ’ ότι τα ίδια τα παιδιά και οι φίλοι μας· πιο πολύτιμος απ’ όλους τους ορατούς θησαυρούς· πιο ακριβός απ’ την ίδια τη ζωή μας, διότι Εκείνος δίνει την αιώνια ζωή. Συγκρινόμενο μαζί Του καθετί στον κόσμο είναι κατώτερο, ευτελέστερο, πικρό, αδύναμο, ασήμαντο και προσωρινό. Όποιος δέχεται Αυτόν είναι εύκολο να αφήσει τα πάντα, διότι λαμβάνει το καλύτερο, το άριστον, Αυτόν, ο οποίος είναι το άριστον.
Κύριε Ιησού, Συ που είσαι η Κιβωτός όλων των αιωνίων θησαυρών, βοήθησέ μας ν’ απαλλαγούμε απ’ όλα και ν’ ακολουθήσουμε Εσένα μόνο: το Καλό μας, τη Ζωή μας.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο πρόλογος της Αχρίδος»
-250x180.jpg)
