Tην Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017 εκοιμήθη ο Douglas Alfred Δημήτριος Lyttle, ηλικίας 98 ετών, στο Ρότσεστερ ανάμεσα στα μέλη της πολυπληθούς οικογένειάς του και τους φίλους του. Ο Lyttle γεννήθηκε στις 7 Ιουλίου του 1919 στην πόλη Three Rivers του Michigan. Αποφοίτησε το 1941 από το πανεπιστήμιο του Michigan ως χημικός με διακρίσεις.
Παντρεύτηκε την Margaret Ann Geyer το 1942 και άρχισε την σταδιοδρομία του στη φαρμακευτική έρευνα. Το 1961 εγκατέλειψε τη Χημεία για να ασχοληθεί με τη φωτογραφία, ανοίγοντας δικό του στούντιο ειδικευόμενος στη φωτογράφιση πορτρέτων και αρχιτεκτονικών έργων. Το 1969 αποδέχτηκε μία θέση στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ρότσεστερ (RIT) στο Κολλέγιο Γραφικών Τεχνών και Φωτογραφίας.
Έλαβε τον τίτλο του Master of Photography από το Σωματείο των Επαγγελματιών Φωτογράφων Αμερικής το 1966. Επιπλέον ο Lyttle ανήκε στην Αμερικανική Ένωση Φωτογράφων και στη Βασιλική Ένωση Φωτογράφων Μεγάλης Βρετανίας. Αποσύρθηκε από το RIT το 1983 από όπου και του πρόσφεραν τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή πανεπιστημίου.
Ο Douglas Lyttle sυνδέθηκε ιδιαίτερα με το Άγιον Όρος. Κατά τη διάρκεια των 22 ταξιδίων του, μεταξύ 1972 και 1998, τράβηξε πάνω από 50.000 φωτογραφίες. Καρπός των ταξιδίων αυτών υπήρξε το γνωστό πλέον βιβλίο του «Miracle on the Monastery Mountain» που εκδόθηκε το 2002. Αποτέλεσμα δε της πολύχρονης αυτής σχέσης με το Όρος ήταν η απόφασή του να μεταστραφεί στην Ορθοδοξία και να βαπτιστεί, ενώ προηγουμένως ανήκε στη Μεταρρυθμιστική Λουθηρανική Εκκλησία. Ως μέλος της Ορθόδοξης ενορίας του Αγίου Πνεύματος στο Ρότσεστερ, έψαλλε στις ακολουθίες έως και δύο εβδομάδες πριν την κοίμησή του.
Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 8 Νοεμβρίου στην ενορία του.
[irp posts=”381440″ name=”Με τιμές αρχηγού κράτους η έξοδος της Αγίας Ζώνης της Παναγίας από το Αγιο Ορος”]
Μεταξύ των πολλών χιλιάδων φωτογραφιών του στο Άγιον Όρος θα μπορούσε κανείς να διακρίνει την αποτύπωση της πρόσφατης ιστορίας του μέσα από τα ανεπανάληπτα πορτρέτα των αγιορειτών Γερόντων που σημάδεψαν με τη ζωή και το έργο τους την ανανέωση του μοναχισμού τα τελευταία χρόνια. Και δεν είναι μόνο μία απλή αποτύπωση, αλλά, πρωτίστως, το πνευματικό υπόβαθρο που αποπνέει το κάθε έργο του. Αυτό όμως δεν θα ήταν δυνατόν αν με όλα αυτά δεν μπορούσε να διαλεχθεί η ψυχή του, αν δεν υπήρχε ένα άλλο Όρος μέσα του, αν δεν ήταν ορθόδοξος πριν ακόμη γίνει και τυπικώς· γιατί η εικόνα υπήρχε πριν ακόμη ληφθεί. Αυτό το εκχύλισμα της ψυχής του, το ανεπιτήδευτο χαμόγελό του και η πηγαία και ειλικρινή αγάπη του ήταν που «ανάγκαζε» τους άλλους τόσο να τον αγαπήσουν· αυτό ήταν που οδηγούσε όλους τους Γέροντες να αφήσουν να εκδηλωθεί στη φωτογράφιση η πνευματική τους αύρα, το αληθινό πρόσωπο του Όρους και όχι το επιτηδευμένο. Δεν φωτογράφιζε προκειμένου να κάνει τέχνη για την τέχνη, αλλά για να αποτυπώσει η τέχνη κάτι το αληθινό, το οποίο όμως έπρεπε και αληθινά και αβίαστα να εκπεμφθεί. Γνωρίζοντας επιπλέον τη μεγάλη σημασία που έχει η εικόνα για την Ορθοδοξία, με χαρά αντιλαμβανόταν πως από τα πρόσωπα που συνέλαβε ο φακός του, ήδη αρκετά έχουν αναδειχθεί στις ψυχές των ευλαβών χριστιανών, αλλά και κάποια επισήμως για την αγιοσύνη τους· άλλα δε για την εξέχουσα ιστορική παρουσία τους.
Επιστέγασμα της στενής σχέσης του με το Άγιον Όρος ήταν η δωρεά του φωτογραφικού του αρχείου πριν ένα χρόνο στην Αγιορειτική Φωτοθήκη. Από το αρχείο αυτό παραθέτουμε ενδεικτικά τα πορτρέτα δέκα διακεκριμένων Αγιορειτών:
(*) Ο γιατρός Δημ. Πάλης είναι ο νουνός του Douglas και έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στο να πάει το αρχείο στην Αγιορειτική Φωτοθήκη.
){kind=link}