Τριήμεροι εορτασμοί επί τη μνήμη του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου πραγματοποιήθηκαν στο Μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Αγιο στο Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Στο ανακοινωθέν που εκδόθηκε, αναφέρεται:
Α´ Η εορτή του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Την Πέμπτην, 4ην / 17ην Δεκεμβρίου 2015, εωρτάσθη η μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Δαμασκηνού εις το εντός της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα επ᾽ ονόματι αυτού παρεκκλήσιον, εν ω και ο τάφος αυτού.
Ως γνωστόν, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, εκ Συρίας καταγόμενος, προσήλθε και έζησεν ως μοναχός εις την Ιεράν Μονήν οσίου Σάββα του ηγιασμένου, ένθα και εμεγαλούργησεν ως μέγας δογματικός θεολόγος, ποιητής και μουσικός εις το έργον αυτού «Έκθεσις της Ορθοδόξου πίστεως» και εις τους δογματικούς ύμνους της Οκτωήχου και εις άλλα έργα αυτού.
Εις το ως άνω παρεκκλήσιον, εις τον χώρον του οποίου υπήρξε το κελλίον του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, προεξήρξεν της θείας Λειτουργίας εν αγρυπνία ο εκ του Πατριαρχείου ελθών Αρχιερεύς διά τους τριημέρους εορτασμούς της ῾Ιεράς Μονής Αγίου Σάββα Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρώην Ζάμπιας Ιωακείμ, συλλειτουργούντων Αυτώ του οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου ηγουμένου της Μονής των Ποιμένων και του Ιεροδιακόνου π. Μάρκου, ψαλλόντων των Αγιοσαββιτών Πατέρων και παρακολουθούντων εν ευλαβεία Αγιοταφιτών και Αγιοσαββιτών Πατέρων και μελών του Αραβοφώνου ποιμνίου εκ του Χωρίου των Ποιμένων, της Βηθλεέμ και Μπετζάλλας.
Μετά την λήξιν της θείας Λειτουργίας παρετέθη το κόλλυβον και ο άρτος μετ᾽ οίνου και γλυκίσματος εις το Επιτροπικόν- Νάρθηκα της Μονής, εν συνεχεία δε παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα.
Β´ Η εορτή του οσίου Σάββα του ηγιασμένου.
Διά την εορτήν του οσίου Πατρός ημών Σάββα του ηγιασμένου κατήλθεν εξ Ιεροσολύμων ο Μακαριώτατος Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ο Οποίος προεξήρξεν αφ᾽ εσπέρας του Εσπερινού μετ᾽ Αποδείπνου, Χαιρετισμών του Αγίου Σάββα και Αρτοκλασίας, από μεσονυκτίου δε του Όρθρου και της θείας Λειτουργίας, συλλειτουργούντων Αυτώ του Αρχιερέως της σειράς Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Ζάμπιας κ. Ιωακείμ και του Σεβαμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου, του οσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου π. Ιγνατίου, ηγουμένου της Μονής των Ποιμένων, άλλων Αγιοταφιτών Ιερομονάχων και Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων, του Αρχιδιακόνου π. Ευλογίου και του διακόνου π. Μάρκου, ψάλλοντος δεξιά ελληνιστί και ρωσιστί του Πρωτοψάλτου του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως Αρχιμανδρίτου π. Αριστοβούλου και αριστερά αραβιστί του Αρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, ηγουμένου της Άκκρης, μετέχοντος εν κατανύξει και προσευχή εκκλησιάσματος εκ μοναχών Αγιοταφιτών και Αγιοσαββιτών και μελών του Αραβοφώνου ημών ποιμνίου εξ Ιεροσολύμων, αλλά κυρίως εκ του Χωρίου των Ποιμένων, της Βηθλεέμ και της Μπετζάλλας.
Εις το ευσεβές εκκλησίασμα τούτο εκήρυξε τον θείον λόγον η Α.Θ.Μ. ο Πατήρ ημών και Πατριάρχης Ιεροσολύμων έχοντα ούτως ελληνιστί:
Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει, ωσεί η κέδρος η εν τω Λιβάνω πληθυνθήσεται. Πεφυτευμένοι εν τω οίκω Κυρίου, εν ταίς αυλαίς του Θεού ημών εξανθήσουσιν», (Ψαλμ. 91,13-14).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί.
Η ιερά μνήμη Σάββα του ηγιασμένου και οσίου ημών Πατρός συνήγαγε πάντας ημάς εν τη αγία αυτού Λαύρα, δηλονότι εν τω τόπω της ασκήσεως αυτού, ίνα ευχαριστιακώς δοξάσωμεν τον δοξάζοντα τους δικαίους αυτού.
Όντως ο δίκαιος δούλος του Θεού Σάββας, πεφυτευμένος ων εν τω οίκω του Θεού εξήνθησεν δικαίως και ωσεί κέδρος εν ερήμω, επλήθυνε το ποίμνιον Χριστού, των λογικών προβάτων, εν οσιότητι και δικαιοσύνη.
Τούτο δε επέτυχεν ο όσιος ημών Πατήρ διά της ασκήσεως των αρετών επιμελώς εκ βρεφικής ήδη ηλικίας. Τοιουτοτρόπως εγένετο όργανον του Αγίου Πνεύματος. Καί παρ᾽ αυτού έλαβε τον θείον φωτισμόν και την ενέργειαν των θαυμάτων, ως λέγει και ο μελωδός αυτού: «Των Οσίων ακρότης και αγγέλοις εφάμιλλος, ως ηγιασμένος εδείχθης εκ παιδός Σάββα όσιε, ουράνιον βίον υπελθών, προς ένθεον ζωήν χειραγωγείς διά λόγου τε και πράξεως αληθούς τους πίστει εκβοώντας σοι. Δόξα τω δεδοκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σού πάσιν ιάματα».
Ο Πατήρ ημών Σάββας υπήρχεν επί αυτοκράτορος του Βυζαντίου Θεοδοσίου του Μικρού τον 5ον μ.Χ. αιώνα, χώρας των Καππαδοκών κώμης λεγομένης Μουταλάσκης, γονέων ευσεβών Ιωάννου και Σοφίας. Παραγενόμενος εις την αγίαν Γην, κατέφυγεν εις τον τότε μέγαν και πανεύφημον ασκητήν της ερήμου της Ιουδαίας Ευθύμιον, ο οποίος διακρίνας την υπερβάλλουσαν πνευματικήν κατάστασιν του νεαρού έτι μοναχού Σάββα εκάλει αυτόν «παιδαριογέροντα».
Μετά την Κοίμησιν του αγίου Ευθυμίου, ο όσιος Σάββας ανεδείχθη όχι μόνον καθηγητής της ερήμου αλλά και πολιστής αυτής, διά της ιδρύσεως της άχρι σήμερον λειτουργούσης Λαύρας αυτού. Και βεβαίως πολλών άλλων πνευματικών ιδρυμάτων, ως αναφέρει ο σύγχρονος αυτού ασκητής και έγκριτος ιστορικός Πατήρ Κύριλλος ο Σκυθουπόλεως.
Ότι ο άγιος του Θεού Σάββας εδείχθη άξιος του Θεού το επιβεβαιώνει αφ᾽ ενός μεν η Σοφία Σολομώντος, λέγουσα, «Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού… και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται. Ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού», (Σοφ. Σολομ. 3,1). Αφ᾽ετέρου δε μαρτυρεί τούτο η φερώνυμος αυτού Λαύρα, η οποία ως φοίνιξ ανθεί και ωσεί κέδρος πληθαίνεται.
Κατά τον άγιον Κύριλλον Αλεξανδρείας, «Φυτόν αειθαλές εστιν ο φοίνιξ εύρριζον και υψηλόν, εύκαρπον, ευώδες και γλυκύν έχον τον καρπόν. Τοιούτοι πάντες οι την εν Χριστώ δικαιοσύνην έχοντες». Διά δε της κέδρου δηλούται η ζωτικότης και ο ακατάβλητος όγκος του δένδρου του δικαίου.
Εξ άλλου το εν μέσω της Λαύρας και δη του ιερού ναού τούτου του αφιερωμένου εις την υπερευλογημένην Θεοτόκον και Μητέρα του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού Μαρίαν την αειπάρθενον, ευρισκόμενον άφθαρτον σκήνωμα του Οσίου ημών Σάββα του ηγιασμένου επιβεβαιώνει τον θεόπνευστον λόγον της αγίας Γραφής: «Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι και εν Κυρίω ο μισθός αυτών και η φροντίς αυτών παρά Υψίστω. Διά τούτο λήψονται το βασίλειον της ευπρεπείας και το διάδημα του κάλλους εκ χειρός Κυρίου, ότι τη δεξιά αυτού σκεπάσει αυτούς και τω βραχίονι υπερασπιεί αυτών». (Σοφ. Σολομώντος κεφ. 5,15).
Δεηθώμεν του Κυρίου, αγαπητοί μου αδελφοί, ίνα και ημείς οι ανάξιοι τύχωμεν του ελέους των ψυχών ημών διά των ικεσιών του σήμερον εορταζομένου και πανηγυρικώς τιμωμένου οσίου Πατρός ημών Σάββα. Μετά δε του μελωδού είπωμεν: «Το κατ᾽εικόνα τηρήσας αλώβητον, νούν ηγεμόνα κατά παθών ολεθρίων, ασκητικών ενστησάμενος εις το καθ᾽ ομοίωσιν ως δυνατόν ανελήλυθας. ανδρικώς γαρ την φύσιν εκβιασάμενοι, έσπευσας το χείρον καθυποτάξαι τω κρείττονι και την σάρκα δουλώσαι τω πνεύματι. Όθεν μοναζόντων, ανεδείχθης ακρότης, πολιστής της ερήμου, ευδρομούντων αλείπτης, κανών αρετής ακριβέστατος. Καί νυν εν ουρανοίς, των εσόπτρων λυθέντων μακάριε, καθαώς εποπτεύεις την αγίαν Τριάδα, εντυγχάνων αμέσως υπέρ πίστει και πόθω τιμώντων σε» Αμήν. Έτη πολλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Την θ. Λειτουργίαν και Απόλυσιν ηκολούθησε λιτανεία πέριξ του Τάφου του αγίου Σάββα, μεθ᾽ ην ο Μακαριώτατος διένειμε το Αντίδωρον.
Μετά ταύτα εις τον Νάρθηκα της Ιεράς Μονής παρετέθη το κόλλυβον και ο Άρτος ευλογίας και ο οίνος και ηκολούθησε μοναστηριακή νηστήσιμος τράπεζα, την οποίαν ηυλόγησεν ο Μακαριώτατος.
Μετά την τράπεζαν ο Μακαριώτατος ανεχώρησε κατευοδούμενος υπό των Αγιοσαββιτών Πατέρων και κατά το έθος διήλθε διά προσκύνησιν εκ της Ιεράς Μονής Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου, εξ ης και ανεχώρησε διά την Ιερουσαλήμ.
-120x86.jpg)
){kind=link}