Σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Δυτικής Φθιώτιδος, το Μεσοχώρι της Υπάτης βρέθηκε την Κυριακή του Τυφλού 17 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, συνοδευόμενος από τους Διακόνους του π. Αμβρόσιο Αναστασίου και π. Ευστάθιο Κατόπη.
Στο χωριό αυτό πριν εννέα χρόνια είχε τελέσει τα Εγκαίνια του Ενοριακού Ναού επ’ ονόματι του Αγίου Νικολάου.
Όλοι οι κάτοικοι του χωριού από νωρίς ανέμεναν τον Σεβασμιώτατο, ο οποίος λειτούργησε στον ως άνω Ιερό Ναό με τη συμμετοχή του Πανοσ. Αρχιμ. π. Αγάθωνος Κατερνόπουλου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, του συνταξιούχου κληρικού της Μητροπόλεως π. Ευθυμίου Παρλαβάντζα και του Εφημερίου που εξυπηρετεί την ενορία π. Ανδρέα Πουρνάρα, ενώ στο ιερό Αναλόγιο έψαλλαν οι αδελφοί Σπυρίδων και Νικόλαος Πλουμπή με τους βοηθούς τους.
Στο κήρυγμα του ο Ποιμενάρχης ανέλυσε την Ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του εκ γενετής τυφλού τονίσας ότι ο εκ γενετής τυφλός εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι ήταν το τραγικό πρόσωπο της ημέρας. Στην πραγματικότητα όμως εκείνος μεν ήταν τυφλός, αλλά είχε μάτια ψυχής με τα οποία έβλεπε το αληθινό φως, ενώ οι Φαρισαίοι, που είχαν σωματικά μάτια ήταν οι τυφλοί, που ζούσαν στο σκοτάδι και αδυνατούσαν να αντιληφθούν τον ήλιο της δικαιοσύνης. Ζούσαν σ΄ ένα διαφορετικό κόσμο που καταργεί το αισθητήριο της πνευματικής οράσεως και διακρίσεως, στον κόσμο του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας. Είναι φοβερό πράγμα να μη βλέπει κανείς αλλά φοβερότερο πράγμα είναι να μη βλέπουν τα μάτια της καρδιάς. Κολλύριο για τα μάτια τα πνευματικά είναι τα δάκρυα της μετανοίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ετέλεσε το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του αειμνήστου Διδασκάλου και Εκκλησιαστικού Επιτρόπου Ευαγγέλου Καστάνη, αναφερθείς στη βοήθεια που προσέφερε στην Εκκλησία και ευχηθείς ο Κύριος να αναπαύει την ψυχή του, στην σύζυγό δε, στα παιδιά και τα εγγόνια να χαρίζει παρηγορία, δύναμη και την προσδοκία της κοινής αναστάσεως.
){kind=link}