Αρχές Δεκεμβρίου του 2009. Μόλις μπήκα στο σπίτι μου, στο Παγκράτι, έπειτα από τα συνηθισμένα τρεχάματα, τις αγωνίες, τις ανησυχίες και τις πολυμέριμνες διακονίες.
Χτυπά το τηλέφωνο. Είναι η θεία μου από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας.
Με αναζητούσε μέρες πολλές, αλλά πού να ήξερε η καημενούλα πώς, όταν είσαι κινούμενος στόχος, δεν εντοπίζεσαι εύκολα. Όμως, σήμερα με τσάκωσε. Μιλήσαμε αρκετή ώρα. Μου ανέπτυξε τα προβλήματα των συγγενών που βρίσκονται σε αυτή την μακρινή ήπειρο. Κυρίως οικονομικά.
Κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από λάθος υπολογισμούς. Ε, βέβαια! Όταν υπολογίζεις χωρίς τον ξενοδόχο, αυτά παθαίνεις. Ποιος άραγε είναι ο ξενοδόχος; Μα, ο ελάχιστος αδελφός, ο άγνωστος φτωχός μέσα στον οποίο κρύβεται ο Χριστός. Της είπα δύο σκέψεις μου: «Θεία, η παγκόσμια οικονομική κρίση σαρώνει, διότι δεν επενδύσαμε τα πλούτη μας στους φτωχούς, αλλά σε χώρους κλειστούς, σε τραπεζίτες και γνωστούς, σε φίλους και αδελφούς.
Οι φτωχοί όμως θα μας έδιναν “υψηλότερο επιτόκιο” ,πάνω από 80% ενώ οι τράπεζες ελάχιστο ή και καθόλου. Ένα αγαθό να δώσεις στον φτωχό, δύο θα σου στείλει ο Θεός με άλλον τρόπο. Και βέβαια, είναι πολύ καλύτερο να σου “τρώνε” τα χρήματα οι έρημοι φτωχοί προσφέροντάς τα σε αυτούς, παρά οι πλούσιοι γιατροί».
Η συμφορά του εγωιστικού βολέματος στους χώρους μας έπνιξε τα πάντα. Καταχνιά παθών, ομίχλη λαθών, πνευματική αβεβαιότητα, ανασφάλεια για το αύριο στο εργασιακό πεδίο, πτώση των ηθών και των μισθών, των αγνών προσδοκιών των αγνών πατριωτών. Και όμως ο π. Πορφύριος σιωπηλά με προφητική δύναμη δηλώνει σε πνευματικό του παιδί: «Η εποχή μας είναι σαν την εποχή του Χριστού. Και τότε ο κόσμος είχε φθάσει σε μία αθλία κατάσταση.
Ο Θεός, όμως, μας λυπήθηκε. Και τώρα δεν πρέπει να απελπιζόμαστε. Βλέπω μέσα από τη συμφορά να εμφανίζεται κάποιος πολύ σπουδαίος άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θα συνεγείρει και θα ενώσει τον κόσμο προς το καλό». ( Κλείτος Ιωαννίδης, ο Γέρων Πορφύριος, Μαρτυρίες και εμπειρίες. Ι.Μ. Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αθήνα 1999, ζ΄ έκδοση, σ. 233 ).
Γνώρισα έναν σπουδαίο άνθρωπο του Θεού. Αγωνίζε ται για την ενότητα πλουσίων και φτωχών . Δεν θέλει να δώσει στους φτωχούς. Πήρε δάνειο γι’ αυτούς. Ρισκάρει τα πάντα. Σπάει δεσμούς γήινους, ψεύτικους, φθαρτούς. Όλα τα δίνει. Δεν έχει δισταγμούς.
Δίνεται ολάκερος και δέχεται εξευτελισμούς από φίλους και γνωστούς. Ποιος άραγε από τους πολιτικούς τους μεγάλους και τρανούς δανείζεται για τους φτωχούς; Ποιος δίνει απλόχερα από το περίσσευμά του; Ποιος ρισκάρει για να δει η Ελλάδα καλύτερες ημέρες; Όλοι κουραζόμαστε για την πάρτη μας, για τους δικούς μας και σπάνια για τους άλλους , και νομίζουμε πως θα μας σώσουν οι υπουργικές συσκέψεις και τα έκτακτα μέτρα φορολόγησης.
Αυτά είναι τονωτικές ενέσεις ευεξίας σε ετοιμοθάνατους που χαροπαλεύουν λόγω βαρέων νοσημάτων.
Το ελλαδικό σπίτι καταρρέει και εμείς αγοράζουμε πολυτελή καλύμματα για το σαλόνι του. Τι ειρωνεία, Θεέ μου! Πόσο άσπλαχνα, στενόμυαλα, ανόητα, περιορισμένα κινούμαστε. Ένας νέος Καποδίστριας μας χρειάζεται, που θυσίασε όλη την ύπαρξή του για το έθνος μας, ένας σπουδαίος άνθρωπος του Θεού. Υπάρχει ανάμεσά μας. Το πιστεύω…
10/12/2009
Από το βιβλίο: «εκπλήξεις χάριτος Σύγχρονοι ήρωες του πνεύματος» ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΗΝΑ 2010 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»
-120x86.jpg)
