φωτογραφίες: Nick Furris
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος βρίσκεται σήμερα στη Βηθλεέμ όπου τού έγινε θερμή υποδοχή από κλήρο και λαό.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προσκύνησε το Σπήλαιο της Γεννήσεως και χοροστάτησε σε πανηγυρική Δοξολογία στην περίφημη Βασιλική της Γεννήσεως.
Ακολουθεί η ομιλία του:
Προερχόμενοι εξ Ανατολών και οδηγούμενοι ως ποτε οι Μάγοι υπό του αδύτου Αστέρος της δόξης, ήλθομεν προσκυνήσαι την εξ ύψους κατελθούσαν Ανατολήν, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, τον εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου σαρκωθέντα εν τω εν ω ιστάμεθα τόπω.
Εκστατικοί προ του περί ημάς τελεσιουργουμένου σήμερον μυστηρίου, προσφέρομεν, τω Κυρίω ημών «δώρα τίμια, δόκιμον χρυσόν, ως Βασιλεί των αιώνων, και λίβανον, ως Θεώ των όλων, ως τριημέρω δε νεκρώ, σμύρναν τω Αθανάτω» (εσπέριον στιχηρόν εορτής Χριστουγέννων), δηλαδή ολόκληρον την ψυχήν και την καρδίαν και την πρωθιεραρχικήν διακονίαν ημών από της ιεράς επάλξεως του «οφθαλμού της οικουμένης», του Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ιερού Κέντρου των απανταχού Ορθοδόξων.
Διερχόμενοι οι Ορθόδοξοι χριστιανοί την χαρμόσυνον περίοδον του Πεντηκοσταρίου και με την χαράν της Αναστάσεως του αθανάτου Κυρίου πληρούσαν τας καρδίας ημών, ευρισκόμεθα σήμερον εις την Αγίαν ταύτην Γην, και ενυπνιαζόμενοι, ως ποτε ο Προφήτης Δανιήλ, καθορώμεν και προσκυνούμεν όλη ψυχή και καρδία «τον Λίθον, τον πατάξαντα την εικόνα, και γενόμενον ως όρος μέγα και πληρώσαντα πάσαν την γην» (πρβλ. Δαν. β΄, 35).
Ήλθομεν εκ Κωνσταντινουπόλεως ταπεινοί προσκυνηταί εις τον τόπον τούτον, ένθεν εξήλθεν ο δι᾿ Ου τα πάντα «εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιωάν. α΄, 3-4), ειδότες ότι «Ούτός εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (Ιωάν. δ΄, 42).
Κρίνοντες όχι κατ᾿ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν και στοχεύοντες εις την ενότητα του ανθρωπίνου γένους, διά να καταστή βίωμα, «ως εν ουρανώ και επί της γης», το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» των ασάρκων αγγέλων κατά την νύκτα της Γεννήσεως του Σωτήρος, ανελάβομεν την διαδρομήν ταύτην διά να συμμερισθώμεν την αγωνίαν της πτωχική μονήρει πενία και διαρκεί αγωνία ανασφαλείας διαβιούσης ανθρωπότητος· διά να δώσωμεν πνοήν ζωής εις το τέλμα, εις το οποίον έχει οδηγηθή εκ της ακαταστασίας των καιρών και της καταχρήσεως του αυτεξουσίου και της ελευθερίας η ανθρωπότης· διά να δώσωμεν νέαν ώθησιν μετά του αδελφού Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου εις την προσπάθειαν προς αποκατάστασιν της οντολογικής ενότητος, και ουχί της επιπλάστου ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού, εκ της οποίας και διά της οποίας εκκλησιαστικής και μυστηριακής ενότητος και μόνον θα προέλθη και η ενότης της ανθρωπότητος, «της κατ᾿ εικόνα και ομοίωσιν» Θεού πλασθείσης ίνα κατά χάριν θεοποιηθή και μη οδηγηθή εις απώλειαν· διά να κατανοήση, επί τέλους, ο σύγχρονος άνθρωπος, ότι «ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος» (Ιωάν. ζ΄, 46), ο Χριστός, του Οποίου διάκονοι και πιστοί εκλήθημεν επί της Λυχνίας της Εκκλησίας, διά να τηρήσωμεν αυτήν εν ενότητι και ουχί εν απομονώσει και διασπάσει. Να τηρήσωμεν και να παραδώσωμεν την παρακαταθήκην, εν τη ευδοκία της ενότητος και ουχί εν τη απελπισία της διαιρέσεως.
Εις τον στόχον τούτον εκοπιάσαμεν επί ήμισυ αιώνος συνεχίζοντες επί της οδού, την οποίαν εχάραξαν φωτεινοί εκκλησιαστικοί άνδρες, ως οι Πατριάρχης Αθηναγόρας και Πάπας Παύλος ο Στ΄. Κατά την παρούσαν συνάντησιν ημών μετά του Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, πέραν της μνήμης των γενομένων, γρηγορούντες θα ανανεώσωμεν, φαιδρύνοντες ελαίω την λαμπάδα, την δέσμευσιν Ανατολής και Δύσεως και την συμπορείαν ημών μέχρις ότου ο Κύριος ευλογήση την πρόθεσιν και την προσπάθειαν, δικαιώση τον αγώνα και στέψη αυτόν διά της εκπληρώσεως του Θελήματος Αυτού, ίνα «συμφώνως δοξάζωμεν το Πανάγιον Πνεύμα», τον Παράκλητον της Εκκλησίας, “εν Ωι ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν», ικετεύοντες και παρακαλούντες «ίνα ποιήση ημάς κοινωνούς των θείων Αυτού χαρισμάτων και ίνα παράσχη ημίν λύσιν των παρεσχηκότων ημίν δεινών» (Μέγας Βασίλειος).
Δόξαν αναπέμπομεν Αυτώ, τω τεχθέντι Χριστώ τω Θεώ ημών, αλλά και τη Θεοτόκω Παρθένω, η Οποία διηκόνησε το μυστήριον της κενώσεως του Θεού Λόγου εις το ταπεινόν τούτο Σπήλαιον. Διά της ολοκληρίας της βουλήσεως και της καθαρότητός της, διά της απλότητος της φύσεώς της, διά της σοφίας της καρδίας της, διά της ακεραιότητος του βίου της, εξεμηδένισε την απόστασιν η οποία εχώριζε τον άνθρωπον από του Θεού. Αι αποστάσεις, αι κάθε είδους αποστάσεις, τα «μεσότοιχα» και αι «έχθραι» διανύονται και διαλύονται μόνον διά της αγάπης και διά του διαλόγου της αληθείας. Μόνον τότε υπερβαίνονται και θα δυνηθώμεν να ίδωμεν, ως εις το γειτονικόν Θαβώρ οι Απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, την «δόξαν του Θεού», κατά την καθαρότητα της καρδίας και των προθέσεων ημών και θα αποδείξωμεν ότι είμεθα μαθηταί Εκείνου, ο Οποίος «Αγάπη και Φως και Αλήθειά εστι».
Ευχαριστούμεν υμίν, Ιερώτατε αδελφέ Αρχιεπίσκοπε Ιορδάνου κύριε Θεοφύλακτε, διά την τιμητικήν υποδοχήν, υμάς, όστις κατά τα τελευταία έτη, από της εγκαταστάσεώς σας ενταύθα, μοχθείτε διά την διατήρησιν του πανσεβάστου τούτου χριστιανικού προσκυνήματος.
Σας αξίζει η αναγνώρισις του επιτελουμένου έργου, ο έπαινος και τα συγχαρητήριά μας. Συγχαίρομεν ιδία διά το μέγα φιλανθρωπικόν έργον, το οποίον επιτελείται υπό της Σιωνίτιδος Εκκλησίας εις την περιοχήν ταύτην. Είναι γνωσταί ημίν αι αντιμετωπιζόμεναι δυσκολίαι και οι κίνδυνοι εις τους πολυταράχους τούτους τόπους έκπαλαι, αλλά και μέχρι της σήμερον.
Ωσαύτως χαίρομεν διά την ζώσαν παρουσίαν ενταύθα των αδελφών Παλαιστινίων Ορθοδόξων, οι οποίοι με την αγάπην και τον σεβασμόν των εις την Εκκλησίαν στηρίζουν το έργον αυτής και διακονούν, όπως οι απλοί και άκακοι εκείνοι ποιμένες, το μυστήριον της Γεννήσεως του Κυρίου, προσφέροντες ως οι μάγοι ουχί χρυσόν, λίβανον και σμύρναν, αλλά την καλήν και πρόθυμον διάθεσίν των και τον ιδρώτα των εκ του περισσεύματος της καρδίας των, τα οποία πάντα ως θυμίαμα εύοσμον αναβαίνουν εις τον θρόνον του Κυρίου, ως πολύτιμα άλλα «χηριακά δίλεπτα».
Στρέφομεν τον λόγον ημών εις την νεολαίαν της Βηθλεέμ, εις την πολυπληθή νεανικήν χορωδίαν του Ορθοδόξου Εκπολιτιστικού Κέντρου Βηθλεέμ και συγχαίρομεν τους υπευθύνους και τα αγαπητά μέλη αυτής, ευχόμενοι την ευλογίαν του εκ Παρθένου σάρκα φορέσαντος Κυρίου. Σείς, η νεολαία της Βηθλεέμ, είσθε η ελπίς και το μέλλον του τόπου σας. Μείνατε πιστοί εις την ιστορικήν αποστολήν σας και φυλάξατε άσβεστον την φλόγα της Ορθοδόξου πίστεώς μας εις τον τόπον τούτον, εκ του οποίου ο Θεός ήρξατο του σωτηριώδους έργου Αυτού εις άπασαν την οικουμένην. Η παρουσία σας ενταύθα ως ορθοδόξων χριστιανών έχει αληθώς ευρυτέρας διαστάσεις, και διά τούτο είναι πολυτιμοτέρα πάσης άλλης κατοικίας και ανέσεως.
Συνεχίσατε, αδελφοί και τέκνα, μετά του ιδίου ζήλου το θεοφιλές έργον σας. Ο Θεός μεθ᾿ υμών! «Ούτός εστιν ο Θεός ημών, ο δούς ζωήν τοις πιστεύουσιν εν τω Ονόματι Αυτού», ο Αναστάς εκ νεκρών, Ωι η δόξα και η τιμή και η προσκύνησις και η ευχαριστίας και το κράτος και η δύναμις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
φωτογραφίες: John Mindala
){kind=link}