Ποτέ “αλειτούργητοι”

Του Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια των διωγμών και των κατακομβών, οι χριστιανοί ήσαν αληθινό χρυσάφι. Όσο περνούσαν τα χρόνια, έχαναν την πνευματική τους λαμπρότητα και θερμότητα, λόγω της εκκοσμίκευσης και της χαλάρωσης των ιδεών και της χριστιανικής τους Πίστης. Αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει πάντοτε, παρά τις αποστολικές προτροπές:

«Μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει του νοός υμών» (Ρωμ. ΙΒ´ 2), και «μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις» (Β´ Κορ. Στ´ 14).
Τη χλιαρότητα της Πίστης την καταδικάζει ο Κύριος, με το γνωστό και σκληρό λόγο της Αποκάλυψης, που απευθύνεται στον άγγελο, δηλαδή τον επίσκοπο Λαοδικείας: «οίδά σου τα έργα… ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου» (Απ. Γ´ 15-16).
Οι χλιαροί και αδιάφοροι είναι χειρότεροι και απ᾽ τους άπιστους και τους άθεους. Όσοι χωρίς κανένα λόγο δεν εκκλησιάζονται και δε λειτουργούνται, θεωρούνται αφορισμένοι. Ή μάλλον, είναι αυτοαφορισμένοι.Οι ίδιοι αποκόβουν τον εαυτό τους απ᾽ το Σώμα της Εκκλησίας. Επομένως, δεν υπάρχει γι᾽ αυτούς σωτηρία.

Ίσως ερωτήσει κάποιος: Γιατί δεν υπάρχει σωτηρία; Η απάντηση: Αφού θεληματικά ούτε προσεύχονται με τους αδελφούς τους, ούτε παρίστανται στο μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και προπάντων, ούτε κοινωνούν του παναχράντου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Σωτήρος Χριστού, αποκλείονται της σωτηρίας, σύμφωνα μάλιστα, με το λόγο του Κυρίου: «Εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοίς» ( Ιω. Στ´ 53). Αυτό ακριβώς θέλει και επιδιώκει ο διάβολος: Την αιώνια καταδίκη του ανθρώπου.

Πολύ σημαντικά τα όσα γράφει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Ο διάβολος και εχθρός εστι του Θεού, και εκδικητής. Πείθων ημών την προαίρεσιν των αιωνίων αγαθών, προκρίνειν τα πρόσκαιρα… Ουδέν γαρ ούτω φίλον τω διαβόλω καθέστηκεν, ως άνθρωπος τιμωρούμενος».

Ο διάβολος είναι εχθρός και του Θεού και του ανθρώπου. Ιδιαίτερη όμως είναι η χαρά του, να βλέπει τον άνθρωπο να τιμωρείται.Κι η παγίδα που του στήνει, λέει ο άγιος Μάξιμος, είναι η προσπάθειά του να τον κάμει ν’ αγαπήσει και προτιμήσει τα πρόσκαιρα παρά τα ουράνια. Δε μπορεί να υπάρξει και ν᾽ αναπτυχθεί ορθόδοξη πνευματική ζωή, χωρίς εκκλησιασμό (Θεία Λειτουργία) και Κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων.

Να προσέξουν ιδιαίτερα οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί, τα παιδιά. Κλειστά τα αυτιά στις σειρήνες του κακού και του αθεισμού. Οι δαίμονες του σκότους ετοιμάζουν τον Αντίχριστο. Όπου και να ῾ναι, έρχεται! Η αγία μας Εκκλησία συμβολίζεται και παρομοιάζεται με την Κιβωτό του Νώε. Άλλοι σώζονται και άλλοι καταποντίζονται και πνίγονται.