ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: Παρακλητικός Κανών εις την Οσία Μητέρα Ημών Ειρήνην του Χρυσοβαλάντου, την Θαυματουργόν, ποιηθείς υπό Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου.
Ευλογήσαντος του ιερέως τό Κύριε εισάκουσον.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησίν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τή δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, ότι προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολεθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Είτα τό Θεός Κύριος τετράκις και το εξής:
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τη φερωνύμω διαλάμπουσα κλήσει, τα της ειρήνης αγαθά πλουτοδότως, Ειρήνη παμμακάριστε δίδου ημιν αεί· κόπασον τον τάραχον, των δεινών νοσημάτων, σκέδασον τα σκάνδαλα, του δολίου Βελίαρ, και ειρηναίαν δώρησαι ζωήν, τοις προσιούσιν, Οσία τη σκέπη σου.
Δόξα Πατρί.
Απολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Βασιλείας γηίνου πάλαι ουκ έτυχες, αλλ’ αφθάρτων στεφάνων νύν σε ηξίωσεν, ο Νυμφίος σου Χριστός ο ωραιότατος· ώ καθιέρωσας σαυτήν, όλη καρδία και ψυχή, Ειρήνη Οσία Μήτερ, Χρυσοβαλάντου η δόξα, ημών δε προσφυγή και βοήθεια.
Και νύν. Θεοτόκιον
Ου σιωπήσωμεν ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι ειμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα, εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον μέ, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν μέ. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι διά παντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαι Σέ.
Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησε με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα καί τά κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσας μοί. Ραντιείς με υσσώπω και καί καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοί αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Αποστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το Πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοί την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν μέ. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Η ακροστιχίς.
«Ειρήνης αξίωσον ημάς Ειρήνη. Γερασίμου».
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας
Ειρήνης τον άρχοντα εκτενώς, Ειρήνη δυσώπει, ειρηναίαν και ευσταθή, ημάς διανύειν πολιτείαν, και του εχθρού αποφεύγειν τα σκάνδαλα.
Ιλύος ρυσθείσα της κοσμικής, σκανδάλων του βίου, και απάσης επιβουλής, και γλώσσης δολίας και δυσφήμου, τους προσιόντάς σοί Μήτερ απάλλαξον.
Δόξα Πατρί.
Ρευμάτων αΰλων τον γλυκασμόν, ψυχαίς φαρμαχθείσαις τη κακία του δυσμενούς, επίσταξον Μήτερ ουρανόθεν, και τον ιόν των παθών αποξήρανον.
Και νύν. Θεοτοκίον
Η άρρητος φύσις και παντουργός, ώ θαύματος ξένου! Συνεσχέθη εν σή γαστρι, σαρκί ενωθείσα ασυγχήτως, εις σωτηρίαν ημών Παναμώμητε.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Νυμφευθείσα τώ Λόγω, ασκητικώς πάνσεμνε, τα της αλογίας μου νέφη, μακράν απέλασον, εξ ών της μήνιδος, η δυσωδία πηγάζει, την του θείου Πνεύματος, σχέσιν μακρύνουσα.
Η εκ ρίζης ευώδους, θεοπρεπώς λάμψασα, τας της ανομίας ακάνθας, πρόρριζον έκτιλλον, εκ της καρδίας μου, των πρεσβειών σου σκαπάνη, και φόβον τον ένθεον, ταύτη εμφύτευσον.
Δόξα Πατρί.
Σαρκικών αλγηδόνων, και ψυχικής θλίψεως, πονηρευομένων ανθρώπων, πάσης φαυλότητος, και συστροφής χαλεπών, απαρατρώτους απαύστως, Ειρήνη διάσωζε, τους ευφημούντας σε.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Απορρήτως εν μήτρα τον του Πατρός σύνθρονον. Λόγον σαρκωθέντα ασπόρως, Αγνή χωρήσασαν, παθών στενώσεως, προς πλατυσμόν απαθείας, τον νούν μου κυβέρνησον Θεοχαρίτωσε.
Διασωσον εκ δυσμενείας και έχθρας θανατηφόρου, τους προς σε μετά σπουδής καταφεύγοντας, και αιτουμένους Ειρήνη την σήν πρεσβείαν.
Επιβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Ήχος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ησή αρωγή, ως μάχαιρα αμφίστομος, Ειρήνη σεμνή, γενέσθω τοις ικέταις σου, τας συμπλοκάς συγκόπτουσα, δυσμενείας απάσης και μήνιδος· σύ γάρ ειρήνην νέμουσα ημίν, τώ σάλω επιτιμάς των θλίψεων.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ξενοτρόπως ασκήσασα, ξένωσον τον νούν μου εκ πάσης μήνιδος, πονηρίας και συγχήσεως, και μνησικακίας Ειρηνώνυμε.
Ιαμάτων επόμβρισον, Μήτερ τας σταγόνας και καταδρόσισον, τους φλογμώ νόσων και θλίψεων, κατατηκομένους εχθρού τοις ανθραξι.
Δόξα Πατρί.
Ωραιόθης ποθήσασα, τον ωραίον Λόγον όν καθικέτευε, ωραιώσαι την καρδίαν μου, και τα της σαρκός παύσαι σκιρτήματα.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Σωτηρίας λιμένα σέ, Κόρη επιστάμενος σοί ανέθηκα τας αγκύρας της ελπίδος μου• μη ούν υπερίδης τον προσφυγόντα σοί.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς
Όλη καθαρά, ως παρθένος πανακήρατος, τώ νυμφίω ηγγυήθης των ψυχών, ώ εγγύας μετανοίας μοι προσάγαγε.
Νέκρωσον ζωής, εξανθήσασα θανάτωσο, την έτι ζώσαν αμαρτίαν, εν εμοί, και προς κτήσιν απαθείας με διέγειρον.
Δόξα Πατρί.
Ήστραψας εν γη ως λαμπάς του Θείου Πνεύματος, διαλύουσα του μίσους την αχλύν, και αγάπης ανατέλλουσα την έλλαμψιν.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Μήτηρ της ζωής, ανεδείχθης Παναμώμητε· διο νέκρωσον παθών μου τας ορμάς και τον νούν μου προς εγρήγορσιν ανάστησον.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Ανάτειλον, ομονοίας ημέραν, και ειρήνης αληθούς τας ακτίνας, τοις του θυμού και οργής εν τώ σκότει, κατακειμένοις απάτη του όφεως· σοί γάρ εδόθη προς Θεού, ειρηνεύειν ημών την διάστασιν.
Στομώσασα, τώ του Λόγου έρωτι, της ψυχής σου τας κινήσεις Οσία, ξίφος εγένου εχθρούς κατακόπτον, και διχονοίας λικμίζον το άχυρον· διό της έχθρας εν εμοί την σφριγώσαν κακίαν κατάβαλε.
Δόξα Πατρί.
Επίβλεψον, ιλαρώ σου όμματι, εφ’ ημάς τους σούς ικέτας Οσία, και τας οδύνας ημών και τας θλίψεις επικουφίζουσα τάχος αφάνισον, εν ομονοία την ζωήν, συντηρούσα ημών αστασίαστον.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Ισχύος, ενυποστάτου σκήνωμα, εκ Πατρός προερχομένης αναρχως, αναδειχθείσα Θεονυμφε Κόρη, την ασθενούσαν καρδίαν μου νεύρωσον, προς εργασίαν, αρετών, ίνα πίστει και πόθω δοξάζω σέ.
Διασωσον εκ δυσμενείας και έχθρας θανατηφόρου, τους προς σε μετά σπουδής καταφεύγοντας, και αιτουμένους Ειρήνη την σήν πρεσβείαν.
Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα Μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄ . Προστασία των Χριστιανών.
Παρρησίαν κεκτημένη προς το νυμφίον σου, ως παρθένος Οσία φρόνιμη και ένθεος, μη ελλείπης υπέρ ημών πρευσβεύειν εκτενώς, ίνα ρυσθώμεν πάσης οργής, και πολυτρόπων πειρασμών, οι πιστώς εκβοωντές σοί· Προφθασον ώ Ειρήνη και δώρησαι τοις σοίς δούλοις, συμβίωσην ειρηνικήν, και αγάπην αστασίαστον.
Και ευθύς το Προκείμενον.
Ήχος δ΄
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον και προσέσχε μοί καί εισήκουσε της δεήσεώς μου.
Στίχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και κατεύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον εκ του κατά Μάρκον.
(Κεφ. η΄ , 34-38).
Είπεν ο Κύριος· όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοί. Ος γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ αν απολέση την εαυτού ψυχήν ένεκεν εμού και του ευαγγελίου ούτος σώσει αυτήν. τι γάρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; η τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; ός γάρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς· αμήν λέγω υμίν ότι εισί τινές των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει.
Δόξα Πατρί. Ταις της σής Οσίας…
Και νύν. Ταις της Θεοτόκου…
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημα μου.
Όρμημα ακάθεκτον, και τας κρυφίους ενέδρας, του δολίου, δράκοντος, καθ’ ημών ματαίωσον Ειρηνώνυμε, και δεινών θλίψεων, τας επαναστάσεις, καταπράϋνον και κόπασον, άπαν σκευώρημα, και διχοστασίας τα σκάνδαλαν, ειρήνην αστασίαστον, ταις ειρηνοδώροις πρεσβείαις σου, πάσι χορηγούσα, Ειρήνη των Οσίων καλλονή, ως αν ησύχως βιώσαντες, δόξης επιτύχωμεν.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου…
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή ζ΄ . Οι εκ της Ιουδαίας
Ράβδω των πρεσβειών σου, τους κυκλώσαντας κύνας την τάλαινάν μου ψυχήν, εκδίωξον Οσία, και τη αντιτυπία, της θερμής προστασίας σου, ικάνωσόν μου τον νούν, κατά του αντιπάλου.
Ηλλοιώθην το πνεύμα, ενεκρώθην το σώμα ταις προς το χείρον ροπαίς· αλλ’ άνωθεν μοί προσχες, και ίδέ μου την θλίψην, και των πόνων τα δάκρυα, και ορεξόν μοί σεμνή, σωτηριώδη χείρα.
Δόξα Πατρί.
Νοσημάτων παντοίων, παθημάτων ποικίλων και πειρασμών χαλεπών, δαιμόνων επηρείας, ανθρώπων πονηρίας, κακοτρόπων απάλλαξον, τους προσιόντας θερμώς, Ειρήνη τη σή σκέπη.
Και νύν. Θεοτόκιον.
Η Πανάμωμος Κόρη, η τεκούσα τον Κτίστην και Ποιητήν του παντός, εκ μώμου εγκλημάτων, και σπίλων αμαρτάδων, την ψυχήν μου καθάρισον, ίνα υμνώ σε αεί, την Κεχαριτωμένην.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή η΄ . Τον Βασιλέα.
Γαλήνην Μήτερ, τοις εν θαλάσση του βίου, κινδυνεύουσιν εξαίτει ουρανόθεν, τούτους κυβερνώσα, προς όρμον σωτηρίας.
Εκ των σκανδάλων, και συστροφών ολεθρίων, περιφρούρησον ημών την πολιτείαν, ταις της ομονοίας βάρεσι μακριά.
Δόξα Πατρί.
Ρερυπωμένον, τη κοινωνία του μίσους, αποκάθαρον τον νούν μου πανολβία, της φιλαδελφίας, καθαρτική αρδεία.
Και νύν. Θεοτόκιον.
Αγιωσύνης, περιφανέστατε οίκε, καθαγίασον ημών τας διανοίας, τη σή παραμηθεία, Παρθένε Παναγία.
Οσία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ωδή θ΄ . Κυρίως Θεοτόκον.
Συνδέσμω της αγάπης, συνδεσον Οσία, τους εκλυθέντας απάτη της μήνιδος, την απ’ αλλήλων διάστασιν διατέμνουσα.
Ιάσεων χειμάρρουν, βλύζουσα Οσία, ψυχών ομού και σωμάτων τα τραύματα, αποκαθαίρεις δυνάμει του Θείου Πνεύματος.
Δόξα Πατρί.
Μανίας του δολίου, ατρώτους διατήρει, τους προσιόντας Ειρήνη τη σκέπη σου, προς την οδόν της ειρήνης ημάςευθυνουσα.
Και νύν. Θεοτόκιον.
Υπάρχουσα λυχνία, φωτοειδεστάτη του Πατρικού απαυγάσματος Δέσποινα, το νοερόν της ψυχής μου όμμα καταύγασον.
Το Άξιον εστιν και τα Μεγαλυνάρια.
Τών παρθένων στίφη και Μοναστών άσμασιν ενθέοις, ευφημήσωμεν ευλαβώς, της Χρυσοβαλάντου, Μονής, την Ηγουμένην, Ειρήνην των θαυμάτων πηγήν ακένωτον.
Της Καππαδοκίας άνθος τερπνόν, και Χρυσοβαλάντου, πολιούχος και οδηγός τη σή πολιτεία, εδείχθης τρισολβία, Ειρήνη Εκκλησίας, λαμπάς θεοφωτός.
Το του σώματός σου κάλλος σεμνή, της ψυχής εδήλου, το ωραίον και ευανθούν• όθεν των ηθών σου, ο Κύριος ηράσθη, και άφθοροον σε νύμφην αυτώ ηγάγετο.
Λαμπούσαν αγνείας σε τώ φωτί, κατιδών Οσία, ως λυχνίαν φωτοειδή, την σήν προθεσπίζει, οικείωσιν τώ Λόγω, Προφητικώς ο Μέγας Ιωαννίκιος.
Χαίροις των παρθένων η καλλονή, και Χρυσοβαλάντου, νυμφοστόλος θεοειδής, των Μοναζουσών τέ, κανών εν εγκρατεία, Ειρήνη μακαρία, Αγγέλων σύσκηνε.
Χαίροις της ειρήνης μυσταγωγός, και μνησικακίας, αναιρέτις η κραταιά• σύ γάρ των σκανδάλων, εκτρέπεις την μανίαν, ημάς εν ομονοία στερρώς συνέχουσα.
Της Καππαδοκίας την καλλονήν, και Χρυσοβαλάντου, οδηγίαν την ασφαλή, την στηλογραφίαν, ειρήνης ουρανίου, Ειρήνην την Οσίαν, ύμνοις τιμήσωμεν.
Ρύου πολυτρόπων εκ συμφορών, και αρρωστημάτων, και κινδύνων ψυχοβλαβών, τους εν ευλαβεία, θερμώς εξαιτουμένους, Ειρήνη θεοφόρε, την προστασίαν σου.
Πάσαι των Αγγέλων αί στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Το τρισάγιον και τα ακόλουθα τροπάρια.
Ήχος πλ. β΄ .
Ελέησον ημάς Κύριε, ελέησον ημάς· πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοί την ικεσίαν, ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν· ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί.
Κύριε ελέησον ημάς· επί σοί γάρ πεποίθαμεν· μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών· αλλ’ επιβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσε ημάς, εν των ανομιών ημών· σύ γάρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου· πάντες έργα των χειρών σου, και το ονομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν. Θεοτοκίον.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην, ανοιξον ημίν, Ευλογημένη Θεοτόκε· ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσωμεν. Ρυσθείημεν διά σου των περιστάσεων· σύ γάρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Είτα εκτενής παρά του Ιερέως και απόλυσις, μεθ’ ην τα εξής.
Ήχος β΄ . Ότε εκ του ξύλου.
Πάντων προστασία ευμενής, και καταφυγή εν αναγκαις, Οσία πέλουσα, πάντας απολύτρωσαι, πάσης κακώσεως, πειρασμών τέ και θλίψεων, και σθενημάτων, προς ειρήνην ένθεον, ημάς ιθύνουσα, όπως εν συμπνοία συζώντες, φθάσωμεν Ειρήνη εις μέτρον, της πεποθημένης καταπαύσεως.
Δέσποινα προσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπη σου·
Την πρεσβεία Κύριε πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, την σήν ειρήνην δός ημίν, και ελέησον ημάς, ως μόνος Οικτίρμον.
Δίστιχον
Δέησιν ψυχής Μήτερ Ειρήνη δέξαι
Ην σοί Γεράσιμος θερμώς ανακράζει.
-120x86.jpg)
