Παρακλητικός Κανών εις τους Αγίους Δώδεκα Πανεύφημους Αποστόλους – Ποίημα Οσίου Γερασίμου Μικραγιαννανίτου Μ. Υμνογράφου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας
Εορτάζονται στις 30 Ιουνίου
Ευλογήσαντος του ιερέως αρχόμεθα αναγινώσκοντες τον ΡΜΒ΄ (142) Ψαλμόν.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου· και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πάς ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος· και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμά μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείράς μου η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμά μου· μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μου το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα· γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου· εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον. Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου· το Πνεύμά σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου· και εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμι.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος α΄. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και το ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα το τροπάριον.
Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ.
Τών Αποστόλων δωδεκάριθμε δήμε, οι του Σωτήρος Μαθηταί και αυτόπται, υπέρ ημών πρεσβεύσατε προς Κύριον, ῥύεσθαι εκάστοτε, πειρασμών και κινδύνων, και διδόναι άφεσιν, δυσωπούμεν πταισμάτων, τοις προσιούσι πίστει ακλινεί, τη προστασία υμών αξιάγαστοι.
Δόξα. Και νύν.
Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ει μη γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερῥύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ο Ψαλμός Ν´(50)
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου· επί πλείον πλύνόν με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστι διαπαντός. Σοί μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε. Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ῥαντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι· πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορῥίψης με από του προσώπου σου και το Πνεύμά σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ῥύσαί με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου· αγαλλιάσεται η γλώσσά μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα άν· ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ· τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν και ολοκαυτώματα· τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Και ο Κανών ού η ακροστιχίς·
Η Αποστόλων χάρις με σκέπε. Γερασίμου.
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.
Ηλίου ακτίνες του νοητού, Χριστού του Σωτήρος, και Απόστολοι θαυμαστοί, παθών μου σκεδάσατε το σκότος, ταις φωταυγέσιν υμών παρακλήσεσιν.
Ακρότης τυγχάνοντες Μαθητών, ώ Πέτρε και Παύλε, ακαθάρτων ημάς παθών, ῥύσασθε υμών ταις ικεσίαις, και πολυτρόπων κινδύνων και θλίψεων.
Πηγάζοντες ύδωρ το καθαρόν, ζωής αιωνίου, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, ποτίσατε νάμα σωτηρίας, τους τηκομένους αυχμώ παραβάσεων.
Θεοτοκίον.
Ο πάντων Δεσπότης και Ποιητής, εκ σου εσαρκώθη, και διέσωσε τον Αδάμ, ώ πρέσβευε Κόρη Θεομήτορ, σώσαι καμέ αμαρτίαις ολλύμενον.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Σωτηρίας προς τρίβον, και προς ζωήν κρείττονα, σύν τώ ιερώ Ιακώβω, Ανδρέα πάνσοφε, καθοδηγήσατε, τους αδιστάκτω καρδία, την υμών βοήθειαν, αιτούντας πάντοτε.
Τών εχθρών τας εφόδους, τας καθ’ ημών λύσατε, και πειρατηρίων ποικίλων, ημάς λυτρώσασθε, ώ Ιωάννη σοφέ, σύν τώ Φιλίππω τώ θείω, ως μεσίται μέγιστοι, ημών προς Κύριον.
Ολική διανοία, πίστει υμίν σπεύδομεν, δώδεκα Χριστού μυστολέκται, και ανακράζομεν εκ πάσης θλίψεως, και ασθενείας και βλάβης, ασινείς λυτρώσασθε, ημάς δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Λυτρωτήν και Σωτήρα, πάντων βροτών τέξασα, εκ των σών αχράντων αιμάτων, Χριστόν Πανύμνητε, της των δαιμόνων με, επιδρομής και μανίας, λύτρωσαι με δέομαι, τη σή χρηστότητι.
Διάσωσον ο δωδεκάριθμος δήμος των Αποστόλων, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους προσιόντας τη θεία υμών πρεσβεία.
Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία Θερμή.
Προστάται ημών, και θείοι αντιλήπτορες, Χριστού Μαθηταί, υπάρχοντες μη παύσησθε, απαύστως εκλυτρούμενοι, των εν βίω δεινών περιστάσεων, τους τη Αγία υμών αρωγή, εν πίστει και πόθω καταφεύγοντας.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Ως αστέρες αείφωτοι, σύν Βαρθολομαίω, Θωμά μακάριε, τώ φωτί των πρεσβειών υμών, λύσατε τον ζόφον της καρδίας μου.
Νόμω θείω λαμπρύνατε, οία νομοθέται της θείας χάριτος, σύν Ματθαίω, Μάρκε ένδοξε, τους τη φωταυγείς υμών σπεύδοντας.
Χάριν θείαν και ελεός, δώδεκα Απόστολοι ιερώτατοι, και πταισμάτων απολύτρωσιν, παρά του Χριστού ημίν αιτήσασθε.
Θεστοκίον.
Αειπάρθενε Δέσποινα, πάσης μεθοδείας του πολεμήτορος, την καρδίαν μου άπάλλαξον, και φωτί με θείω καταλάμπρυνον.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Ῥύσασθε ημάς, ο Ιούδας ο θεάδελφος, και Λουκάς ο μυστογράφος ο σοφός, επηρείας του δολίου πολεμήτορος.
Ίασαι Σωτήρ, της ψυχής μου τα συντρίμματα, ταις πρεσβείαις των κλεινών σου Μαθητών, Σίμωνος, τε και Ματθία, του θεόφρονος.
Σύστημα σεπτόν, δωδεκάριθμοι Απόστολοι, τας μυρίας του εχθρού επιδρομάς, καθ’ ημών κατασυντρίψατε δεόμεθα.
Θεοτοκίον.
Μήτερ του Θεού, Θεοτόκε αειπάρθενε, εκ ματαίων εννοιών και λογισμών, την καρδίαν και τον νούν μου αποκάθαρον.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Εκ πάσης, επιβουλής και απάτης, και δεινών πειρατηρίων του βίου, Πέτρε και Παύλε αυτόπται Κυρίου, αεί λυτρούσθε τους πίστει προσπίπτοντας, τη θαυμαστή επισκοπή, της υμών μεσιτείας προς Κύριον.
Σαρκός μου, τας χαλεπάς αρῥωστίας, και ψυχής τας αφορήτους οδύνας, τη δεδομένη υμίν εξουσία, ώ Ιωάννη και θείε Ιάκωβε, γόνοι βροντής πανευκλεείς, θεραπεύσατε θάττον μακάριοι.
Κακίαν, την καθ’ ημών του βελίαρ, δωδεκάριθμε χορεία Αγία, των του Χριστού ιερών Αποστόλων, κατασυντρίψατε τάχος δεόμεθα, και κυβερνήσατε ημάς, προς λιμένα θείου θελήματος.
Θεοτοκίον.
Ετέχθη, εκ των αγνών σου αιμάτων, ο τα όντα εκ μη όντων ποιήσας, εν ημετέρα μορφή Θεοτόκε, δι’ ευσπλαγχνίας απέραντον πέλαγος, και έσωσεν εκ της αράς, τους υμνούντας τον άφραστον τόκον σου.
Διάσωσον ο δωδεκάριθμος δήμος των Αποστόλων, από πάσης επιφοράς και κακώσεως, τους προσιόντας τη θεία υμών πρεσβεία.
Άχραντε η διά λόγου τον Λόγον ανερμήνευτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρῥησίαν.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Ώ δωδεκάς Αποστόλων η πάντιμος, τη Παναγία Τριάδι πρεσβεύσατε, του ῥύεσθαι πόνων και θλίψεων, τους τη πρεσβεία υμών καταφεύγοντας, ώ Μύσται της θείας χρηστότητος.
Προκείμενον.
Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών, και εις τα πέρατα της οικουμένης τα ῥήματα αυτών.
Στίχος. Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Ματθαίον.
(Κεφ. θ΄, 36 ι΄, 1-8).
Τώ καιρώ εκείνω, ιδών δε τους όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών, ότι ήσαν εκλελυμένοι και ερριμμένοι ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα. Τών δε δώδεκα αποστόλων τα ονόματά εισι ταύτα· πρώτος Σίμων ο λεγόμενος Πέτρος και Ανδρέας ο αδελφός αυτού, Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου και Ιωάννης ο αδελφός αυτού, Φίλιππος και Βαρθολομαίος, Θωμάς και Ματθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο του ᾿Αλφαίου και Λεββαίος ο επικληθείς Θαδδαίος, Σίμων ο Κανανίτης και Ιούδας ο Ισκαριώτης ο και παραδούς αυτόν. Τούτους τους δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων· εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε· πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε· δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα.
Ταις των Αποστόλων πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νύν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στίχος. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Δήμε δωδεκάριθμε, των ιερών Αποστόλων, της σοφίας όργανα, του Αγίου Πνεύματος θείοι ῥήτορες, οι την γην άπασαν, πίστεως τώ φέγγει, ιερώς καταφωτίσαντες, πολλήν ως έχοντες, προς τον Βασιλέα και Κύριον, την παρρησίαν ένδοξοι, ίλεων αυτόν απεργάσασθε, πάσι τοις εν πίστει, προστρέχουσιν υμών τη αρωγή, και εξαιτούσιν εκάστοτε, υμών την αντίληψιν.
Σώσον ο Θεός τον λαόν σου….
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Παθημάτων την φλόγα, επομβρίαις αγίαις Ανδρέα ένδοξε, και Φίλιππε τρισμάκαρ, σβέσατε δυσωπούμεν, των βοώντων εκάστοτε· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Εκ παθών και κινδύνων, ανωτέρους τηρείτε ημάς δεόμεθα, σοφέ Βαρθολομαίε, Θωμά τε θεηγόρε, ίνα πόθω κραυγάζωμεν· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Γεωργοί θεηγόροι, αμπελώνος του θείου σοφοί Απόστολοι, νεώσατε αρότρω, τώ θείω τας καρδίας, των βοώντων εκάστοτε· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον.
Εν οδύνη καρδίας, σοί προσπίπτω Παρθένε, και ανακράζω σοι· παθών της τυραννίδος, απάλλαξον τον νούν μου, και βοώντά με οίκτειρον· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Ῥείθροις αΰλοις, την ξηρανθείσαν ψυχήν μου, καταρδεύσατε Ματθαίε θεηγόρε, και Μάρκε θεόφρον, ως Μαθηταί Κυρίου.
Ακτίσι θείαις, υμών της θείας πρεσβείας, καταυγάσατε ημών τας διανοίας, Σίμων θεηγόρε, Λουκά τε και Ματθία.
Σύστημα θείον, των ιερών Αποστόλων, δωδεκάκρουνε πηγή της Εκκλησίας, βλύσατε μοι ύδωρ, ζωής της αθανάτου.
Θεοτοκίον.
Ίασαι Κόρη, την ασθενούσαν ψυχήν μου, αμαρτήμασι και λογισμοίς ατόποις, ίνα σε δοξάζω, την Κεχαριτωμένην.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Μη παύσησθε πρεσβεύειν, υπέρ ημών Κυρίω, Πέτρε και Παύλε, Ανδρέα Ιάκωβε, ως αν ζωής της αλήκτου αξιωθείημεν.
Οι μύσται του Σωτήρος, μάκαρ Ιωάννη, Βαρθολομαίε, Ιούδα και Φίλιππε, Θωμά, Λουκά και Ματθαίε ημάς φρουρήσατε.
Υψίστου παραστάται, Μάρκε και Ματθία, και θείε Σίμων απαύστως πρεσβεύετε, αμαρτημάτων διδόναι ημίν συγχώρησιν.
Θεοτοκίον.
Υπέρ των προσκυνούντων, τον φρικτόν σου τόκον, δι’ ού φθοράς και θανάτου ερῥύσθημεν, υπεραγία Παρθένε απαύστως πρέσβευε.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια,
Χαίροις Αποστόλων η δωδεκάς, της οικονομίας του Σωτήρος μυσταγωγοί· χαίρετε φωστήρες, απάσης οικουμένης, σοφίας υπερκόσμου, ενδιαιτήματα.
Πέτρον, Παύλον, Μάρκον και τον Λουκάν, Ματθαίον, Ανδρέαν, Ιωάννην τε και Θωμάν και Βαρθολομαίον, και Φίλιππον, Ιούδαν, και Σίμωνα, Ματθίαν, ύμνοις τιμήσωμεν.
Μύσται του Σωτήρος και Μαθηταί, του σαρκί φανέντος, καθωράθητε αληθώς, και των ουρανίων, επόπται μυστηρίων, Απόστολοι Κυρίου, θεοειδέστατοι.
Ῥύσασθε κινδύνων και πειρασμών, και πάσης ανάγκης δωδεκάριθμοι Μαθηταί, του Παμβασιλέως, υμών ταις ικεσίαις, τους τη σεπτή πρεσβεία, υμών προστρέχοντας.
Χαίρετε της χάριτος θησαυροί, και των εν τώ σκότει, λαμπαδούχοι και οδηγοί· χαίρετε προστάται, Χριστού της Εκκλησίας, και βοηθοί απάντων, θείοι Απόστολοι.
Έχοντες μεγίστην προς τον Χριστόν, παρῥησίαν όντως, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, αεί δυσωπείτε, παθών διδόναι λύσιν, και άφεσιν πταισμάτων, ημίν δεόμεθα.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις το σωθήναι ημάς.
Το Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς· Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν· Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον· Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί, και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι,
καί νύν, και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γής. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον· και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ῥύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και τα Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοί γάρ πεποίθαμεν. Μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. Αλλ’ επίβλεψον και νύν ως εύσπλαχνος και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.
Και νύν.
Της ευσπλαγχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσομεν, ῥυσθείημεν διά σου των περιστάσεων, σύ γάρ η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ’ ην ψάλλομεν τα εξής·
Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Μύσται και Απόστολοι Χριστού, οι της Εκκλησίας φωστήρες, αειλαμπέστατοι, δήμε δωδεκάριθμε, και θεοσύλλεκτε, τας δεήσεις προσδέξασθε, ημών δυσωπούμεν, και μη διαλίπητε Χριστώ πρεσβεύοντες, όπως πειρασμών και κινδύνων, και πειρατηρίων παντοίων, πάντοτε ῥυώμεθα δεόμεθα.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Δίστιχον·
Δέξαι δωδεκάριθμε σεπτή χορεία.
Την παρούσαν δέησιν του Γερασίμου.
