ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ: Ποίημα Μητροπολίτου Mnθύμνης Iακώβου Δ. Μαλλιαρού – Εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου.
Ευλογήσαντος τού ιερέως αρχόμεθα άναγινώσκοντες τόν ΡΜΒ (142) Ψαλμόν.
Κύριε, εισάκουσον τής προσευχής μου, ενώτισαι τήν δέησιν μου εν τή αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τή δικαιοσύνη σού καί μή εισέλθης εις κρίσιν μετά τού δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιον σου πάς ζών.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός τήν ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γήν τήν ζωήν μου, εκάθισε μέ εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος καί ηκηδίασεν επ εμέ τό πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοίς έργοις σου, εν ποιήμασι τών χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χείράς μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρος σοί.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε τό πνεύμα μου μή αποστρέψης τό πρόσωπον σου απ εμού, καί ομοιωθήσομαι τοίς καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό έλεός σου, ότι επί σοί ήλπισα γνώρισον μοί, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μού εξελού μέ εκ τών εχθρών μου, Κύριε, ότι πρός σέ κατέφυγον. Δίδαξον μέ τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ ει ο Θεός μού τό πνεύμα σου τό αγαθόν οδηγήσει μέ εν γή ευθεία. Ένεκεν τού ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις μέ, εν τή δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί εν τώ ελέει σου εξολοθρεύσεις τούς εχθρούς μου καί απολείς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμι.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ. α/. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος β. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχος γ. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Είτα τά παρόντα Τροπάρια
Ήχος δ΄. Τή Θεοτόκω εκτενώς.
Ώ Συμεών εν τώ Ναώ πάλιν φάνηι, καί σύν τή Άννη με’ ημών νύν ικέτευε, τόν Λυτρωτήν καί Κύριον ως βρέφος κρατών έρημοι γάρ άπαντες προστασίας καί σκέπης, καί τής παραβάσεως τούς καρπούς νύν τρυγώμεν. Αλλά δυσώπει, πάτερ, εκτενώς, σύν Θεοτόκω, ευρείν ημάς έλεος.
Δόξα.
Οι τώ κελλίω τής Πανάγνου προσμένοντες, Υπαπαντής διηνεκώς αναπέμπομεν, εν στεναγμοίς τήν δέησιν ερμήν πρός τόν Θεόν. Δέσποτα ιλάσητι, σοίς ικέταις καί άνες, πάντων παραπτώματα, αναξίων σου δούλων. Πρεσβείαις Άννης καί τού Συμεών, πάσι παράσχου, πταίσμάτων τήν άφεσιν.
Καί νύν.
Τή Θεομήτορος εικόνι προσπέσωμεν, καί ως Μητέρα Ιησού ικετεύσωμεν, ώς παρρησίαν έχουσαν ερμήν πρός τόν Υιόν, όν αφράστως έτεκε, τής φωνής επακούσαι, νύν εν στεναγμοίς ψυχής τών οικτρώς δεομένων Ως συμπαής παράσχου πρός Χριστού, ρώσιν σωμάτων, ψυχή τε τήν ίασιν.
Ό Ν (50) Ψαλμος
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ,ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ΄εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασην του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Είτα ψάλλομεν τάς Ωδάς τού Κανόνος, ου η ακροστιχίς
Νύν απολύοις μέ Δέσποτα παθών επικρατείας
Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ ΄. Υγράν διοδεύσας.
Νοός μου τήν ζόφωσιν, Αγαή, σπεύσον εξαλείψαι, παρασχούσα τόν φωτισμόν, ως άν ικεσίας αναπέμψω, σοί τή Παρένω, Μητρί τού Κυρίου μου.
Υμάς τούς προσκλαίοντας σώ Ναώ, τής Αειπαρένου, τού Κελλίου Υπαπαντής, καί υμνολογούντας τόν Υιόν σου, τών χαλεπών και δεινών ελευέρωσον.
Νεάζων τώ σώματι Συμεών, εν Ναώ επέστης, υπαντήσαι τόν Λυτρωτήν, καί ημών τήν δέησιν προσδέχου, αντιδιδούς τήν χαράν καί την άφεσιν.
Ασήρ εκ φυλής η τού Φανουήλ, ανθωμολογείτο, τώ Κυρίω η γηραιά, τύπον δούσα τοίς εκπεπτωκόσιν ημίν, καί μή, μεταγνούσι τώ πνεύματι.
Πολλαίς περιστάσεσι τών δεινών, κυκλούμενοι Κόρη, εν Κελλίω Υπαπαντής, σέ παρακαλούμεν ως Μητέρα, τού οραέντος ως βρέφος Θεού ημών.
Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.
Ουρανίων αψίδων, ο κραταιός Κύριος, βρέφος υπομάζιον ώφη εκ σού, Πανάμωμε, ίνα καλέσην ημάς, παλινδρομήσαι πρός άνω, τοίς γηΐνοις νεύοντας ψυχή καί σώματι.
Λογισμοίς ολισαίνοντες, πονηροίς πάντοτε, σοί τή Παντανάσση προστρέχομεν ικετεύοντες, επικρατείας παών, λύτρωσαι Κόρη σούς δούλους, καί αγνεύειν ποίησον πάντας σή χάριτι.
Υμάς πίστει τιμώμεν, ώ Συμεών Άννα τε, ότι τόν Δεσπότην τών όλων κατηξιώητε, εν τώ Ναώ κατιδείν, καί υπαντήσαι αξίως. Καί ημείς τής χάριτος αξιωείημεν.
Οι χοροί τών αγγέλων, εν τώ Ναώ Πάναγνε, τόν Αμνόν Θεού καορώντες εν ταίς αγκάλαις σου, νύν προσφερόμενον, σύν Ιωσήφ τώ δικαίω, τήν αυτού ανύμνησαν είαν κατάβασιν.
Ιδού πίστει καί πόω, ώ Μαριάμ άπαντες, οι Υπαπαντής τώ Κελλίω καλώς ασκούμενοι, νύν εξαιτούμεν δεινών, καί πάσης άλλης ανάγκης, εκλυτρώσαι, Δέσποινα, πάσης τε λίψεως.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σού, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ώς άρρηκτον τείχος καί προστασίαν.
Επιίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλειτήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαιν τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β΄. Πρεσβεία ερμή.
Πρεσβείαν ερμήν καί έμμονον βοήειαν, αιτούμεα νύν οι πίστει καταφεύγοντες, και οικτρώς δεόμενοι Συμεών σύν τή Άννη πρεσβεύσατε, τού οικτιρήσαι άπαντας ημάς, Χριστός ο ως βρέφος βασταζόμενος.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα, Κύριε.
Σωματούμενον βλέπομεν, τεσσαρακονήμερον τόν αόρατον, εις τό σώσαι τό ανθρώπινον, αμαρτίαις πάντοτε κλονούμενον.
Μετά δέους ιστάμεα, εν Ναώ Κυρίου και ικετεύομεν, αμαρτίας άφες, Κύριε, ικεσίαις πάντων τών αγίων σου.
Επιμένομεν Δέσποτα, τήν μακροθυμίαν σου παροργίζοντες, μετανοία καταλάμπρυνον, τούς λατρεύοντάς σοι Υπεράγαε.
Δεξιοίς τοίς προβάτοις σου, τούς παρακαλούντας ποίησον, Άγιε, όταν έλης κρίναι άπαντας, ο ως βρέφος νύν παραγενόμενος.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Έλεον Αγνή, καί ειρήνην πάσι δώρησαι, τοίς προσιούσι νύν εν στεναγμοίς, καί αιτουμένοις διά σού τό μέγα έλεος.
Σώσον τούς εις σέ, καταφεύγοντας Μητρόεε, καί σύν Άννη τε πρεσβύτη Συμεών, σεμνή, δυσώπει τόν Υιόν σου καί Σωτήρά μου.
Πάναγνε, Θεόν, εν αγκάλαις μόνη, φέρουσα, τούς εν πίστει τε καί πόω ιερώ, παρακαλούντας υιούς σου ετούς ανάδειξον.
Ολη τή ψυχή, τώ Ναώ σου προσερχόμεα, καί υμνωδίαν ως ο πάλαι Συμεών, εν ημέρα καί νυκτί τε πάντες άδομεν.
Ωδή στ΄. Τήν δέησιν εκχεώ.
Την δέησιν τών ρηνούντων δούλων σού, Αειπάρενε Μαρία προσδέχου, ως εν Ναώ Συμεών σύν τή Άννη, τόν Λυτρωτήν καί Θεόν υπεδέξατο, καί πάσι δίδου εν χαρά, ανυμνείν σε αξίως, Πανάχραντε.
Ανάστασις καί ζωή δεδώρηται, τοίς πιστεύούσι τώ είω Υιώ σου, όν Συμεών εν αγκάλαις κρατήσας, τού ποουμένου αξίως τετύχηκε. Παράσχου τοίνυν, Αγαή, μετασχείν καί ημάς τής εφέσεως.
Παράδεισον λογικόν σε έγνωμεν, Θεοτόκε Παναγία Παρένε, ότι ημίν, Παραδείσου τάς πύλας, μητροπρεπώς τοίς σοίς δούλοις ηνέωξας, αξίωσον ούν εισελείν, παραβλέπουσά πάντα τά πταίσματα.
Ανυμφευτέ Θεοτόκε Δέσποινα, η βαστάσασα αγκάλαις τόν Λόγον, δίδου τανύν καί ημίν σοίς ικέταις, αγνοπρεπώς λιτανεύειν, καί άφεσιν απάντων, Κόρη τών δεινών, ίνα εν ύμνοις αεί σέ γεραίρωμεν.
Διάσωσον από κινδύνων τούς δούλους σού, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν, ως άρρηκτον τείχος καί προστασίαν.
Επίβλεψον εν ευμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, επί τήν εμήν χαλεπήν τού σώματος κάκωσιν, καί ίασαι τής ψυχής μου τό άλγος.
Αίτησις καί το Κοντάκιον
Ήχος δ΄. Προστασία τών Χριστιανών.
Οι Κελλίω τής Υπαπαντής παρεδρεύοντες, καί τόν ύμνον ιεροπρεπώς αναφέροντες, δεύτε πάντες τήν εορτήν τιμήσωμεν πιστώς, σύν τή Άννη καί τόν Συμεών, επικαλούμενοι τανύν, εις βοήειαν λέγοντες, πάρεστε εν τώ μέσω ημών τών ανευφημούντων, ώσπερ παρέστητε Ναώ, τόν Σωτήρα μεγαλύνοντες.
Καί ευύς τό Προκείμενον.
Μνησήσομαν τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά. (δίς)
Στίχ. Άκουσον Θύγατερ, καί ίδε, καί κλίνον τό ούς σου, καί επιλάου τού λαού σου, και τού οίκου τού πατρός σου, καί επιυμήσει ο Βασιλεύς τού κάλλους σου.
Τού ονόματός σου εν πάση γενεά καί γενεά μνησθήσομαι.
Έκ τού κατά Λουκάν αγίου Ευαγγελίου, τό ανάγνωσμα. Πρόσχωμεν.
Καί άναγινώσκει τό Εύαγγέλιον τού Όρθρου τής εορτής.
Δόξα.
Πάτερ, Λόγε, Πνεύμα, Τριάς η εν Μονάδι, εξάλειψον τά πλήνη τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν.
Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Έλεήμον, εξάλειψον τά πλήθη τών εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β΄ Όλην αποέμενοι.
Δεύτε ιερώτατοι ώ Συμεών σύν τή Άννη, με’ ημών υμνήσατε, τόν Σωτήρα Κύριον μεγαλύνοντες. Εορτής πάρεστι, ο καιρός άγιοι, και υμνούντες προσκυνήσατε, τήν συγκατάβασιν, τού Μονογενούς καί τήν κένωσιν, Υιού Θεού πανόσιοι καί τήν εν Ναώ εναγκάλισιν, άπας γάρ ο κόσμος, υμνούμεν εν χαρά τόν Λυτρωτήν, τόν ευδοκήσαντα σήμερον, σώσαι τό πλανώμενον.
Ουδείς προστρέχων επί σοί, κατησχυμένος από σού εκπορεύεται, αγνή, Παρένε Θεοτόκε αλλ’ αιτείται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τής αιτήσεως.
Μεταβολή τών λιβομένων, απαλλαγή τών ασενούντων, υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρένε, σώζε πόλιν καί λαόν, τών πολεμουμένων η ειρήνη, τών χειμαζομένων η, γαλήνη, η μόνη προστασία τών πιστών.
Σώσον, ο Θεός, τόν λαόν σου.
Καί αποπληρούμεν τάς λοιπάς Ωδάς τού Κανόνος.
Ωδή ζ΄. Οι εκ τής Ιουδαίας.
Θεάνρωπον εδέξω, γηραλέαις αγκάλαις, εν τώ Ναώ Συμεών, τόν πάντα τή βουλήσει, ποιήσαντι αρρήτως, Θεόν Λόγον καί Κύριον. Ο τών πατέρων, βοών, Θεός ευλογητός εί.
Ω, πώς ο εν υψίστοις, ώς Θεός υπ’ αγγέλων συνδοξαζόμενος, ετέχης εκ Παρένου, Ναώ τε προσηνέχης, εν αγκάλαις φερόμενος, υπ’ απειράνδρου Μητρός, ο ών ευλογημένος.
Νεάζων τή, καρδία, Συμεών σύν τή Άννη, την τού Κυρίου φρικτήν Υπαπαντήν ποιούνται, τώ Ναώ ως κατείδον, εν ταίς αγκάλαις φερόμενον, καί συμβοώσι φαιδρώς, Θεός ευλογητός ει.
Επίσκεψαι Παντάναξ, τούς οικτρώς δεομένους, εν κατανύξει ημάς, προσπτίπτοντας εν πόω, καί δάκρυσιν ενθέρμοις, ικετεύοντας άσμασι, καί ανυμνούντας φωναίς, Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η΄. Τόν βασιλέα τών ουρανών.
Περιπεσόντας ταίς συμφοραίς, ακρασία τε πτωχεία καρδίας, ανόρωσον ημάς Παρένε, υμνείν σε εις αιώνας.
Ίδε Μαρία τόν στεναγμόν, τής καρδίας τών υμνούντων σε δούλων, καί ράνον χάριν και ειρήνην, υμνείν σε εις αιώνα.
Κεκακωμένους ταίς προσβολαίς, τού δολίου ελευέρωσον Μήτερ, καί δός νύν υμνείν σε επαξίως, εις πάντας τούς αιώνας.
Ρεπυρωμένοι νούν καί ψυχήν, Συμεών, σύ αποκάαρον πάντας, υμνείν Χριστόν εν κατανύξει, εις πτάντας τούς αιώνα.
Αμαρτιών μου τόν αριμόν, κατά νούν, οίμοι, βαλλόμενος τρέμω, καάρισον υμνείν σε Κόρη, εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Τήν μόνην Θεοτόκον, Συμεών καί Άννα, εν τώ Ναώ τού Κυρίου υπήντουν πιστώς, από καρδίας βοώντες Σέ μεγαλύνομεν.
Επάκουσον Παρένε, Μήτερ Θεοτόκε, τών αναξίως Ναώ σου βοώντων πικρώς, καί καταξίωσον πάντας τής ευλογίας σου.
Ιδείν κατηξιώης, τού πεποημένου, ώ Συμεών σύν τή Άννη, Σωτήρα Χριστόν. Καί τους υμνούντας αξίωσον τής εφέσεως.
Αγίασον Μαρία, Κεχαριτωμένη, ημών τον νούν τε ψυχήν τή δυνάμει Χριστού, ίν ευγνωμόνως εν πίστει σέ μεγαλύνωμεν.
Σωτήρα τοίς ανρώποις, πάσιν εχαρίσω, τοίς ανυμνούσί σε όντως Μητέρα Θεού. Διό αξίως εν ύμνοις σέ μεγαλύνομεν.
Καί ευύς
Άξιον εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν Σε τήν Θεοτόκον, τήν αειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τού Θεού ημών. Τήν τιμιωτέραν τών Χερουβείμ καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα μεγαλυνάρια,
Τήν Μητέρα πάντες τού Λυτρωτού, φέρουσάν ως βρέφος, τεσσαράκοντα ημερών, τόν πρό τών αιώνων, δημιουργόν τού κόσμου, εν ύμνοις νύν τιμήσωμεν μεγαλύνοντες.
Τήν αειμακάριστον, αδελφοί, καί αγνήν Παρένον, προσιούσαν εν τώ Ναώ, δεύτε μετά πόου, καί άσμασιν ενθέοις, ώς μόνην Αειπάρενον μακαρίσωμεν.
Άχραντε Παρένε, Μήτερ Θεού, δέξαι παρακλήσεις, προσπιπτόντων εν στεναγμοίς, και μετά δακρύων, ερμώς παρακαλούντων, παρέχουσα ειρήνην καί τήν συγχώρησιν.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν, Συμεών, ώσπερ προσεδέξω, εν αγκάλαις τόν Λυτρωτήν, καί πάσι παράσχου, υμνείν αυτόν αξίως, ως αγαόν εν πάσι καί μόνον εύσπλαγχνον.
Ω Άννα υγάτηρ τού Φανουήλ, δεύρο στήι ώδε, τώ Κελλίω Υπαπαντής, καί πρός τόν Δεσπότην, ως βρέφος οραέντα, εν τώ Ναώ τον ύμνον, ημών προσάγαγε.
Συμεών σύν Άννη καί Ιωσήφ, οι αξιωέντες, τό μυστήριον κατιδείν, τού Θεού καί Λόγου, καί τούτω υπουργήσαι, σωτήριον Κυρίου ημίν χαρίσατε.
Τήν Παρένον Κόρην εν τώ Ναώ, ως βρέφος κρατούσαν, τόν Δεσπότην καί Λυτρωτήν, μετά υμεώνος καί Ιωσήφ καί Άννης, δεύτε αξίως πάντες, ανευφημήσωμεν.
Πάσαι τών αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι άγιοι πτάντες μετά τής Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις τό σωήναι ημάς.
Τό Τρισάγιον
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (Τρίς).
Δόξα Πατρί, καί Υιώ, καί αγίω Πνεύματι,
καί νύν, καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε, ιλάσθητι ταίς αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ανομίας ημίν Άγιε, επίσκεψαι καί ίασαι τάς ασθενείας ημών, ένεκεν τού ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί
Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτω τό όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γενηθήτω τό θέλημά σου, ως εν ουρανώ, καί επί τής γής. Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον δός ημίν σήμερον καί άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από τού πονηρού.
Ότι σού εστιν η βασιλεία καί η δύναμις καί η δόξα τού Πατρός καί τού Υιού καί
τού Αγίου Πνεύματος, νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
καί τά Τροπάρια ταύτα. Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς, πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην Σοι τήν ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς.
Δόξα.
Κύριε ελέησον ημάς, επί Σοί γάρ πεποίθαμεν. Μή οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής τών ανομιών ημών. Αλλ επίβλεψον καί νύν ως εύσπλαχνος καί λύτρωσαι ημάς εκ τών εχθρών ημών. Σύ γάρ εί Θεός ημών καί ημείς λαός Σου, πάντες έργα χειρών Σου καί τό όνομά Σου επικεκλήμεθα.
Καί νύν.
Τής ευσπλαχνίας τήν πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε, ελπίζοντες εις Σέ μή αστοχήσομεν, ρυσθείημεν διά Σού τών περιστάσεων Σύ γάρ η σωτηρία τού γένους τών Χριστιανών.
Εκτενής καί Απόλυσις, μεθ ήν ψάλλομεν τα εξής
Ήχος β΄. Ότε εκ τού ξύλου σέ νεκρόν.
Δεύτε κατανύξει, αδελφοί, εν χαρά καί πόω ενθέω πανηγυρίζοντες, είον ύμνον άσωμεν Υπαπαντή, τού Χριστού, καί Εικόνι προσπέσώμεν, αυτήν προσκυνούντες, ώς ποτε τον Κύριον εν τώ Ναώ Συμεών, άμα καί τή Άννη βοώντες Δόξα σοι Φιλάνρωπιε, ότι καί ημίν τήν άφεσιν νύν έδωκας.
Δέσποινα πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων Σου, καί λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης καί θλίψεως.
Τήν πάσαν ελπίδα μου, εις Σέ ανατίθημι, Μήτερ τού Θεού, φύλαξόν με υπό τήν σκέπην Σου.
Δί ευχών τών αγίων πατέρων ημών,
Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.
