Η τσουκνίδα αλλά και η γλιστρίδα είναι γνωστά βότανα από τα αρχαία και ρωμαϊκά χρόνια που έχουν δεκάδες θεραπευτικές ιδιότητες. Ποιες είναι;
Απαντήσεις δίνει στο Life2day.gr η Γεωργία Καπώλη, Κλινική Διαιτολόγος- Διατροφολόγος , ΜSc Επιστημονική Διευθύντρια Κέντρου Διαιτολογικής Υποστήριξης & Μεταβολικού Ελέγχου ΛΟΓΩ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ Νεμέας, Αντιπροέδρου Ελληνικής Διατροφολογικής.
Η δράση της τσουκνίδας καταγράφηκε από το Χρύσιππο, τον Αριστοφάνη και τον Ησίοδο, ενώ στα ρωμαϊκά χρόνια οι λεγεωνάριοι τρίβονταν με τα φύλλα της για να ζεσταθούν. Στη μαγειρική χρησιμοποιούνται μόνο τα νεαρά φύλλα της, που βράζονται και προσφέρονται ως σαλάτα ή γίνεται με αυτά πιλάφι ή σούπα, αρωματισμένη με δυόσμο.
Κατάγεται από την περιοχή που εκτείνεται από τα δυτικά Ιμαλάια μέχρι τη νότια Ρωσία και την Ελλάδα αλλά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλον τον κόσμο (Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Ισπανία ,βόρεια Ινδία). Στη μαγειρική χρησιμοποιείται όλο το φυτό σε σούπες, ζωμούς, σαλάτες και σάλτσες, ενώ στη Μέση Ανατολή τοποθετούσαν μερικά φύλλα από γλιστρίδα κάτω από τη γλώσσα τους , για να ξεδιψάσουν.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες της τσουκνίδας οφείλονται στην υψηλή περιεκτικότητά της σε βιταμίνες Α, Β, και C, σίδηρο, ασβέστιο, κάλιο, νάτριο και συνοψίζονται στις παρακάτω:
1. Αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας χάρη στην υψηλή περιεκτικότητας της σε βιταμίνη C, η οποία αυξάνει την απορρόφηση σιδήρου από τον οργανισμό.
2. Χρήσιμο στην κυστίτιδα, στην πέτρα στη χολή και στη νεφρίτιδα, χάρη στο ότι το αφέψημά της τσουκνίδας διαλύει το ουρικό οξύ.
3. Ως αφέψημα βελτιώνει τις αιμορραγίες, ρινορραγίες, αιμοπτύσεις, μητρορραγίες και την αιματουρία, μιας και περιέχει υψηλές ποσότητες ασβεστίου, νατρίου, κάλιο και σιδήρου.
4. Ο φρέσκος χυμός ή το έγχυμα της τσουκνίδας όταν καταναλώνεται από τις θηλάζουσες αυξάνει το γάλα.
5. Ανακουφίζει από τους πόνους των αρθριτικών, την ισχιαλγία και προλαμβάνει τους ρευματισμούς.
6. Καταπολέμηση της τριχόπτωσης και της πιτυρίδας.
Γλιστρίδα ή Αντράκλα (Portulaca Oleracea)
Η Γλιστρίδα Κατάγεται από την περιοχή που εκτείνεται από τα δυτικά Ιμαλάια μέχρι τη νότια Ρωσία και την Ελλάδα αλλά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλον τον κόσμο (Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Ισπανία ,βόρεια Ινδία). Στη μαγειρική χρησιμοποιείται όλο το φυτό σε σούπες, ζωμούς, σαλάτες και σάλτσες, ενώ στη Μέση Ανατολή τοποθετούσαν μερικά φύλλα από γλιστρίδα κάτω από τη γλώσσα τους , για να ξεδιψάσουν.
Είναι πλούσιο σε ορυκτά άλατα, βιταμίνη C και νερό (95%) και κατά συνέπεια έχει αντισκορβουτικές, διουρητικές και καταπραϋντικές ιδιότητες και συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κολίτιδας και της χολολιθίασης. Τέλος, από την εποχή του Διοσκουρίδη η γλιστρίδα είναι γνωστή για την αντιαφροδισιακή της δράση λόγω του ότι αυξάνει την έκκριση της νορεπινεφρίνης, έναν πρόδρομο της αδρεναλίνης, που προκαλεί μείωση της ροής του αίματος μέσω της συστολής των κύριων αρτηριών.
-120x86.jpg)
