H Τίμια Κάρα του Αγίου Νικολάου του Πλανά στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς (φωτο)

Ιδιαίτερη ευλογία θα αποτελέσει η φιλοξενία στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς της Τιμίας Κάρας του Αγίου Νικολάου Πλανά.

 Με την άδεια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ η Τιμία Καρά του Αγίου Νικολάου Πλανά θα έρθει στον Πειραιά την Παρασκευή 14 Μαρτίου στις 5 το απόγευμα και θα παραμείνει προς αγιασμόν των πιστών του μεγάλου λιμανιού της χώρας μέχρι την Κυριακή 30 Μαρτίου.
Την Τιμία Κάρα θα συνοδεύσει στον Πειραιά ο Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος Νικολόπουλος.
Στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς βρίσκεται από την περασμένη Παρασκευή και η θαυματουργή εικόνα της Αγίας Ζώνης από την Ιερά Μονή Αγίας Ζώνης Βλαμαρής Σάμου.
Ξεχωριστές ευλογίες για την πόλη του Πειραιά στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ

   Ο Νικόλαος γεννήθηκε το 1851 στη Νάξο, διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα από τον ιερέα παππού του, τον οποίο και συνόδευε στις Λειτουργίες και τους Εσπερινούς, βοηθώντας τον στο Ιερό και το ψαλτήρι.
         Σε ηλικία 14 ετών ο Νικόλαος έμεινε ορφανός από πατέρα και μαζί με την μητέρα του και την αδελφή του μετακόμισαν στην Αθήνα. Όταν ο Νικόλαος δεν είχε βιοποριστικές ασχολίες, έτρεχε κοντά σε κληρικούς και φωτισμένους μοναχούς για να ακούει πνευματικούς λόγους, σύχναζε σε ιερές ακολουθίες και αγρυπνίες, βοηθούσε τους ιερείς στο Άγιο Βήμα ή τους ψάλτες στο αναλόγιο.
         Η μητέρα του, επηρεασμένη και από το παράδειγμα του ιερέα πατέρα της, επιθυμούσε να δει τον Νικόλαο έγγαμο κληρικό. Σε ηλικία 28 ετών, την άνοιξη του 1879, ο Νικόλαος παντρεύτηκε την Ελένη Προβελεγγίου και στις 28 Ιουλίου του ίδιου έτους στον ίδιο Ναό της Μεταμορφώσεως στην Πλάκα, χειροτονήθηκε διάκονος.
         Το 1880 η διακόνισσα του Ελένη, αφού γέννησε το παιδί τους έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. Εδώ φάνηκε η απέραντη υπομονή και η εμπιστοσύνη που είχε στην πρόνοια του Θεού, στην οποία αφέθηκε αυτός και το παιδί του.
         Αναθέτει τη φροντίδα του γιού του στη μητέρα του και την αδελφή του και γίνεται μοναχός. Πέντε χρόνια υπηρέτησε ως διάκονος και στις 2 Μαρτίου του 1884, χειροτονήθηκε ιερέας. Έκτοτε και επί 48 ολόκληρα χρόνια, μέχρι την οσιακή κοίμησή του, διακρίθηκε ως ο λειτουργικότερος ιερέας και άνθρωπος προσευχής, του οποίου η ζωή υπήρξε μια αδιάκοπη διακονία του θυσιαστηρίου.
         Εκοιμήθη στις 2 Μαρτίου του 1932. Μετά από αίτημά του ετάφη στον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου οδού Βουλιαγμένης.