Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Την αγιοκατάταξη του γέροντα Ιάκωβου Τσαλίκη της Μονής Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια αποφάσισε τον Νοέμβριο του 2017 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και έκτοτε η μνήμη του νέου αγίου τιμάται στις 22 Νοεμβρίου.
Ο πατέρας Ιάκωβος γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920 στο Λεβίσι της Μικράς Ασίας, μια κωμόπολη 5.000 κατοίκων απέναντι από τη Ρόδο.
Το 1922 με τη Μικρασιατική Καταστροφή ο πατέρας του πιάστηκε αιχμάλωτος, ενώ η μητέρα του Θεοδώρα Κρεμμύδα μαζί με τη μητέρα της και τα τρία ανήλικα παιδιά της ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Άγιος Γεώργιος κοντά στην Άμφισσα.
Το 1925 η οικογένεια Τσαλίκη έσμιξε τυχαία όταν εγκαταστάθηκαν, μαζί με τον πατέρα, στο χωριό Φαράκλα στην Εύβοια, κοντά στο Προκόπι και την Αγία Άννα. Το Γιακωβάκι τελείωσε το Δημοτικό με άριστα το 1933, αλλά δεν μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές του. Αντίθετα ακολούθησε τον πατέρα του στις οικοδομές.
Από τα 7 του, όμως, όλοι τον αποκαλούσαν «καλόγερο» και στα 10 του «πατέρα Ιάκωβο».
Διάβαζε πολύ, κυρίως εκκλησιαστικά βιβλία και βίους αγίων, και ήξερε απ’ έξω αποσπάσματα ψαλμών, ακολουθιών, απολυτίκια και κοντάκια. Η προσευχή, η νηστεία και οι αγρυπνίες ήταν μέρος της ζωής του μικρού Ιάκωβου, ο οποίος στα 9 του είδε στο ξωκλήσι του χωριού μια μοναχή που μίλησε μαζί του και του είπε ότι είναι η Αγία Παρασκευή.
Τον Ιούλιο του 1947 κλήθηκε στο στρατό και υπηρέτησε για δύο χρόνια. Τον Νοέμβριο του 1951 πήγε στη Μονή του Οσίου Δαυίδ του Γέροντα κοντά στη Λίμνη Ευβοίας για να γίνει μοναχός. Οι συνθήκες, όμως, ήταν απογοητευτικές και επέστρεψε σύντομα στο χωριό του.
Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1952 αποφάσισε ότι αυτός ήταν ο προορισμός του και γύρισε πάλι στη μονή. Εκάρη μοναχός στις 31 Νοεμβρίου. Το 1975 εξελέγη ηγούμενος, θέση που διατήρησε μέχρι την εκδημία του στις 21 Νοεμβρίου 1991.
Χαρακτηριστικά του βίου του ήταν η ακλόνητη πίστη του, η αυστηρή άσκηση, η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή και η πολλή αγάπη στον δοκιμαζόμενο κόσμο. Στη Μονή του Οσίου Δαυίδ έφταναν εκατοντάδες προσκυνητές από όλη την Ελλάδα και ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης τους άκουγε, τους συμβούλευε και τους βοηθούσε.
Βασικά του πιστεύω, εκτός από το ότι υπάρχει Θεός που είναι δημιουργός των πάντων και όλος αγάπη, ήταν ότι υπάρχει μετά θάνατο ζωή της ψυχής που αρχίζει από τον τάφο, και ότι η εδώ ζωή καθορίζει τη μετά θάνατο βιοτή.
