Η Αγία Κασσιανή, ή Κασσία, ή Ικασία, γεννήθηκε γύρο στα 805 με 815 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη από ευγενείς γονείς και κατά πάσα πιθανότητα η οικογένειά της καταγόταν από το νησί της Κάσου, εξού και το όνομά της. Η Αγία Κασσιανή λοιπόν ήταν μοναχοκόρη και ξεχώριζε για την σπάνια ευφυΐα της αλλά και για την εξαιρετική ομορφιά της. Όταν ο αυτοκράτορας Θεόφιλος θέλησε να παντρευτεί, οργάνωσε δεξίωση στη μεγαλοπρεπή αίθουσα των ανακτόρων του, που λεγόταν «τρίκλινο του μαργαρίτου».
Στη δεξίωση προσκλήθηκαν οι δώδεκα ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αριστοκρατίας της Πόλης. Ο αυτοκράτορας έπρεπε να διαλέξει τη μέλλουσα βασίλισσα προσφέροντάς της ένα χρυσό μήλο. Ο Θεόφιλος εντυπωσιάστηκε αμέσως από την ομορφιά της Κασσιανής και την πλησίασε. Ήθελε να δοκιμάσει όμως και την ευφυΐα της, γι’ αυτό πριν της δώσει το μήλο αστειευόμενος της είπε: «Από τη γυναίκα βάβαια πηγάζουν όλα τα κακά», εννοώντας το παράπτωμα της Εύας. Η Κασσιανή του απάντησε «αλλά κι’ από τη γυναίκα πηγάζουν όλα τα καλά» εννοώντας την Παναγία. Ο Θεόφιλος δυσαρεστήθηκε και συνάμα εντυπωσιάστηκε από την αναπάντεχη και εύστοχη απάντηση της Κασσιανής, φοβήθηκε μάλιστα μήπως είναι ανώτερή του στην ευφυΐα, πράγμα που δεν ήθελε και την προσπέρασε δίνοντας το χρυσό μήλο στη σεμνή Θεοδώρα. Μετά από αυτό, η Κασσιανή θέλησε να αποσυρθεί από την κοσμική ζωή και να αφιερώσει τη ζωή της στον Κύριο, μάλιστα δύο φορές συνελήφθηκε και μαστιγώθηκε, γιατί τιμούσε και προσκυνούσε τις εικόνες. Μετά από 13 χρόνια ο εικονομάχος Θεόφιλος πέθανε και η αυτοκράτειρα Θεοδώρα αποκατέστησε την Ορθοδοξία. Τότε η Κασσιανή ίδρυσε δικό της μοναστήρι στο Ξερόλοφο, στο λόφο του Εβδόμου της πρωτεύουσας, που ονομάστηκε «τα Κασσίας». Εκεί ανέλαβε την ηγουμενία με τις προτροπές και την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου (αλληλογραφούσαν και αλληλοβοηθούνταν κατά τα χρόνια της εικονομαχίας αλλά και στη συνέχεια). Από τη σχέση τους αυτή σώζονται τρεις επιστολές του Αγίου Θεοδώρου προς Κασσίαν. Η Κασσιανή έγινε γνωστή και σεβαστή από τις αγαθοεργίες και τις ελεημοσύνες της, αλλά κυρίως για το ποιητικό της έργο. Στη μονή της περιμάζευε και φρόντιζε φτωχές γυναίκες, μα συνάμα αποσυρόταν μελετώντας και γράφοντας. Έγραψε για την Εκκλησία μας πλήθος ύμνων, θησαυρούς θεολογίας και λογοτεχνίας, που μέχρι σήμερα ψάλλονται στις ακολουθίες της Εκκλησίας. Ο πιο γνωστός της ύμνος είναι ο Ύμνος της Κασσιανής ή αλλιώς το Τροπάριο της Κασσιανής, ο οποίος ψάλλετε τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ. Έγραψε επίσης γνωμικά περί φιλίας και άλλα, που χαρακτηρίζονται από τη σοφία του βίου και τη χάρη του λόγου της. Το ποιητικό της έργο την κατατάσσει μεταξύ των κορυφαίων υμνογράφων της Εκκλησίας, εκοιμήθη ειρηνικά στη μονή της.
Εύχομαι χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!
Το συναξάρι επιμελείται ο συνεργάτης του agioritikovima.gr Κυριάκος Διαμαντόπουλος
