υπό Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου
Αναμφιβόλως σημαντική ήτο η συνάντησις του Οικουμενικού Πατριάρχου μετά του Ποντίφηκος εις την Μυτιλήνην, οι οποίοι έδωσαν ένα ηχηρόν μήνυμα κυρίως προς τους εμπόρους των όπλων, οι οποίοι είναι οι κατ’ εξοχήν υπαίτιοι της σφαγής και μοίρας χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τας πατρογονικάς των εστίας. Βεβαίως ποίοι θα είναι οι καρποί και εάν θα υπάρξουν από την συνάντησιν αυτήν, τούτο είναι άλλη υπόθεσις.
Και ο μεν Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος και το έργον του τυγχάνουν διεθνώς γνωστά. Διά τούτο εδώ θα περιορισθώμεν εις τον “φτωχούλη του Θεού” (Καζαντζάκης), τον Πάπα Φραγκίσκον τον Α΄.
Είναι επίσης γνωσταί αι απόψεις κυρίως των φονταμενταλιστών της Γείτονος διά την Ρ/Καθολικήν Εκκλησίαν και την διαχρονικήν πολιτικήν της έναντι της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και σε όχι ολίγα, έχουν δίκαιον. Όμως εδώ θα αναφέρωμεν μόνον μερικά από το έργον του σημερινού Ποντίφηκος.
Ούτως ο Pontifex Maximus, του οποίου προτεραιότης αποτελεί η μέριμνα της Εκκλησίας διά τους πτωχούς, διαμένει ακόμη εις το δωμάτιον επισκεπτών της Casa Santa Martha 40 τετραγωνικών, ένα μοντέρνον οίκον επισκεπτών παρά την αίθουσαν ακροάσεων και το αναγεννησιακόν ανάκτορον της Congregatio Fidei. Δεν έχει διδακτορικά και ομιλεί καθαρά και σαφώς με χιούμορ αποφεύγων το πομπώδες, το συνδεόμενον και με την ανάρρησιν Βενεδίκτου ΙΣΤ΄. Ούτως αρνείται να χρησιμοποιήσει το αλεξίσφαιρον Mercedes -όπερ είδομεν και εις την Πόλιν- και έχει εν VW Pasat. Εις τας ακροάσεις της πλατείας του Αγ. Πέτρου “κολυμβά” μέσα εις το πλήθος του λαού.
Εν ηρεμία ευλογεί και εναγκαλίζεται, ενίοτε επί λεπτά, με σπαστικούς και παραλύτους εις καρέκλας και ουχί καρεκλοκενταύρους, -τούθ’ όπερ βεβαίως και άλλοι έπραττον. Ο Jorge Mario με τους φύλακάς του προ αυτών δεν γνωρίζει τι να πράξει. Αποφεύγει το Papamobil πιστεύων, ότι καλλίτερος είναι ο κίνδυνος, από την απόστασιν προς τους πιστούς. Συντόμως θα αποτελειώσει προς εξαπόλυσιν, την Εγκύκλιον “Επί της Πίστεως” του σοφού Βενεδίκτου ΙΣΤ΄.
Αι κινήσεις του αύται ταπεινότητος και απλότητος συγκινούν ιδίως τα κράτη ουχί της Δύσεως, αλλά εκείνα που χρησιμοποιούν κυρίως τας ειδήσεις της τηλεοράσεως.
Βεβαίως παρήλθον περίπου τέσσαρα μόλις έτη του Ποντιφικάτου του. Έδωσε καταλλήλως απαντήσεις εις τους κατηγόρους του, ότι συνέβαλε εις τον δυσώδη πόλεμον (1976-1978) μετά του στρατού εν Αργεντινή, ως αρχηγός των Ιησουιτών. Εις τους ηγέτας των κρατών διαρκώς τονίζει την αναγκαιότητα πολέμου κατά της πτωχείας λέγων, ότι “μία πλουσία Εκκλησία είναι γηραιά Εκκλησία”. Ο άλλοτε πανίσχυρος πρωθυπουργός Tarcisio Bertone εφιππεύει σήμερον εν Ford Mondeo αντί της προτέρας πολυτελούς του λιμουζίνας. Έχει αρχίσει να καθαρίζει την κόπρον του Αυγείου της Μαφίας με τον R. Brühlart των 6 δισεκατομμυρίων € της Τραπέζης του Βατικανού (Ινστιτούτου διά τα Έργα της Θρησκείας IOR), ώρισεν ενιαίον μισθόν των Καρδιναλίων άνευ Bonus και ετερμάτισεν το “δώρον επί τη αναρρήσει του Πάπα” 4.000 υπαλλήλων του Βατικανού. Τώρα δε ελέγχει τας καταθέσεις των μετόχων του IOR
Μετερρύθμισεν την Κουρίαν, όπου τα “ενδιαφέροντα” αυτής προσπαθούν να υποστηρίξουν “κυναιγείρως” με ρήτρας εκ της παραδόσεως και του κανονικού δικαίου. Ώρισε δε έναν Καρδινάλιον ανά ήπειρον.
Και όμως τον κατακρίνουν, ως συνήθως, οι συντηρητικοί διότι δεν φορεί τα ερυθρά πέδιλα και δεν επιθυμεί την γονυκλινή προσκύνησιν προς αυτόν, συμβόλων του κυριάρχου επί του θρόνου του Πέτρου! Διακρίνουν γαρ μεταξύ “γηίνου προσώπου” και “υπερφυσικού υπουργήματος”.
Έχουν δε απογοητευθεί και αι προοδευτικαί μοναχαί διά την άρνησίν του υπέρ περισσοτέρων δικαίων των γυναικών. Αι μοναχαί δέον να είναι ουχί “φρούρια” και “παρθένοι” αλλά να ζούν ενσυνειδήτως την μητρότητα, πράγμα βεβαίως ανέλπιστον διά τον ρηξικέλευθον. Τέλος, διά τα ομοφυλοφιλικά θέματα εντός και εκτός του Βατικανού ο Πάπας κατονομάζει το θέμα, δεν το καταδικάζει όμως, τονίζων ότι η κρίσις του Βατικανού είναι κυρίως πρόβλημα ηθικόν, και προσεύχεται δι’ αυτό εις το παρεκκλήσιόν του1.
Ένεκα των ανωτέρω, πολλοί αναμένουν με σύγχρονα όπλα και ουχί μόνον, διότι ο Pontifex νεο-Φραγκίσκος της Ασσίζης συγκλίνει προς την διαμφισβητουμένην παρά τισιν σήμερον μαρξιστικήν και πάτριον “Θεολογίαν της Απελευθερώσεως”, η οποία εξεπορεύετο εκ της αναγγελίας της Βασιλείας του Θεού υπό του Κυρίου και ανεκάλυπτε αυτήν εις την “μέριμναν διά τους πτωχούς” στοχεύουσαν την θεραπείαν της αποκοινοποιήσεως των εκκλησιαστικών κατεστημένων ζωνών της Ευρώπης: αλληλέγγυος αντίστασις κατά της πτωχείας, φεουδαρχικαί δομαί και δικτακτορικά καθεστώτα.
Ο Θεός διά ταύτα να τον φυλάττει από πάσης ορατής και αοράτου προσβολής.
Audiatur τοίνυν et altera illustra et venerabilis nostra pars! (Seneca)
__________________________________
1- T. Seiterich, Der Papst im Gästezimmer, Publik-Forum αρ. 12 (2013) 38-39.
