Η αγάπη του Θεού φανερώνεται στην Δημιουργία

Ιερομόναχος Σάββας ο Αγιορείτης

Στην δημουργία του ανθρώπου φανερώνεται η άπειρη αγάπη του Θεού. Επίσης και στην δημιουργία όλης της κτίσεως φανερώνεται ότι ο Θεός είναι η Αυτοαγάπη. Ο Θεός δεν είχε ανάγκη, ούτε «υποχρέωση» να δημιουργήσει ο,τιδήποτε. Από αγάπη «βγήκε» από τον εαυτό Του και δημιούργησε όλο αυτό το σύμπαν. Τέλος με μια ξεχωριστή πράξη αγάπης δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Του.

Αφού δημιούργησε πρώτα το παλάτι μετά δημιουργεί και το πριγκιπόπουλο, το οποίο και εισάγει ως κάτοικο-κύριο μέσα στο παλάτι. Τον άνθρωπο τον δημιούργησε τελευταίο, την έκτη ημέρα της Δημιουργίας. Τον δημιούργησε όχι με τον λόγο Του, όπως δημιουργησε όλο το σύμπαν -«είπε και εγεννήθησαν»- αλλά με μια ιδιαίτερη δημιουργική πράξη. Τον άνθρωπο τον έπλασε με τα χέρια Του, όπως λέγει η Αγία Γραφή. Βέβαια αυτό είναι μια ανθρωπομορφική έκφραση, αφού ο Θεός δεν έχει χέρια. Ο Θεός είναι Πνεύμα.

Η Αγία Γραφή θέλει μ’ αυτήν την έκφραση να μας διδάξει ότι ο Θεός έκανε κάτι πολύ ιδιαίτερο για τον άνθρωπο και τον προίκισε με ο,τι ανώτερο, με την εικόνα Του. Ο άνθρωπος έχει μέσα του την εικόνα του Θεού. Τα ζώα δεν έχουν την εικόνα του Θεού, ούτε τα φυτά, ούτε τα άψυχα, ούτε τα αστέρια η οι πλανήτες. Μόνο ο άνθρωπος και οι Άγγελοι έχουν την εικόνα του Θεού, το «κατ’ εικόνα».

Στην δημιουργία φανερώνεται γενικά η αγάπη του Θεού. Στη δημιουργία του ανθρώπου φανερώνεται η ιδιαίτερη αγάπη του Θεού, ο έρωτας -όπως λένε οι Άγιοι- που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος όμως έπεσε, αμάρτησε. Ο άνθρωπος έχασε την κοινωνία του με τον Θεό. Εν τούτοις ο Θεός δεν τον εγκατέλειψε. Τον επισκέφτηκε δια του Χριστού και τον έσωσε. Τον ανέπλασε δια του Πρωτοτόκου πάσης κτίσεως. Σ’ αυτήν την ανάπλαση, την αναδημιουργία του ανθρώπου δια του Θεανθρώπου (Θεία Οικονομία) φανερώθηκε κατ’ εξοχήν η αγάπη του Θεού στον άνθρωπο.

Η αγάπη του Θεού φανερώνεται στην Θεία Οικονομία.

Ο Θεός μας έπλασε, μας έκανε παιδιά του, μας υιοθέτησε, μας έβαλε μέσα στην Άκτιστη Εκκλησία Του, που είναι η Αγία Τριάδα, η πρώτη Εκκλησία. Μας έβαλε στον παράδεισο ώστε να συναπολαμβάνουμε, να συνδιαλεγόμαστε μαζί του. Όρισε να υποτάσσεται σε μας όλο το σύμπαν: τα ζώα, τα φυτά και γενικά η Δημιουργία…

-Και εμείς τι κάναμε;

-Επαναστατήσαμε και θελήσαμε να φτάσουμε στον προορισμό μας, χωρίς τον Θεό. Προχωρήσαμε εγωιστικά, χωρίς την Θεία Χάρη, από μόνοι μας. Του είπαμε: «Δεν Σε θέλουμε…Άφησέ μας μόνους…». Ο Θεός το σεβάστηκε αυτό γιατί μας αγαπά. Επίσης από αγάπη μας έβγαλε από τον παράδεισο για να μην γίνει αθάνατο το κακό.

Παραχώρησε να μπούμε στην ταλαιπωρία του θανάτου για να μην μείνουμε αιώνια στην πτώση. Θα ήταν αβάσταχτη μια αιώνια ζωή, μέσα στην πτώση, μέσα σ’ αυτήν την διεφθαρμένη κατάσταση, που ήρθαμε λόγω της αμαρτίας, λόγω της ανταρσίας. Μας δίνει λοιπόν τον θάνατο, πάλι από αγάπη ο Θεός, σαν ένα στοπ στην κακία μας και την διαφθορά μας.
συνεχίζεται…