Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος: Οι άνθρωποι γίνονται αίτιοι της πτώσης τους

Εκείνος που ζητάει και χτυπάει τη θύρα και ζητάει μέχρι τέλους, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου, επιτυγχάνει τα αιτήματά του. Γιατί είναι αψευδής Εκείνος, που είπε• «Κάθε τι που θα μου ζητήσετε στην προσευχή με πίστη, θα το λάβετε».

Αν, ακόμη και ένα ποτήρι νερό κρύο που δίνουμε, δεν μένει χωρίς μισθό, πόσο περισσότερο δεν θα δώσει ο Θεός ο,τι υποσχέθηκε σ’ εκείνους, που είναι προσηλωμένοι σ’ Αυτόν μέρα και νύκτα και Τον παρακαλούν;

Σ’ εκείνους που λένε ότι “έρχεται μέρα που και μίσος έχω κατά του αδελφού μου κ.α.π. χωρίς να το θέλω”, πρέπει να ειπωθούν τα εξής: Όλος ο αγώνας και η επιμέλεια του ανθρώπου ας είναι ν’ αντιστέκεται στον πονηρό και στους πονηρούς λογισμούς. Καί όπως το σίδερο καθαρίζεται όταν πυρώνεται και σφυροκοπιέται, έτσι και η ψυχή καθαρίζεται από κάθε πάθος και κάθε αμαρτία όταν πυρώνεται και χτυπιέται από το αγαθό Πνεύμα με τ’ Άχραντα Μυστήρια.

Όπως το σιτάρι, που είναι σπαρμένο στο ίδιο χωράφι, δίνει διαφορετικού μεγέθους στάχυα. Μαζεύεται όμως κι’ αποθηκεύεται στην ίδια αποθήκη. Έτσι και στην ανάσταση των νεκρών θα υπάρχει διαφορά στη δόξα εκείνων που θ’ αναστηθούν, ανάλογα με τη μέθεξη του Αγίου Πνεύματος, που θα έχει κατοικήσει σ’ αυτούς από τούτη τη ζωή. Αυτό φανερώνει και το «Αστέρι από αστέρι διαφέρει στη λάμψη», που γράφει ο Απόστολος.

Τούτο μόνο να φροντίζει ο καθένας μας, αφού γεννηθεί από το Άγιο Πνεύμα, να ξεπλυθεί από την αμαρτία, που βρίσκεται μέσα του. Καί εν συνεχεία να προχωρεί προς την τελειότητα με συνεργό πάντοτε τη χάρη του Κυρίου. Ο Κύριος δεν δίνει το Άγιο Πνεύμα και τη χάρη του για να περιπέσει κανείς σε αμαρτίες. Οι άνθρωποι μόνοι τους γίνονται αίτιοι των κακών στους εαυτούς τους, γιατί δεν ακολουθούν τη Χάρη και κυριεύονται από τον σατανά.

Εξ άλλου, αν δε δώσει ο άνθρωπος αφορμή στο σατανά, δεν μπορεί αυτός να κυριαρχήσει πάνω του με τη βία. Γι’ αυτό το λόγο κανείς δεν είναι με βεβαιότητα του Χριστού ή του σατανά. Αλλά, αν παραμείνει με τη χάρη ως το τέλος, πηγαίνει με το μέρος του Χριστού, διαφορετικά πηγαίνει με το σατανά. Γιατί, αν είτε ο Κύριος είτε ο σατανάς επαίρναν μαζί τους τον άνθρωπο με τη βία, αυτός δε θα ήταν αίτιος ούτε στην κόλαση να ριχτεί, ούτε τον Παράδεισο να κερδίσει.