ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ: ΑΡΣΗ ΚΑΙ ΛΗΨΗ

Ο γέροντας Σωφρόνιος στον βίο του Αγ. Σιλουανού αναφέρει ότι η πείρα των Πατέρων της Εκκλησίας κατέταξεσε τρία είδη την εν Χριστώ πνευματική ζωή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι ελκύονται στην πίστη “διά μικράς χάριτος” περνούν τη ζωή τους με ένα μετρημένο αγώνα για την τήρηση των εντολών και κατά το τέλος της ζωής τους γίνονται επιδεκτικοί μεγαλύτερης θείας Χάριτος.

Ένα δεύτερο είδος είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος ελκύεται αρχικά με αναλόγως μέτρια Χάρη, ασκείται όμως πρόθυμα στην προσευχή και στον αγώνα κατά των παθών αξιώνεται να λάβει και άλλη Χάρη, προσθέτει ακόμη εντονότερο αγώνα και έτσι φθάνει σε υψηλότερο βαθμό τελειότητος.

Το τρίτο είδος είναι και το πιο σπάνιο. Είναι εκείνο κατά το οποίο ο άνθρωπος από την αρχή του ασκητικού βίου εξαιτίας της φλογερής μετανοίας του ή πιο σωστά κατά την πρόγνωση του Θεού λαμβάνει τη μεγάλη Χάρη των τελείων.

Αυτό το είδος είναι το πιο δύσκολο.Γιατί όσο μπορούμε να κρίνουμε από τους βίους και τα έργα των Αγίων Πατέρων, από την προφορική παράδοση των ασκητών των τελευταίων αιώνων και από την πείρα των συγχρόνων κανένας δεν μπορεί να κρατήσει το πλήρωμα της δωρεάς της θείας αγάπης που του δόθηκε. Θα ζήσει στη συνέχεια για πολύ καιρό την άρση της Χάρης.

Αλλού αναφέρει: Πολλοί αξιώθηκαν να τους επισκεφθεί η Χάρις στην αρχή της στροφής τους προς τον Θεόν. Μόνο λίγοι όμως υπέμειναν τον αγώνα που είναι απαραίτητος για να αποκτήσει ο αγωνιζόμενος με επίγνωση πλέον τη Χάρη που αξιώθηκε.

………………………………….

Από τον Πρόλογο του εγχειριδίου “Ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής”
Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού