Τα «προσόντα» του Αντιχρίστου

Αντίχριστος: Τα «προσόντα» του Αντιχρίστου κατά τον άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Πληθύνει σημεία ψευδώς και όχι αληθώς. Και ενώ παρίσταται πολύς λαός και ευφημεί αυτόν, βάλλει φωνήν ισχυράν, ώστε να σαλευθή ο τόπος, επί του οποίου ίστανται οι όχλοι…

Θα είναι ταπεινός, ήσυχος, θα μισή την αδικίαν, θα αποστρέφηται τα είδωλα, θα προτιμά την ευσέβειαν, αγαθός, φιλόπτωχος, ευδεείς καθ’ υπερβολήν, ευκατάστατος, ιλαρός εις όλους, θα τιμά πολύ το γένος των Ιουδαίων, διότι αυτοί προσμένουν την έλευσιν εκείνου…

Μεταξύ δε πάντων τούτων, θα εκτελή σημεία και τέρατα, φόβητρα με πολλήν εξουσίαν, θα προσπαθή δολίως να αρέση εις όλους!, δια να αγαπηθή ταχέως από πολλούς!, δεν θα λάβη δώρα!, δεν θα λαλήση μεθ’ ημών, θα φαίνηται κατηφής, θα εξαπατά τον κόσμον υπό το πρόσχημα της ευταξίας!, έως ου βασιλεύση.

Όταν λοιπόν ίδουν λαοί πολλοί και δήμοι τοιαύτας αρετάς και δυνάμεις, ενούνται όλοι συγχρόνως με μίαν γνώμην και με χαράν μεγάλην κηρύσσουν αυτόν βασιλέα, λέγοντες μεταξύ των.

Μήπως άρα ευρίσκεται άνθρωπος άλλος τόσον αγαθός και δίκαιος; Ανορθούται δε ευθέως η βασιλεία εκείνου, και θα πατάξη μεθ’ υμών τρεις βασιλείς μεγάλους. Έπειτα υψούται η καρδία του και θα εμέση ο Δράκων την πικρότητά του.

Ταράσσων δε την οικουμένην κινεί τα πέρατα, θλίβει τα σύμπαντα και μιαίνει τας ψυχάς. Όχι πλέον ως ευλαβής αλλά πολύ αυστηρός εις όλα: απότομος, οργίλος, θυμώδης, ακατάστατος, φοβερός, αηδής, μισητός, βδελυκτός, ανήμερος, αλάστωρ, αναιδής και προσπαθών να εμβάλη εις τον βόθρον της ασεβείας όλον το ανθρώπινον γένος.

Πληθύνει σημεία ψευδώς και όχι αληθώς. Και ενώ παρίσταται πολύς λαός και ευφημεί αυτόν, βάλλει φωνήν ισχυράν, ώστε να σαλευθή ο τόπος, επί του οποίου ίστανται οι όχλοι, λέγων. Γνωρίσατε όλοι οι λαοί την δύναμίν μου και την εξουσίαν, μεταθέτει όρη και ανάγει νήσους από την θάλασσαν με πλάνην και φαντασίαν. Και ενώ πλανά τον κόσμον και φαντάζει τα σύμπαντα πολλοί θα δοξάζουν και θα πιστεύουν αυτόν ως Θεόν ισχυρόν…

Πολλοί δε των αγίων, όσοι τότε θα ευρεθούν εις την έλευσιν του μιαρού, χύνουν ποταμηδόν τα δάκρυα μετά στεναγμών προς τον Θεόν τον άγιον, δια να λυτρωθούν από τον Δράκοντα. Και φεύγουν μετά μεγάλης σπουδής εις τας ερήμους και κρύπτονται εις τα όρη και τα σπήλαια μετά φόβου. Και πασπαλίζουν χώμα και στάκτην εις τα κεφαλάς, παρακαλούντες νύκτα και ημέρα μετά πολλής ταπεινώσεως.

Και ο άγιος Θεός θέλει χαρίσει τούτο εις αυτούς: δηλαδή οδηγεί αυτούς η χάρις εις ωρισμένους τόπους και σώζονται κρυπτόμενοι εις τας οπάς και τα σπήλαια μη βλέποντες τα σημεία και τα φόβητρα του Αντιχρίστου. Διότι η έλευσις τούτου γίνεται γνωστή εις τους έχοντας τον νουν προσηλωμένον εις τα άνω. Εις δε τους έχοντας τον νουν εις βιωτικά πράγματα και ποθούντες τα γήϊνα, δεν θα γίνη φανερόν τούτο. Διότι όστις είναι δεδεμένος πάντοτε εις βιωτικά πράγματα, και αν ακούσει απιστεί και βδελύσσεται τον λέγοντα. Οι δε άγιοι θέλουν ενδυναμωθή, διότι πάντοτε απέρριψαν την μέριμναν του βίου τούτου.

Οσίου Εφραίμ του Σύρου
Ασκητικά σελ. 326-331 Εκδόσεις Ρηγόπουλου