Πού να φανταστούν ότι αυτός που καθόταν δίπλα τους ήταν ο δικαστής

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης:  Πριν από μερικά χρόνια – διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη –, όταν ακόμη ζούσε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ (μακαριστός τώρα) π. Κύριλλος, ήλθε στο σπίτι μου.

Συζητούσαμε και μου έλεγε ότι δικαστικοί, που ήταν πνευματικά παιδιά του γέροντος Ιακώβου, πάντα ζητούσαν την βοήθειά του, για να δικάζουν σωστά, και όταν ζούσε και όταν έφυγε απ’ την ζωή.

Ανέφερε και το εξής περιστατικό, το οποίο έγινε σ’ έναν δικαστικό, πνευματικό παιδί του μακαριστού γέροντος Ιακώβου. Ο δικαστικός αυτός είχε να δικάση μία πολύ δύσκολη και “μπερδεμένη” υπόθεση. Έκανε πολλή προσευχή στον Θεό να τον βοηθήση να βγάλη την σωστή απόφαση. Ζήτησε και από το μακαριστό γέροντά του Ιάκωβο να τον βοηθήση. Μέχρι την παραμονή της εκδίκασης της υπόθεσης, ακόμη δεν είχε βρη άκρη. Υπήρχαν πολλά στοιχεία που τον προβλημάτιζαν.

Άραγε, ποιοι ήταν οι ένοχοι και ποιοι οι αθώοι; Αν έβγαζε λάθος απόφαση; Αν υπήρχαν ψευδομάρτυρες; Αν αδικούσε κάποιον; Όλη την νύχτα προσευχόταν και ζητούσε την βοήθεια του μακαριστού γέροντά του Ιακώβου. Την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης πήγε να πάρη το αυτοκίνητό του να πάη στα Δικαστήρια. Όμως ήταν αδύνατον! Το αυτοκίνητο, για άγνωστο λόγο, δεν έπαιρνε μπροστά. Απελπίστηκε.

Έτρεξε να βρη ταξί. Δυστυχώς, ούτε ταξί εύρισκε. Η ώρα περνούσε και είχε αγωνία να φθάση στα Δικαστήρια. Γι’ αυτό, έτρεξε γρήγορα να προλάβη το τρόλεϋ. Μπήκε μέσα. Ηρέμησε. Ευτυχώς, θα προλάβαινε να πάη εγκαίρως στα Δικαστήρια. Στην επόμενη στάση, μπήκαν μία παρέα από 5-6 άτομα, που επειδή δεν βρήκαν θέση, πιάστηκαν από τις χειρολαβές, ακριβώς δίπλα από εκείνον.

Άρχισαν να συζητούν χαμηλόφωνα. Ο δικαστής, χωρίς να θέλη, άκουγε τι έλεγαν μεταξύ τους. Και τα ‘χασε! Ήταν μάρτυρες, που πήγαιναν και αυτοί στο δικαστήριο, για την ίδια υπόθεση, που πήγαινε και αυτός να εκδικάση!

Ήταν μάλιστα ψευδομάρτυρες, και ο ένας έλεγε στον άλλον να μην ξεχάση όσα έπρεπε να πη, για να παραπλανήσουν την δικαιοσύνη.

Πού να φανταστούν ότι αυτός που καθόταν δίπλα τους ήταν ο δικαστής, που τους άκουγε! Ο δικαστής ευχαρίστησε μέσα απ’ την καρδιά του τον μακαριστό γέροντά του π. Ιάκωβο, που του φανέρωσε την αλήθεια και τον βοήθησε και δίκασε σωστά την υπόθεση.

Του φανέρωσε ποιοι ήταν οι ένοχοι και ποιοι οι αθώοι. Τότε κατάλαβε γιατί το αυτοκίνητό του δεν έπαιρνε μπροστά και δεν εύρισκε ούτε ταξί…