Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η οικονομική κρίση και κυρίως οι συνέπειες που είθισται πάντοτε να την συνοδεύουν, όπως λ. χ. απόγνωση, απελπισία, θλίψη, κατήφεια, ανασφάλεια φανερώνουν στην πράξη την απουσία του Θεού από τη ζωή του ανθρώπου.Η λήθη του Θεού άλλωστε αποτελεί το μοναδικό αίτιο δημιουργίας της κατάστασης αυτής.

Αν για παράδειγμα υπήρχε μνήμη Θεού στο σύγχρονο άνθρωπο δεν θα αναπτύσσονταν οι πελατειακές σχέσεις των πολιτικών με επίκεντρο την πάλαι ποτέ «μισθοδοτική ασφάλεια» του Δημοσίου τομέα, η οποία στην ουσία κάλυπτε την ανασφάλεια του ανθρώπου εξ αιτίας της απομάκρυνσής του από το Θεό.   ν υπήρχε μνήμη Θεού δεν θα αυξανόταν ο φοβερός δράκοντας της διαφθοράς και της σήψης, ο οποίος συνιστά τη μεγαλύτερη απειλή σήμερα στην κοινωνία μας! Αν υπήρχε μνήμη Θεού η πορνεία, η κλοπή, η μοιχεία, η ανωμαλία (βλ. ομοφυλοφιλία -κιναιδισμός), η ψευδομαρτυρία δεν θα συνιστούσαν το μεγαλύτερο κίνδυνο διάσπασης της κοινωνικής συνοχής και κυρίως της χριστιανικής οικογενείας.

Αν υπήρχε μνήμη Θεού δεν θα υπήρχαν μεγάλες δοκιμασίες και κρίσεις ούτε διενέξεις και πόλεμοι. Εάν υπήρχε μνήμη Θεού δεν θα είχαν κανένα λόγο στην οικουμένη οι εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας, οι οποίοι κρύβονται σαν τους αρουραίους σε σκοτεινές στοές και λέσχες και σατανικές επιτροπές και συμβούλια… Εάν υπήρχε μνήμη Θεού δεν θα υφίστατο ο κίνδυνος να καταστεί ο άνθρωπος δούλος αδίστακτων αφανών δικτατόρων και των πολιτικών υπαλλήλων τους που κινούν σαν πιόνια προκειμένου να κρύβουν τις παρανομίες τους… (βλ. ηλεκτρονικό φακέλωμα)!

Στο γεγονός λοιπόν ότι ο άνθρωπος, έβγαλε το Θεό από τη ζωή του οφείλεται σήμερα όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε. Στο ότι δηλαδή ξέχασε το Θεό θα υποστηρίζαμε παντελώς παραβλέποντας  και μην ακολουθώντας τη διδασκαλία Του’ Και επιπλέον με το να επιλέγει συνειδητά αντίθετους δρόμους απ’ αυτούς που Εκείνος όρισε κατά τη δημιουργία του κόσμου, μη αποδεχόμενος την οδό της αληθείας την οποία συστηματικά διαστρέβλωνε και συνεχίζει να διαστρεβλώνει σε μια προσπάθεια να εντάξει τα σχέδια του Θεού μέσα στις εγωπαθείς αντιλήψεις του περί της ζωής…

Λησμονούμε λοιπόν ως ορθόδοξοι χριστιανοί ότι τα οδυνηρά γεγονότα, όπως τονίζει ο όσιος Μάρκος ο ασκητής χαρίζουν μνήμη Θεού στον συνετό άνθρωπο και προκαλούν αντιστοίχως θλίψη σ’ εκείνον που έχει ξεχάσει τον Θεό. Γιατί εύκολα θα διαπιστώσουμε ρίχνοντας μια ματιά σήμερα στην ευλογημένη από τον τριαδικό Θεό χώρα μας ότι ως ανήμερα θεριά στέκονται η θλίψη και η απόγνωση, η αβεβαιότητα για το αύριο, η απελπισία και η απογοήτευση…

Οι διάφορες δημοσκοπήσεις άλλωστε καταγράφουν την τραγική αυτή εικόνα που στην ουσία καταδεικνύει δυστυχώς το γεγονός της λήθης του Θεού από την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Καταδεικνύεται στην κυριολεξία η τεράστια απουσία της ειλικρινούς μετανοίας, λογιζομένης κυρίως ως έξοδος και επιστροφή στην ασφάλεια του ουρανού, ως διαφυγή από την καλοστημένη παγίδα μιας σατανικής επινοήσεως ευημερίας... Μιας σατανικής ευημερίας που χτίσθηκε με την ψευδαίσθηση ότι το χρήμα και ο πλούτος ταυτίζονται απόλυτα με την ευτυχία!

Εάν όμως καλοί μου άνθρωποι βρείτε σήμερα έναν πλούσιο να είναι ευτυχισμένος -χωρίς φυσικά να υποκρίνεται- τότε να τον φέρετε να τον γνωρίσω προσωπικά, γιατί θα είναι φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο, λέγει συχνά γέροντας ασκητής του Παγγαίου Όρους. Τότε θα αναρωτηθείτε ποιός είναι ο λόγος να παγιδευόμαστε στην ψευδαίσθηση απόκτησής του; Πρόκειται για μια καλοστημένη παγίδα του Σατανά, ο οποίος γνωρίζει καλώς πως να οδηγεί σ’ αυτή τους ανύποπτους ανθρώπους... Κάποιοι δεν εξ αυτών μοιάζουν του πλουσίου νεανία που αν και εφάρμοζε το νόμο του Θεού εν τούτοις παρέμεινε εγκλωβισμένος σε εφήμερα πλούτη…

Δυστυχώς παρά την πολύχρονη συνεχιζόμενη δοκιμασία οι περισσότεροι σήμερα Έλληνες δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει την ανάγκη της προσωπικής αλλαγής, που θα τους απελευθέρωνε από την πονηρή αυτή παγίδα. Και αλλαγή σημαίνει μετάνοια. Και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει γιατί από τις συζητήσεις τους διαπιστώνεται το πόσο εγκλωβισμένοι βρίσκονται στα δίκτυα μιας άνομης φιλοσοφίας. Επιμένουν δηλαδή σήμερα να ανακαλύψουν σε κοσμικά συστήματα ή σε πρόσωπα άλλων τις αιτίες που απώλεσαν, τον δρόμο τους προς την απόκτηση αγαθών ( νεο-πλουτισμός), αυτήν την χωρίς κόπο, καλοπέραση, την οποία είθισται να ονομάζουν ανάπτυξη!!! Τους φταίνε και μας φταίνε πάντα οι άλλοι, γιατί όλο αυτό το χρονικό διάστημα ο άλλος εξελισσόταν σε ανταγωνιστή και λογιζόταν ως εχθρός που απειλεί την σατανική νοούμενη «ανάπτυξη» μας μέσα σε περιβάλλοντα πλήρους διαφθοράς και σήψης.

Είναι λοιπόν πάρα πολύ δύσκολο από τη μια ημέρα στην άλλη να απαλλαχθούμε από νοσηρές νοοτροπίες. Και είναι δύσκολο γιατί βασικό μοχλό στις ανθρώπινες σχέσεις έχουμε όλοι ανεξαιρέτως ορίσει την ιδιοτέλεια ή κοινά θα λέγαμε συμφέρον. Και ο μοχλός τούτος έχει ως θεμέλιο λίθο το εγώ! Έχει θα υποστηρίζαμε ως βάση στοιχεία που είναι παντελώς αντίθετα και ξένα με την Ορθόδοξη διδασκαλία και ζωή, η οποία έχει ως βάση την αγάπη προς τον πλησίον, το θυσιαστικό σταυρο-αναστάσιμο μονοπάτι της πραγματικής ευτυχίας και αληθινής ζωής.

Εύλογα λοιπόν σ’ αυτούς που επιμένουν να ρωτούν ή τρέχουν να βρουν απαντήσεις σε σύγχρονους γέροντες και γερόντισσες για το πότε θα τελειώσει η κρίση θα απαντούσαμε με το να μεταφέρουμε τα λόγια σοφού σύγχρονου γέροντα ασκητή που ζει στο Παγγαίο Όρος.

«Θα τελειώσει όταν οι ίδιοι αφεθούν ψυχή και σώματι στον Σωτήρα Χριστό, όταν συνειδητά και με συντριβή κατανοήσουν το πόσο λάθος δρόμο πήραν, όπως λέγει γνωστό τραγούδι, όταν σηκώσουν τα χέρια στο Θεό, χωρίς ωστόσο να απαιτούν απ’ Αυτόν να λύσει το οικονομικό πρόβλημα τους! Γιατί πολλοί είναι αυτοί που λένε «βοήθησε με Κύριε» αλλά τη βοήθεια του Θεού θέλουν να την ορίζουν εκείνοι. Επιδιώκουν να βάλουν τον άπειρο Θεό στα εφήμερα σχέδιά τους!!! Ε! Αυτό δεν γίνεται. Ο τριαδικός Θεός δεν λειτουργεί με ιδιοτέλεια και συμφέρον. Ο τριαδικός Θεός είναι Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη. Και μέσω της αγάπης Του οδηγούμαστε στη λύση και στη σωτηρία.

Πριν από ημέρες δέχθηκα μία επίσκεψη ενός ζευγαριού. Ο σύζυγος ήταν άνεργος και η γυναίκα του τα έβαζε με το Θεό αποκαλώντας Τον άδικο, αφού δεν ακούει τις δεήσεις. Απευθυνόμενος στο σύζυγο του πρότεινα να εργαστεί κοντά μου και να με βοηθήσει λίγο στα χωράφια της Μονής και στο άρμεγμα των προβάτων. Εκείνος αντέδρασε! Μα πάτερ δεν τελείωσα το Πανεπιστήμιο για να γίνω αγρότης, απάντησε αυθόρμητα. Τότε του είπα: Καλό μου παλικάρι και εγώ σπούδασα στο Πανεπιστήμιο και χαίρομαι με οιανδήποτε εργασία και αν κάνω. Αφήνω στον Κύριο να ορίζει το θέλημά Του και προσπαθώ ο αμαρτωλός να γίνομαι καλός αγωγός της θείας χάρης. Βλέπετε γιατί ο Θεός δεν άκουε τις δεήσεις του  ζευγαριού;

Γιατί αυτές έκρυβαν ιδιοτέλεια… Σ’ αυτήν πατούσε ο πονηρός Σατάν προκειμένου να τους στρέφει ενάντια του Χριστού. Αλλά τα καημένα τα παιδιά τις φταίνε; Που είναι οι επίσκοποι μας; Που βρίσκονται οι ραβδούχοι σήμερα που θα αναλάβουν να οδηγήσουν τους χριστιανούς και να οδηγήσουν τον τόπο στη μετάνοια;   Γιατί καλοί μου άνθρωποι με μερσεντές, λιμουζίνες και επισκοπεία σαν τα παλάτια, με πολυτελή γραφεία και χλιδή δεν διδάσκεις τη μετάνοια ούτε μπορείς να πας προς το Παράδεισο. Έτσι δεν είναι;
Χωρίς μετάνοια η κρίση θα παραμένει και θα γίνεται ανήμερο θεριό που θα καταπίνει καθημερινά όλο και περισσότερους Έλληνες!

Με τη μετάνοια μας αντίθετα θα κλείσει η αυλαία γιατί τότε θα έχουμε την παρέμβαση του Θεού που θα λύσει οριστικά την
τραγωδία που βιώνει σήμερα η Ελλάς. Με τη μετάνοια θα αξιωθούμε όχι μόνο να δούμε καλές ημέρες αλλά λαμπρές ημέρες. Με τη μετάνοια μας η χώρα μας θα καταστεί το λαμπρό εκείνο αστέρι που θα οδηγήσει την οικουμένη στην ευτυχία και σωτηρία. Είθε ο Θεός να ορίσει ποιμένα και ηγούμενο αντάξιο του Μωυσή και του Δαυίδ. Γένοιτο!»

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2012