Πώς πάμε στο Χριστό;

Άγια, είναι η νύχτα, που ήρθε στον κόσμο ο Χριστός. Άγια· και ολόφωτη.
Τότε ήρθε στον κόσμο το ΦΩΣ· το ΦΩΣ το εκ ΦΩΤΟΣ.
Μα, αυτό το γενικό, μόνο του ΔΕΝ αρκεί! Πρέπει και εμείς, ο καθένας μας, να Τον δεχθή· να ᾿ρθη σε σχέση προσωπική μαζί Του. Πρέπει να γίνει πιστός· χριστιανός. Πιστός στον Χριστό!

Τότε κάποιοι Τον βρήκαν. Μπορούμε να Τον βρούμε και εμείς. Αρκεί να Τον αναζητήσουμε σωστά· ακολουθώντας, όχι κάποιο δρόμο, αλλά ένα εγγυημένο δρόμο.

Και δρόμοι εγγυημένοι είναι δύο:

Ο ένας είναι ο δρόμος της Παναγίας.

Ο άλλος είναι ο δρόμος των Ποιμένων και των Μάγων.

* * *

1. Η Παναγία, η Μαρία από την Ναζαρέτ, ήταν μια απλή κοπέλλα. Δεν ήταν, ούτε ιστοριοδίφης· ούτε φυσιοδίφης· ούτε στοχαστής. Πίστευε στην πραγματικότητα. Και είχε οδηγό της, την πραγματικότητα.

Της μίλησε ο άγγελος Γαβριήλ. Της είπε, ότι θα γεννήσει τον Σωτήρα του κόσμου. Μα αυτή ΔΕΝ χάρηκε. Αντέδρασε. Και απάντησε: Πως μπορεί γυναίκα να γεννήσει παιδί, χωρίς συνεύρεση με άνδρα;

Της απάντησε ο άγγελος: Μπορεί! Όταν θέλει ο Θεός, δεν λειτουργούν, πάνε στην άκρη, οι νόμοι της φύσης! ΔΕΝ στέκουν εμπόδιο στην θέληση του Θεού!

Και η Μαρία, το κατάλαβε. Το κατάλαβε σωστά. Και είπε:

Εγώ είμαι ΔΟΥΛΗ του Κυρίου. Γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου!

Και συνέλαβε τον Υιό του Θεού: «εκ Πνεύματος Αγίου».

Και γι᾿ αυτό η Παναγία ξέροντας, όλα αυτά και τον τρόπο που γέννησε, μόλις έτεκε τον Χριστό, Τον προσκύνησε! Σαν Θεό της. Σαν σωτήρα της. Σαν σωτήρα όλου του κόσμου.

[irp posts=”386157″ name=”Προσευχή του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ στον Ιησού Χριστό”]

2. Άλλος δρόμος, απλούστερος, πιο βατός σε μας τους αδύναμους, είναι ο δρόμος των ποιμένων.

Αγρυπνούσαν κοντά στα πρόβατά τους. Και εκεί είδαν ξαφνικά άγγελο. Και ο άγγελος τους μίλησε και τους είπε:

-Σας φέρνω χαρμόσυνο μήνυμα. Γεννήθηκε στην Βηθλεέμ ο Σωτήρας του κόσμου! Πηγαίνετε να Τον ιδείτε· και να Τον προσκυνήσετε!

Και αυτοί με απλότητα· μα αποφασιστικά είπαν:

– Πάμε! Επιτρέπεται, μετά από τέτοιο μήνυμα, να διστάζει άνθρωπος και να βαριέται; Να μετράει βήματα;

Και ξεκίνησαν να ιδούν. Τι να ιδούν; Ένα νεογέννητο! Και επήγαν. Και το βρήκαν στο σπήλαιο. Και το είδαν. Και το προσκύνησαν! Τόσο εύκολα;

Ναί. Γιατί κατάλαβαν, ότι τα λόγια του Αγγέλου, ήταν λόγια σοβαρά. Και τα δέχθηκαν. Γιατί κατάλαβαν, ότι το βρέφος εκείνο, δεν ήταν ένα κάποιο βρέφος, αλλά ο υιός του Θεού, ο συνάναρχος, και ομόθρονος με τον ΠΑΤΕΡΑ.

Και «εθαύμασαν». Δηλαδή κατάλαβαν, πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού· και πόσο απέραντη η αγάπη Του για μας.

Κάτι ανάλογο έκαμαν και οι μάγοι. Είδαν αστέρι στον Ουρανό. Και κατάλαβαν. Και ξεκίνησαν, ψάχνοντας για ένα μεγάλο βασιλιά, κυρίαρχο στον κόσμο όλο! Και επήγαν. Και Τον βρήκαν μικρό παιδί, μωρουδάκι. Και κατάλαβαν πολύ περισσότερα από όσα άφιναν να φανούν τα φαινόμενα. Κατάλαβαν, ότι ο Θεός είναι αγάπη και ταπείνωση.

Αγάπη που ήρθε να μας σώσει με την ταπείνωσή Του.

Και Τον προσκύνησαν με διπλό πόθο και με απέραντη πίστη!…

* * *

Για την Παναγία, για τους μάγους και για τους ποιμένες, αυτά ήταν… αυτονόητη πορεία!

Γιατί για μας απλώς μένουν απορία; Μήπως, γιατί δεν έχομε καλή και καθαρή καρδιά;

Ας φροντίσωμε, να κάνωμε την καρδιά μας λίγο πιο καθαρή. Για να μπορεί να ᾿ρθη ο Χριστός κοντά μας, και να την γεμίσει με την χάρη Του, με την ειρήνη Του, με την ευλογία Του.

+ ο Ν. Μ.