ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: Σέ στέλνει ο Γέροντάς σου σέ κάποιους επισκέπτες καί σού ξεφεύγει μιά κουβέντα. Αργότερα σού λέγει ένας αδελφός σου: «Πώς σού ξέφυγε αυτή η κουβέντα; Αλλά τέτοιος είσαι πάντα». Καλύτερα νά φάς τήν γλώσσα σου, παρά νά τού μιλήσεις έτσι.
Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τόν κάνομε νά νοιώση στερημένος, ελαττωμένος, νά νοιώση κατωτερότητα, διότι τού σκοτώνομε τήν ψυχή. Αυτός ο άνθρωπος θά τραυματισθή καί δέν θά μπορή νά επιτύχη στήν ζωή του.
Αναθέτεις σέ κάποιον νά ψάλη, καί εκείνος κάνει λάθος τόν ήχο, καί τότε τού λες: «Πάλι πήρες στραβά τό τροπάριο». Κάθε φορά πού θά πηγαίνη νά ψάλη, θά τό θυμάται καί θά λέη: Πρέπει νά προσέξω μήν τό πάρω στραβά. Καί θά τό παίρνη πάλι στραβά. Ποιός θά φταίη; Αυτός πού τού έκανε τήν παρατήρησι.
Ποτέ δέν τονίζουμε σέ κάποιον τήν αδυναμία του, τό πρόβλημά του. Ποτέ δέν τού υπενθυμίζουμε τήν κακία του, τήν αμαρτία του. Μόνον τόν έπαινο χρησιμοποιούμε, αλλά τόν ευγενή έπαινο, όχι τόν αφελή.
Διότι ο άνθρωπος ουδέποτε διορθώνεται μέ ονειδισμό, όπως καί μέ παρατήρηση.
Πρέπει νά είναι πολύ άγιος, γιά νά δεχθή νά διορθωθή μέ τόν ονειδισμό, τήν υπόδειξι ή τήν παρατήρησί σου. Αλλά, εάν ήταν τόσο άγιος, δέν θά είχε αυτό τό ελάττωμα, γιά τό οποίο χρειάσθηκε νά τού κάνης παρατήρησι εσύ.
Αφού λοιπόν τό έχει, τό μόνο πού χρειάζεται, είναι ο άκρος σεβασμός σου, γιά νά μπορέση κάποτε νά ταπεινωθή καί νά διορθωθή, βλέποντας τήν δική σου ειρήνη, πραότητα, ταπείνωσι, αγάπη, μακροθυμία, χρηστότητα, επιείκεια, γλυκύτητα
Μόνον όποιος έχει αυτές τίς αρετές μπορεί νά διορθώση κάποιον άλλον.
από τό βιβλίο «Νηπτική ζωή καί ασκητικοί κανόνες», ερμηνεία κανόνων Μ.Αντωνίου, αρχ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη
-120x86.jpg)
