Μία Μοναχή είχε έναν πατέρα ο οποίος ήταν αδιάφορος για τη σωτηρία του.
Δεν μετανοούσε για τις αμαρτίες του, δεν ήθελε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, παρά τις παρακλήσεις και τις προτροπές της κόρης του, μέχρι που ήλθε ο θάνατος και τον βρήκε αμετανόητο. Φοβερό!
Η Μοναχή λυπήθηκε πολύ. Με συμβουλή του Γέροντά της, προσπάθησε να βοηθήσει την ψυχή του πατέρα της, με προσευχές, νηστεία και μετάνοιες.
Αγωνιζόταν αρκετό καιρό, μέχρι που μία μέρα, ενώ προσευχόταν στο κελί της, με τρόπο που μόνο ο Θεός γνωρίζει, βρέθηκε στο πατρικό σπίτι της, όπου συνάντησε τον πατέρα της.
Ήταν σιωπηλός και θλιμμένος.
-Πατέρα, πώς είσαι; ρώτησε με αγωνία η Μοναχή.
Αντί για άλλη απάντηση, της είπε:
-Σ’ ευχαριστώ, κόρη μου, για όσα έκανες για μένα. Πολύ με ανακουφίζεις.
-Πατέρα, είσαι καλά εκεί που βρίσκεσαι; Βλέπεις το φως του Θεού; επέμεινε ρωτώντας η κόρη του για να μάθει την κατάστασή του.
Τότε εκείνος καταλυπημένος και συντετριμμένος της είπε:
-Κόρη μου, όσοι περιφρονούν την θυσία του Χριστού, σ’ αυτόν τον κόσμο, στον άλλο κόσμο είναι τυφλοί. Δεν βλέπουν το φως του Θεού. Για ό,τι έκανες για μένα, σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ…
Αυτά είπε και το όραμα τελείωσε.

Όταν συνήλθε, η Μοναχή ύψωσε τα χέρια της σε προσευχή και επικαλέστηκε το άπειρο έλεος του Θεού…
Το συγκλονιστικό αυτό μήνυμα από τον άλλο κόσμο καταγράφεται στο βιβλίο «Μηνύματα από τον ουρανό» της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, έκδοση του 2005, σ. 88-89.
Για αυτό, με αφορμή την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ας μετανοήσουμε, ας σπεύσουμε να συγχωρεθούμε με όλους όσους έχουμε κάτι που μας χωρίζει, και ας εξομολογηθούμε, ώστε να κοινωνούμε αξίως των αγίων μυστηρίων.
Όποιος σε αυτό τον κόσμο περιφρονεί την θυσία του Κυρίου, στον άλλο θα είναι τυφλός στο φως Του.
Και περιφρόνηση σημαίνει ότι δεν θέλησε να κοινωνήσει αξίως, είτε περιφρόνησε τελείως την θεία Κοινωνία, παρότι είχε τη δυνατότητα, είτε κοινωνεί αναξίως χωρίς μετάνοια και εξομολόγηση.