Του Κώστα Παππά
Από το ένθετο της εφημερίδας «δημοκρατία» για την Ορθοδοξία.
Στέκει εδώ και τουλάχιστον 17 αιώνες αγέρωχη στους πρόποδες του όρους όπου ο Μωυσής παρέλαβε τον Νόμο. Πρόκειται για την Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά, το αρχαιότερο στην Ιστορία χριστιανικό καθίδρυμα. Στο πέρασμα των αιώνων όχι μόνον απλοί προσκυνητές αλλά και μεγάλοι θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες προστάτευσαν τη μονή, όπως η Αγία Ελένη, Πάπες και Πατριάρχες, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ακόμα και ο ιδρυτής του Ισλάμ Μωάμεθ, ο σουλτάνος Σελίμ Α’, η Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας, ο Μέγας Ναπολέων και άλλοι. Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης πέρα από τη σημασία της για τους χριστιανούς όλου του κόσμου είναι επίσης και ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς το οποίο αντέχει στον χρόνο και στην Ιστορία.
Εκείνο όμως που προκαλεί σήμερα αλλά και διαχρονικά εντύπωση είναι το γεγονός ότι το μοναστήρι πέρα από τους ιδιαίτερους φυσιολογικούς δεσμούς που έχει με τους χριστιανούς προσκυνητές που το επισκέπτονται έχει μια ιδιαίτερη αξία και για τους μουσουλμάνους βεδουίνους που ζουν στην περιοχή και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι είναι οι αόρατοι και ορατοί «φρουροί» του μοναστηριού. Ποια όμως είναι η καταγωγή αυτών των ανθρώπων που, αν και μουσουλμάνοι, στέκουν ακοίμητοι παραστάτες της μονής μέσα στους αιώνες; Ποια είναι η ιδιαίτερη ιστορία τους;
 |
Να σημειώσουμε εδώ ότι η λέξη βεδουίνος σημαίνει στα αραβικά ο άνθρωπος που ζει στη φύση. Οπως αναφέρει ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Ευτύχιος (9ος αι.), όταν ο Ιουστινιανός έκτισε τη μονή, εγκατέστησε κοντά σε αυτή 200 οικογένειες από τον Πόντο και την Αλεξάνδρεια για να φυλάσσουν, να υπερασπίζονται και να βοηθούν τους μοναχούς. Οι σημερινοί βεδουίνοι που ζουν πέριξ της μονής θεωρούνται απόγονοι αυτών των οικογενειών, που κατά τον 7ο αιώνα εξισλαμίσθηκαν, αποτελούν δε σήμερα μια από τις έξι φυλές των βεδουίνων του Σινά, την φυλή των Ορεινών (Γκεμπελία). Οι βεδουίνοι της Γκεμπελίας δεν έπαυσαν να έχουν έως σήμερα συνείδηση της ελληνορωμαϊκής τους καταγωγής και θεωρούν τους εαυτούς τους Ρωμιούς, καυχώμενοι μάλιστα για αυτήν την πολιτιστική τους ταυτότητα.
Η μονή είναι αναπόσπαστο τμήμα της ζωής τους και προσβλέπουν στη φροντίδα της.
Είναι φιλειρηνικοί, καλόκαρδοι, ευγενείς, εύθυμοι, ολιγαρκείς και φιλόξενοι, παρά τη φτώχεια τους. Θεωρούν τη μονή και τον Αρχιεπίσκοπο Σινά την παραδοσιακή διοικητική και δικαστική αρχή της φυλής τους. Είναι συνδεδεμένοι με τη μονή εργαζόμενοι και μετέχοντας στην καθημερινή της ζωή.
