Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε:
Αδελφοί μου, όταν ήμουν νέος έκανα μια σκέψη λάθος. Μου φάνηκε στην αρχή, καλή και σωστή. Αργότερα όμως μετάνοιωσα πικρά!
Μου έλεγε ο λογισμός μου:
– Νέος είμαι! Ας κάνω τώρα και καμία αμαρτία. Ας χαρώ τούτο ή κι εκείνο το απογορευμένο. Δεν χάλασε ο κόσμος. Όταν θα γεράσω, κάνω και τα ενάρετα και τα καλά!
Αυτή τη σκέψη έκανα!
Και γιατί μετάνοιωσα;
Γιατί, στο μεταξύ οι αμαρτίες ρίζωσαν βαθιά μέσα μου. Και τώρα που μεγάλωσα και γερνάω, δεν μπορώ να τις αφήσω και να κάνω το καλό!
Λοιπόν, προσέχετε κι εσείς, για να μην πάθετε το ίδιο. Φυλαχθείτε. Τα καλά έργα να κάνετε κι όχι τις αμαρτίες. Αυτά τα έργα να ριζώσουν μέσα σας κι όχι οι αμαρτίες…
Όποιος από τη νεανική του ηλικία αναλαμβάνει τον αγώνα της αρετής, δε δαπανά το χρόνο του κατόπιν στο να θεραπεύει τα τραύματα, αλλ’ από το ξεκίνημά του λαμβάνει τα βραβεία.
Και στήνει τρόπαια και συνεχώς νικά και σαν άλλος Ολυμπιονίκης από νέος επευφημούμενος, προχωρεί προς το γήρας με μύρια στεφάνια στεφανωμένος την κεφαλή.
