Του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας
Η ζωή όλων τών μακαρίων εκείνων ανθρώπων, οι οποίοι μέ όλη τήν καρδιά τούς αγάπησαν τόν Κύριον Ιησού Χριστό καί σταθερά ακολουθούν τήν τεθλιμμένη οδό, διά τής στενής πύλης, όπως τούς έδειξε Εκείνος, είναι γεμάτη αγώνα, πολύ δύσκολο αγώνα. Τί αγώνα; Όχι μέ τήν σάρκα καί τό αίμα, όχι μέ τούς ανθρώπους, αλλά μέ τά πνεύματα τά πονηρά στούς ουρανούς. Η πάλη αυτή είναι πάρα πολύ δύσκολη καί μακάριοι οι άνθρωποι εκείνοι, πού είναι σταθεροί στόν αγώνα τους.
Καί πώς νά μήν θρηνήσουμε εκείνους τούς ανθρώπους οι οποίοι τίποτα απολύτως δέν θέλουν νά γνωρίζουν γιά τόν αγώνα αυτό, καί είναι έτοιμοι νά μάς περιγελάσουν γι’ αυτή τήν πίστη μας στά ακάθαρτα πνεύματα, πώς νά μήν τούς θρηνήσουμε; Ασφαλώς καί τούς δαίμονες καί τόν ίδιο τόν διάβολο τούς συμφέρει πάρα πολύ, οι άνθρωποι νά μήν πιστεύουν στήν ύπαρξή τους, νά μήν τούς σκέφτονται, νά μήν νιώθουν ποτέ τήν εγγύτητά τους, επειδή κάθε κρυφός καί άγνωστος εχθρός είναι πιό επικίνδυνος από τόν φανερό καί ορατό εχθρό.
Ακούστε τί λέει ο απόστολος Παύλος γιά τά πονηρά πνεύματα στούς ουρανούς καί γιά τόν αγώνα εναντίον τους: «Γιατί δέν έχουμε νά παλέψουμε μέ ανθρώπους αλλά μέ αρχές καί εξουσίες, δηλαδή μέ τούς κυρίαρχούς του σκοτεινού τούτου κόσμου, τά πονηρά πνεύματα πού βρίσκονται ανάμεσα στή γή καί στόν ουρανό» (Έφ. 6, 12). Ώ, πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταραμένη στρατιά τών δαιμόνων, αμέτρητο αυτό τό μαύρο πλήθος! Σταθερά καί ακούραστα μέρα-νύχτα προσπαθούν όλους μας, πού πιστεύουμε στό όνομα τού Θεού, νά μάς παρασύρουν στήν οδό τής απιστίας, στήν οδό τού κακού καί τής ατιμίας.
Σ’ ένα μόνο δαιμονισμένο στά Γάδαρα υπήρχε ολόκληρη λεγεώνα δαιμόνων. Όλη αυτή η στρατιά τών δαιμόνων είναι εχθροί του Χριστού, εχθροί του Θεού. Οι αμέτρητοι αυτοί εχθροί του Θεού μόνο ένα σκοπό έχουν. Φροντίζουν μέρα-νύχτα νά μάς καταστρέψουν καί νά μάς σπρώξουν στό δρόμο τού κακού, στό δρόμο τής ατιμίας. Όπως υπάρχουν εννέα τάγματα αγίων αγγέλων, τά ανώτερα τάγματα: τά σεραφείμ, τά χερουβείμ, οι αρχές, οι εξουσίες, οι θρόνοι, οι κυριότητες, καί κατώτερα: οι αρχάγγελοι καί οι άγγελοι, τό ίδιο καί στήν στρατιά τών πονηρών πνευμάτων υπάρχουν ανώτερα καί κατώτερα τάγματα, υπάρχουν αρχές καί εξουσίες. Τά ανώτερα δαιμονικά τάγματα πολεμάνε τούς πιό σταθερούς, τούς πιό πιστούς υπηρέτες τού Χριστού, τούς αγίους καί τούς δικαίους. Πολύ δύσκολος γιά τούς δαίμονες είναι ο αγώνας αυτός, διότι μέ τό όνομα τού Χριστού αποκρούουν οι άγιοι όλες τίς επιθέσεις τους. Υπάρχουν καί οι δαίμονες πού έχουν λιγότερη δύναμη, οι οποίοι αδιάλειπτα πολεμούν εμάς τούς αδύναμους χριστιανούς.
Η πάλη εναντίον τούς είναι πολύ δύσκολη, επειδή η διάνοια αυτών τών αγγέλων τού κακού, τών υπηρετών τού σατανά είναι ασύγκριτα ανώτερη από τή δική μας. Αυτοί δέν κοιμούνται, δέν τρώνε καί όλο τό χρόνο τούς τόν αφιερώνουν στό πώς νά αφανίσουν καί νά αποπλανήσουν τούς ανθρώπους τού Θεού. Υπάρχουν καί κατώτεροι δαίμονες. Τό έργο πού κάνουν αυτοί δέν είναι καί τόσο δύσκολο, επειδή αυτοί ασχολούνται στό νά ωθούν ακόμα πιό πολύ στό σκότος εκείνους τούς ανθρώπους, οι οποίοι αγάπησαν τό σκότος πιό πολύ από τό φώς καί τό ψεύδος παρά τήν αλήθεια.
Τί μπορούμε νά κάνουμε εμείς, όταν από παντού μας περικυκλώνει αυτή η στρατιά τών δαιμόνων, πώς μπορούμε νά τούς πολεμήσουμε; Από πού νά αντλήσουμε τήν δύναμη γιά τήν πάλη αυτή; Τήν απάντηση σ’ αυτή τήν ερώτηση τήν δίνει ο απόστολος Παύλος• ακούστε τόν: « Τέλος, πάρτε δύναμη από τόν ισχυρό Κύριο.Ντυθείτε μέ τήν πανοπλία πού δίνει ο Θεός, γιά νά μπορέσετε ν΄ αντιμετωπίσετε τά τεχνάσματα τού διαβόλου…Γι’ αυτό φορέστε τήν πανοπλία τού Θεού, ώστε νά μπορέσετε νά προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα τής σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο γιά νά μείνετε ως τό τέλος σταθεροί στή θέση σάς» (Έφ. 6, 10-11, 13). Ούτε μέ τίς δικές μας δυνάμεις, ούτε μέ τό δικό μας νού καί τό ζήλο μάς μπορούμε νά πολεμήσουμε καί νά νικήσουμε αυτή τήν καταραμένη σκοτεινή στρατιά, αλλά μόνο μέ τή δύναμη τού Θεού, μέ τή βοήθειά Του. Μόνοι μας δέν μπορούμε νά κάνουμε τίποτα. Γιά νά τό κατανοήσουμε καλά αυτό τό πράγμα ο άγιος απόστολος Παύλος παρομοιάζει τήν πάλη μας μέ τήν στρατιά τών πονηρών ασωμάτων δυνάμεων μέ τόν αγώνα τών αρχαίων πολεμιστών.
Ο απόστολος λέει, ότι πρέπει νά ζωνόμαστε, όπως τό έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, όταν ετοιμάζονταν γιά τή μάχη μέ τόν εχθρό. Τό ίδιο έκαναν καί εκείνοι πού ετοιμάζονταν γιά ένα μακρινό καί επικίνδυνο ταξίδι. Φορούσαν καί αυτοί μία δερμάτινη ζώνη στή μέση τους. Γιά μάς όμως δέν χρειάζεται νά φοράμε δερμάτινη ζώνη, αλλά αντί αυτής εμείς πρέπει νά ζωστούμε τήν αλήθεια σάν ζώνη στή μέση μας, τήν αλήθεια τού Θεού. Μόνο μέ τήν αλήθεια μπορούμε νά νικήσουμε τήν πονηρία τών δαιμόνων, διότι τό μοναδικό όπλο πού χρησιμοποιούν οι δαίμονες στίς επιθέσεις τούς εναντίον μάς είναι τό ψέμα, τό οποίο αποτελεί καί τήν πνευματική τους υπόσταση.
Μόνο τότε, όταν στή μέση μας θά έχουμε τή ζώνη τής θείας αλήθειας, τής αλήθειας τού Χριστού, μόνο τότε, όταν θά θυμόμαστε ότι δέν πρέπει νά ξεκουραζόμαστε καί δέν πρέπει νά σταματάμε στήν πορεία μας, μόνο τότε θά νικήσουμε τούς εχθρούς του Θεού καί τούς δικούς μας. Καί συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος, ότι αυτό πρέπει ιδιαίτερα νά τό θυμόμαστε «εν τή ημέρα τή πονηρά» (Έφ. 6, 13), όταν τό κακό μέρα μέ τή μέρα θά μεγαλώνει γύρω μας. Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι πρέπει νά φορέσουμε τόν θώρακα, όπως παλαιά οι πολεμιστές φορούσαν θώρακα χάλκινο ή σιδερένιο γιά νά μήν πληγώνονται.
Μήπως χρειαζόμαστε καί εμείς έναν τέτοιο σιδερένιο θώρακα; Ασφαλώς όχι, εμείς πρέπει νά φορέσουμε έναν άλλο θώρακα. Ένας θώρακας χάλκινος ή σιδερένιος δέν τρομάζει τά πονηρά πνεύματα. Έναν άλλο θώρακα χρειαζόμαστε, τόν θώρακα τής δικαιοσύνης. Τό σώμα μάς πρέπει νά ντυθεί μέ τή θεία αλήθεια καί όχι μέ τό σιδερένιο θώρακα. Τήν αλήθεια αυτή μπορούμε νά τήν αποκτήσουμε μόνο μέ τήν ακούραστη τήρηση τών εντολών τού Χριστού καί τήν αδιάκοπη προσευχή. Άν μ’ αυτό τόν τρόπο θά εργαζόμαστε σταθερά γιά τόν Θεό, μόνο σ’ αυτή τήν περίπτωση θά λάβουμε τόν θώρακα τής δικαιοσύνης.
Οι πολεμιστές τών παλαιοτέρων εποχών γιά νά προστατέψουν τά πόδια τούς φορούσαν περικνημίδες. Χρειαζόμαστε καί εμείς τέτοιες περικνημίδες χάλκινες ή σιδερένιες γιά νά προστατέψουμε τά πόδια μας από τίς ραδιουργίες τού πολεμίου; Όχι, καθόλου δέν τίς χρειαζόμαστε άν τά πόδια μας πάντοτε θά κατευθύνονται στήν οδό τής ειρήνης, άν θά τά χρησιμοποιούμε γιά νά ευαγγελιζόμαστε παντού τήν ειρήνη, όπως καί ο απόστολος Παύλος λέει: «Ως ωραίοι οι πόδες τών ευαγγελιζομένων ειρήνην, τών ευαγγελιζομένων τά αγαθά!» (Ρώμ. 10,15).
Ώ, άν τόσο ωραία θά είναι τά πόδια μας! Όταν θά σπεύδουμε νά βοηθήσουμε αυτούς πού χρειάζονται τήν βοήθειά μας, τούς δυστυχισμένους, τούς ασθενείς, τούς αναπήρους καί τούς αδυνάτους, άν θά πορευόμαστε εν βουλή δικαίων καί θά απομακρυνόμαστε από τήν βουλή τών ασεβών, τότε δέν θά μάς χρειάζονται καθόλου οι περικνημίδες, διότι τά πόδια μας θά προστατεύονται από τή δύναμη τού Θεού καί κανένα κακό δέν θά μπορέσει νά τά πλησιάσει.
Παρακάτω ο απόστολος λέει ότι τό κυρίως αμυντικό όπλο τών πολεμιστών τών παλαιοτέρων εποχών ήταν η ασπίδα, η μεγάλη καί βαριά χάλκινη ασπίδα. Εμείς όμως χρειαζόμαστε μία τέτοια ασπίδα; Μπορεί αυτή νά μάς προστατέψει από τά φλογισμένα μέ τή φλόγα τής κολάσεως βέλη τών εχθρών μας καί εχθρών του Θεού; Ασφαλώς όχι! Η χάλκινη ασπίδα καθόλου δέν θά μάς βοηθήσει στόν αγώνα μας. Εμείς έχουμε μία άλλη ασπίδα, τήν ασπίδα τής πίστεώς μας, τής πίστεως στόν Κύριον Ιησού Χριστό, διότι άν μέ όλη τήν καρδιά μάς πιστέψουμε σ’ Αυτόν καί ακλόνητα εκτελούμε τίς εντολές Του, τότε η πίστη μάς σ’ Αυτόν θά μάς προστατέψει χίλιες φορές καλύτερα από τήν οποιαδήποτε ασπίδα.
Καί λέει παρακάτω ο απόστολος ότι πρέπει τό κεφάλι μας νά τό προστατεύουμε μέ τήν περικεφαλαία, όπως τό έκαναν παλαιά οι πολεμιστές, πού σκέπαζαν τό κεφάλι τους μέ σιδερένια περικεφαλαία. Εμείς όμως τί περικεφαλαία χρειαζόμαστε; Ασφαλώς όχι χάλκινη ή σιδερένια αλλά κάποια άλλη, εντελώς άλλη περικεφαλαία. Μέ ποιά περικεφαλαία θά προστατεύσουμε τό κεφάλι μας; Μέ τήν περικεφαλαία της βαθειάς πίστεως στόν Κύριό μας Ιησού Χριστό καί τής βαθειάς αγάπης πρός Αυτόν. Ο Ίδιος μέ τό πανάγιο στόμα Του, είπε: «Ο τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» (Ιω. 6, 56). Ώ, Κύριε, ποιά άλλη προστασία χρειαζόμαστε, άν Εσύ μένεις μαζί μας (στό νού καί τήν καρδιά μας), άν Εσύ φωτίζεις τήν διάνοιά μας μέ τό φώς τής διαρκούς παρουσίας Σου στό νού καί τήν καρδιά μας; Μάς φτάνει αυτό καί είναι ό,τι μάς χρειάζεται!
Άν θά φορέσουμε μία τέτοια πανοπλία θά μείνει μόνο νά πάρουμε στά χέρια μάς ένα δίκοπο σπαθί, όπως τό έκαναν καί οι πολεμιστές τών παλαιότερων εποχών. Ακουστέ τώρα τί λέει γιά τό δίκοπο αυτό σπαθί ο μέγας απόστολος: «Ο λόγος τού Θεού είναι ζωντανός καί δραστικός, πιό κοφτερός κι από κάθε δίκοπο σπαθί• εισχωρεί βαθιά, ως εκεί πού χωρίζει τήν ψυχή απ’ τό πνεύμα, τό κόκκαλο απ’ τό μεδούλι, καί κρίνει τούς διαλογισμούς καί τίς προθέσεις τής καρδιάς.» (Έβρ. 4, 12).
Νά τί σπαθί χρειαζόμαστε. Τό σπαθί τού λόγου τού Θεού, τό οποίο φοβούνται όλοι οι δαίμονες αλλά καί ο ίδιος ο διάβολος• διότι μέ τό λόγο τού Θεού φυγαδεύονται καί νικούνται. Άν πάρουμε στά χέρια μας τό φοβερό αυτό όπλο, τό όπλο τού λόγου τού Θεού, τότε δέν έχουμε νά φοβηθούμε κανέναν εχθρό. Διότι όλοι τους έχουν ήδη νικηθεί από παλαιά από τό σταυρό τού Χριστού. Συντρίφτηκε η κεφαλή τού αρχαίου όφεως, τού διαβόλου, κάτω από τό υποπόδιο τού παντοδύναμου σταυρού τού Χριστού,
Νά θυμάστε πάντα ότι μέ τίς δικές μας δυνάμεις δέν μπορούμε νά πολεμήσουμε τά πονηρά πνεύματα. Νά θυμάστε ότι όλη τήν ελπίδα μάς πρέπει νά τήν στηρίζουμε στόν Κύριό μας Ιησού Χριστό, στόν οποίο ανήκει η δόξα καί η δύναμη μαζί μέ τό συνάναρχο αυτού Πατέρα καί τό Πανάγιο Πνεύμα εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.
(Άγ. Λουκά, Αρχιεπ. Κριμαίας, «Λόγοι καί ομιλίες», τ. Ά΄, έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, σ. 165-171)
