Η Ι.Μ. Ζωγράφου του Αγίου Όρους ιδρύθηκε επί αυτοκράτορος Λέοντος Στ’ του Σοφού (886-912) από τρία αδέλφια τα οποία κατάγονταν από την Αχρίδα, τον Μωυσή, τον Ααρών και τον Ιωάννη.
Το όνομά της η Μονή το έλαβε από το εξής γεγονός: Οι τρεις αδελφοί διαφωνούσαν για τον άγιο στο όνομα του οποίου θα τιμούσαν τη Μονή. Ο καθένας ήθελε διαφορετικο άγιο, ο πρώτος την Παναγία, ο δεύτερος τον άγιο Νικόλαο και ο τρίτος τον άγιο Γεώργιο. Αφού τελείωσαν το Καθολικό (έτσι ονομάζονται οι ναοί των Ιερών Μονών) αποφάσισαν να αφήσουν στον Θεό την ονομασία.
Έτσι έλαβαν μία σανίδα, την τοποθέτησαν μέσα στον Ναό, εν συνεχεία τον κλείδωσαν και κλείσθηκαν στα κελλιά τους αγρυπνώντας και προσευχόμενοι όλη τη νύκτα. Το πρωί πήγαν στην Εκκλησία και διαπίστωσαν ότι επάνω στη σανίδα είχε ζωγραφιστεί η εικόνα του αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Η Μονή έκτοτε ονομάσθηκε Μονή του αγίου Γεωργίου του Ζωγράφου.
Μετά από χρόνια επισκέφθηκε το Άγιο Όρος ο Επίσκοπος Βοδενών (Εδέσσης), ο οποίος ήλθε και στη Ζωγράφου. Εκεί πληροφορήθηκε το θαύμα, το οποίο και δεν πίστευσε. Την ώρα που πήγε να προσκυνήσει την εικόνα ακούμπησε το δάκτυλό του στο πρόσωπο του Αγ. Γεωργίου και είπε ειρωνικά: «Αυτή είναι άρα η παρ’ υμίν θαυματουργός εικών;» Τότε η άκρη του δακτύλου του κόλλησε στο πρόσωπο του αγίου και αναγκάσθηκαν να το κόψουν. Μέχρι σήμερα σώζεται το κομμένο δάκτυλο του επισκόπου κολλημένο επάνω στην εικόνα.
Ιερομ. Νικηφόρου Μικραγιαννανίτου, «Άθως Όρος το Άγιον»
