Η συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας είναι μετοχή στην «αιώνιο ζωή»

ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ: Συνήθως όταν ακούμε νά γίνεται λόγος γιά τήν «αιώνιον ζωήν», πολλοί σκεπτόμαστε ότι αυτή αρχίζει μετά θάνατον. Στήν πραγματικότητα όμως η «αιώνιος ζωή» αρχίζει ήδη απ’ αυτή τή ζωή.

Αρχίζει από τό θάνατο τού Χριστού καί από τήν ανάστασή Του. Καί σ’ αυτή μετέχουμε, όταν συσταυρούμεθα καί συνανιστάμεθα μαζί Του. Η συμμετοχή μας στό μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας εἶναι μετοχή στήν «αιώνιο ζωή».

Πολλές φορές, μέσα στήν ένταση τής καθημερινής βιοπάλης, αυτές οἱ μεγάλες αλήθειες αδυνατίζουν καθώς δέ σκεπτόμαστε πόσο έντονα τό κακό μας μαγνητίζει πρός τά κάτω, διερωτώμεθα: Μπορεί νά βρισκόμαστε ήδη από τό βάπτισμά μας στήν «αιώνιον ζωήν»; Ἔχει αρχίσει καί γιά μᾶς αυτή η ζωή;

Ο Κύριος στήν αρχιερατική προσευχή Του μέ σαφήνεια εἶπε: «Αὕτη εστίν η αιώνιος ζωή, ἴνα γινώσκωσι σέ τόν μόνον αληθινόν Θεόν καί όν απέστειλας Ἰησούν Χριστόν». Πού σημαίνει ότι η «αιώνιος ζωή» συνίσταται σ’ αυτήν ακριβῶς τή γνώση, σ’ αυτή τήν ουσιαστική, βαθειά εμπειρία τού αληθινού Θεού καί τού Ἰησού Χριστού, τού Σωτήρος, τόν οποίον απέστειλε Ἐκείνος.

Η «γνώση» στήν οποία αναφέρεται ο Χριστός δέν σημαίνει ιδέες αόριστες, λόγια, πού απομνημονεύουμε καί απαγγέλλουμε, πολλές φορές μηχανικά. Πρόκειται γιά μία άλλη «γνώση», διαφορετικής ποιότητος.

Ὁ απόστολος Παύλος, ο οποίος έζησε όσο ελάχιστοι αυτή τήν βαθειά εμπειρία τής «αιωνίου ζωής», ζώντας εν Χριστῷ, σημειώνει μέ έντονο τρόπο: «Τού γνῶναι αυτόν καί τήν δύναμιν τής αναστάσεως αυτού καί τήν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τῷ θανάτω αυτού». Ειδικά η γνῶσις τού Θεού δέν εἶναι η γνώση τού νού, η γνώση τής διάνοιας, η γνώση τῶν σοφῶν, άλλ’ εἶναι μία γνώση βιωματική, πού αποκτᾶται, όταν αποδεχόμαστε τή θυσία Του, όταν συμμορφωνόμαστε μέ τό θέλημά Του, όταν ανταποκρινόμαστε στήν αγάπη Του.

Πρόκειται γιά μετοχή σέ μία προσωπική κοινωνία μέ τόν Θεό τής αγάπης. Αυτή τή γνώση δέν κατορθώνουμε νά τήν αποκτήσουμε μέ τίποτε άλλο παρά μόνο μέ τήν ουσιαστική, βιωματική προσέγγιση μας στά μυστήρια τής Ἐκκλησίας, μᾶς τήν εξασφαλίζει η χάρις τού Θεού διά τού Ἁγίου Πνεύματος.

Η σκέψη όμως περί αιωνίου ζωής δέν σημαίνει φυγή από τήν καθημερινότητα τής ζωής, από τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού επιφυλάσσει γιά τόν καθένα μας η γήινη πραγματικότητα. Αντίθετα σημαίνει μιά διάθεση ρεαλισμού, γιά νά ζήσουμε σωστά τό εδῶ καί τό τώρα, μέ προοπτική τήν αιωνιότητα καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες πού τιμούμε σήμερα, μᾶς δείχνουν τόν δρόμο.