Η συμμετοχή μας στην Θεία Ευχαριστία είναι μετοχή στην «αιώνιο ζωή»

ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ: Συνήθως όταν ακούμε νά γίνεται λόγος γιά τήν «αιώνιον ζωήν», πολλοί σκεπτόμαστε ότι αυτή αρχίζει μετά θάνατον. Στήν πραγματικότητα όμως η «αιώνιος ζωή» αρχίζει ήδη απ αυτή τή ζωή.

Αρχίζει από τό θάνατο τού Χριστού καί από τήν ανάστασή Του. Καί σ αυτή μετέχουμε, όταν συσταυρούμεθα καί συνανιστάμεθα μαζί Του. Η συμμετοχή μας στό μυστήριο τής Θείας Ευχαριστίας είναι μετοχή στήν «αιώνιο ζωή».

Πολλές φορές, μέσα στήν ένταση τής καθημερινής βιοπάλης, αυτές οι μεγάλες αλήθειες αδυνατίζουν καθώς δέ σκεπτόμαστε πόσο έντονα τό κακό μας μαγνητίζει πρός τά κάτω, διερωτώμεθα: Μπορεί νά βρισκόμαστε ήδη από τό βάπτισμά μας στήν «αιώνιον ζωήν»; Έχει αρχίσει καί γιά μάς αυτή η ζωή;

Ο Κύριος στήν αρχιερατική προσευχή Του μέ σαφήνεια είπε: «Αύτη εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σέ τόν μόνον αληθινόν Θεόν καί όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν». Πού σημαίνει ότι η «αιώνιος ζωή» συνίσταται σ αυτήν ακριβώς τή γνώση, σ αυτή τήν ουσιαστική, βαθειά εμπειρία τού αληθινού Θεού καί τού Ιησού Χριστού, τού Σωτήρος, τόν οποίον απέστειλε Εκείνος.

Η «γνώση» στήν οποία αναφέρεται ο Χριστός δέν σημαίνει ιδέες αόριστες, λόγια, πού απομνημονεύουμε καί απαγγέλλουμε, πολλές φορές μηχανικά. Πρόκειται γιά μία άλλη «γνώση», διαφορετικής ποιότητος.
Ο απόστολος Παύλος, ο οποίος έζησε όσο ελάχιστοι αυτή τήν βαθειά εμπειρία τής «αιωνίου ζωής», ζώντας εν Χριστώ, σημειώνει μέ έντονο τρόπο: «Τού γνώναι αυτόν καί τήν δύναμιν τής αναστάσεως αυτού καί τήν κοινωνίαν τών παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τώ θανάτω αυτού». Ειδικά η γνώσις τού Θεού δέν είναι η γνώση τού νού, η γνώση τής διάνοιας, η γνώση τών σοφών, άλλ είναι μία γνώση βιωματική, πού αποκτάται, όταν αποδεχόμαστε τή θυσία Του, όταν συμμορφωνόμαστε μέ τό θέλημά Του, όταν ανταποκρινόμαστε στήν αγάπη Του.

Πρόκειται γιά μετοχή σέ μία προσωπική κοινωνία μέ τόν Θεό τής αγάπης. Αυτή τή γνώση δέν κατορθώνουμε νά τήν αποκτήσουμε μέ τίποτε άλλο παρά μόνο μέ τήν ουσιαστική, βιωματική προσέγγιση μας στά μυστήρια τής Εκκλησίας, μάς τήν εξασφαλίζει η χάρις τού Θεού διά τού Αγίου Πνεύματος.

Η σκέψη όμως περί αιωνίου ζωής δέν σημαίνει φυγή από τήν καθημερινότητα τής ζωής, από τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού επιφυλάσσει γιά τόν καθένα μας η γήινη πραγματικότητα. Αντίθετα σημαίνει μιά διάθεση ρεαλισμού, γιά νά ζήσουμε σωστά τό εδώ καί τό τώρα, μέ προοπτική τήν αιωνιότητα καί οι Άγιοι Πατέρες πού τιμούμε σήμερα, μάς δείχνουν τόν δρόμο.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μαρωνείας και Κομοτηνής