Η Σοφία του Θεού

Ένας Θεός που ποιεί τα πάντα καινά μακαρίζοντας όσους πεινούν και διψούν δικαιοσύνη.

Χάρις, Δόξα και Έλεος: ως αλάτι της γης! Και μια πίστη χαρμόλυπη που γεννά απ΄ την αρχή τους ανθρώπους.

Στη ζωή η σταυρανάσταση. Μια στενή οδός που λυτρώνει. Ετοιμότης Θυσίας! Κι ένα όριο που αντί να κλείσει – ίσα ίσα – ετούτο διανοίγει όλες τις προοπτικές.

«Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε.» (Ιωάν. 14, 15)

Σημασία η αγάπη.  Η   α γ ά π η   α υ σ τ η ρ ό τ η τ α !  Η αυστηρότητα ήθος.

Ο κανόνας Του απλός: «Πάντα όσα αν θέλητε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι ούτω και υμείς ποιείτε αυτοίς.» (Ματθ. 7, 12) Κι όμως: πόσοι ολιγάριθμοι – ελλείψει, επί τούτου, ασκήσεως– όσοι αξιώθηκαν να τον εφαρμόσουν.

[irp posts=”315347″ name=”Χωρίς αγάπη…”]

Ανάμεσα σ΄ Αυτόν και σ’ εμάς, μια ψυχοσωματική βιοτή σε μέτρα, επιτέλους, θεανθρώπινης συνομιλίας.

Δεν διαγράφει: πληρώνει. «Πληρώνω», ωστόσο, το νόμο, πρωταρχικότερα από ο,τιδήποτε άλλο, δεν μπορεί παρά να ισοδυναμεί με «ερμηνεύω» τον κόσμο.

Ιδού ο Λόγος, λοιπόν, πού –Σοφία, Εκείνος, Θεού – εξηγεί ως ζωή του θανάτου τη νέκρωση!

Γιώργος Καστρινάκης