Η προσευχή είναι ένωσις του ανθρώπου με τον Θεό

Προσευχή: Η Προσευχή, ως προς την ποιότητά της, είναι συνουσία και ένωσις του ανθρώπου με τον Θεό, και ως προς την ενέργειά της, σύστασις και διατήρησις τού κόσμου, συμφιλίωσις με τον Θεόν, μητέρα των δακρύων…

Η προσευχή είναι ένωσις του ανθρώπου με τον Θεό

Η Προσευχή, ως προς την ποιότητά της, είναι συνουσία και ένωσις του ανθρώπου με τον Θεό, και ως προς την ενέργειά της, σύστασις και διατήρησις τού κόσμου, συμφιλίωσις με τον Θεόν, μητέρα των δακρύων, καθώς επίσης και θυγατέρα, συγχώρησις των αμαρτημάτων, γέφυρα πού σώζει από τούς πειρασμούς, τοίχος πού μάς προστατεύει από τις θλίψεις, συντριβή των πολέμων, έργο των Αγγέλων, τροφή των ασωμάτων, η μελλοντική ευφροσύνη, εργασία πού δεν τελειώνει, πηγή των αρετών, πρόξενος των χαρισμάτων, αφανής πρόοδος, τροφή τής ψυχής, φωτισμός τού νου, πέλεκυς πού κτυπά την απόγνωσι, απόδειξις τής ελπίδος, διάλυσις τής λύπης, πλούτος των μοναχών, θησαυρός των ησυχαστών, μείωσις τού θυμού, καθρέπτης τής πνευματικής προόδου, φανέρωσις των μέτρων, δήλωσις τής πνευματικής καταστάσεως, αποκάλυψις των μελλοντικών πραγμάτων, σημάδι τής πνευματικής δόξης πού έχει κανείς.

Η προσευχή είναι γι’ αυτόν πού προσεύχεται πραγματικά δικαστήριο και κριτήριο και βήμα τού Κυρίου, πριν από το μελλοντικό βήμα.

Όσοι πηγαίνομε να παρασταθούμε ενώπιον τού Βασιλέως και Θεού και να συνομιλήσωμεν μαζί Του, ας μη προχωρούμε χωρίς την κατάλληλη προετοιμασία.

Όταν ξεκινάς να σταθής ενώπιον τού Κυρίου, ας είναι ο χιτών τής ψυχής σου ὑφασμένος εξ ολοκλήρου με το νήμα ἢ μάλλον με το λήμμα τής αμνησικακίας. Ειδεμή τίποτε δεν πρόκειται να ωφεληθής από την προσευχή. Όλο το ύφος και το λεκτικό τής προσευχής σου ας είναι ανεπιτήδευτο, διότι ο τελώνης και ο άσωτος με ἕναν μόνο λόγο συμφιλιώθηκαν με τον Θεόν.

Πριν απ’ όλα ας βάλωμε στον κατάλογο τής δεήσεώς μας την ειλικρινή ευχαριστία. Στην δεύτερη σειρά, την εξομολόγησι των αμαρτιών μας και την συντριβή τής ψυχής μας με συναίσθησι. Και εν συνεχείᾳ ας αναφέρωμε τα αιτήματά μας προς τον Παμβασιλέα. Ο τρόπος αυτής τής προσευχής είναι άριστος, όπως απεκαλύφθη σε κάποιον από τούς αδελφούς από Άγγελον τού Κυρίου.

Μη ζητής να λέγης πολλά στην προσευχή σου, για να μη διασκορπισθή ο νους σου, αναζητώντας λόγια. Ένας λόγος τελωνικός εξιλέωσε τον Θεόν, και ένας λόγος πίστεως έσωσε τον ληστή. Η πολυλογία στην προσευχή πολλές φορές εδημιούργησε στο νου φαντασίες και διάχυσι, ενώ αντιθέτως η μονολογία συγκεντρώνει τον νου.

Ο καιρός τής προσευχής ας μη γίνη για σένα ώρα πού θα σκεφθής σπουδαία και αναγκαία θέματα, έστω και πνευματικά. Διαφορετικά άφησες και σού έκλεψαν το πολυτιμότερο.

Δείξε όλη την ανδρεία σου και την προθυμία σου (όταν προσεύχεσαι), και θα έχης τον ίδιον τον Θεόν διδάσκαλο στην προσευχή σου.

Δεν μπορούμε να διδαχθούμε το πώς να βλέπωμε, διότι εκ φύσεως το γνωρίζομε μόνοι μας. Παρόμοια δεν μπορούμε να γνωρίσωμε με την διδασκαλία τού άλλου το κάλλος τής προσευχής. Διότι η προσευχή έχει ως διδάσκαλό της τον Θεόν, «τὸν διδάσκοντα ἄνθρωπον γνῶσιν, καὶ διδόντα εὐχὴν τῷ εὐχομένῳ καὶ εὐλογοῦντα ἔτη δικαίων» (Ψαλμ. 93:10 – Α’ Βασ. 2:9). Ἀμήν.

Κλίμαξ, Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου
Ιερά Μονή Παρακλήτου