ΑΛΗΘΙΝΗ ΝΗΣΤΕΙΑ: Τήν πρώτη Αυγούστου κάθε έτους ξεκινά η νηστεία τού Δεκαπενταυγούστου. Η περίοδος αυτή τής νηστείας προηγείται τής εορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου καί αρχικά ήταν διηρημένη σέ δυό τμήματα: αυτό πού προηγείτο τής εορτής τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος καί εκείνο τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου.
Οι δυό αυτές νηστείες ενώθηκαν τόν 10ο αιώνα.Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε νά τήν τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τίς ημέρες. Κατάλυση οίνου καί ελαίου έχουμε μόνο τά Σάββατα καί τίς Κυριακές, ενώ κατά τήν εορτή τής Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, οποιαδήποτε ημέρα κι άν πέσει καταλύουμε ψάρι.
Κατάλυση ιχθύος έχουμε καί κατά τήν ημέρα τής εορτής τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, άν αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
Η Νηστεία αυτή γίνεται πρός τιμήν τής Θεοτόκου, η Οποία καί Εκείνη νήστευσε πρίν από τήν Κοίμησή Της. Κατά τήν παράδοση, μόλις η Παναγία πληροφορήθηκε τόν επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στό Όρος τών Ελαιών, ετοιμάστηκε καί ενημέρωσε καί τούς Αποστόλους. Κατά τήν ημέρα τής Κοίμησης επειδή δέν ήταν όλοι οι Απόστολοι στά Ιεροσόλυμα, μιά νεφέλη τούς άρπαξε καί τούς έφερε κοντά της. Τήν τοποθέτησαν στό μνήμα τής Γεσθημανής καί μετά από τρείς μέρες ο τάφος ήταν άδειος, καθώς η Παναγία ανελήφθη στούς ουρανούς.
Η Νηστεία είναι Εντολή τού Θεού. Είναι η μία από τίς δυό πρώτες πού έδωσε στόν Αδάμ μέσα στόν Παράδεισο. Συγκεκριμένα, η πρώτη ήταν «νά εργάζεται καί νά φυλάττει τόν Παράδεισο», ενώ η δεύτερη «νά μήν φάει από τόν καρπό τού δέντρου τής γνώσεως τού καλού καί τού κακού». Το Νόημα αυτής τής Εντολής ήταν τό εξής: Μέ «όπλο» τή Νηστεία, νά συνηθίσουν οι άνθρωποι στήν Υπακοή πρός τόν Θεό καί στήν Πάλη κατά τού διαβόλου.
Ο Κύριος τόνισε ακόμη περισσότερο τήν αξία τής Νηστείας, όταν περί τού γένους τών δαιμόνων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται ει μή εν προσευχή καί νηστεία». Δηλαδή, τό γένος αυτό, δέν είναι δυνατόν νά νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, ο οποίος δέν προσεύχεται καί δέ νηστεύει.
Αξίζει ακόμη νά σημειωθεί ότι όταν νηστεύουμε, πρέπει καί νά ομολογούμε όποτε χρειαστεί τή Νηστεία μας, χωρίς όμως ποτέ νά τήν επιδεικνύουμε, δηλαδή χωρίς νά τήν φανερώνουμε σέ κανέναν γιά νά υπερηφανευτούμε ή γιά νά δείξουμε τό πόσο αγωνιζόμαστε. Ο Κύριος άλλωστε μάς διδάσκει νά κρατάμε κρυφή, κάθε Προσευχή καί Νηστεία μας.
Ο δέ Μέγας Βασίλειος αναφέρει γιά τή Νηστεία: «Όταν ο Θεός είπε Δέν θά φάγετε στούς πρωτοπλάστους, τούς έβαλε Νόμο Νηστείας καί Εγκρατείας. Εάν η Εύα δέν έτρωγε από τόν καρπό τού δένδρου εκείνου, δέν θά είχαμε ανάγκη σήμερα από τή Νηστεία. Επειδή δέ νηστεύσαμε, διωχθήκαμε από τόν Παράδεισο. Άς νηστέψουμε λοιπόν, γιά νά μπούμε πάλι σέ Αυτόν».
Σέ περιόδους Νηστείας, η σωματική Νηστεία πρέπει νά συνδυάζεται μέ τήν πνευματική Νηστεία (δηλαδή μέ περισσότερη Προσευχή καί Μελέτη τής Αγίας Γραφής, καθώς καί άλλων χριστιανικών βιβλίων), μέ μεγαλύτερη ευαισθησία πρός εκείνους πού έχουν τήν ανάγκη μας, μέ όσο τό δυνατόν μεγαλύτερη αποχή από τά αμαρτήματα, μέ Εξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία.
Τέλος, γιά οποιεσδήποτε δυσκολίες πού μπορεί νά συναντήσουμε κατά τή διάρκεια τής Νηστείας, είναι απαραίτητο νά συμβουλευόμαστε τόν Πνευματικό μας, ο οποίος θά μάς καθοδηγήσει καί θά μάς διευκολύνει στήν προσπάθειά μας, επιτρέποντας (ανάλογα μέ τήν περίπτωση) σέ ορισμένους νά καταλύσουμε κάποια επιπλέον τρόφιμα.
