ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ – Όπως η φύση παίρνει λαμπρό χρώμα από τον ακτινοβόλο ήλιο, έτσι και η ψυχή μας από τα διδάγματα των πατέρων. (Μέγας Βασίλειος)
Όπως εκείνος που πρόκειται να γράψει πάνω σε κερί, κάνει προηγουμένως λεία την επιφάνεια και τότε χαράζει τα γράμματα που θέλει, έτσι και η καρδιά που πρόκειται να υποδεχθεί πνευματική διδασκαλία και Θεία λόγια, πρέπει να καταστεί καθαρή, από τα αντίθετα φρονήματα. (Μέγας Βασίλειος)
Αν δεχόμαστε τη διδασκαλία του Κυρίου, όπως φέρεται το παιδί στα μαθήματα, όπου δεν αντιλέγει, δεν δικαιολογείται στους διδασκάλους του και δέχεται τη διδασκαλία τους με εμπιστοσύνη και προθυμία, τότε θα δεχθούμε τη Βασιλεία του Θεού. (Μέγας Βασίλειος)
Δεν παραμένει το μάθημα που γίνεται με τη βία, ενώ όποιο γίνεται με τέρψη και ευχαρίστηση, μπαίνει και κάθεται μονιμότερο στις ψυχές. (Μέγας Βασίλειος)
Είναι πρέπον και εύλογο, ένας διδάσκαλος, όταν θέλει να διδάξει, να εξετάζει πρώτα τι ακροατές έχει, όμοια και οι ακροατές να εξετάζουν τι διδάσκαλος είναι. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Η μεγαλύτερη από όλες τις ασχήμιες είναι, να κηρύττεις σε κάποιον να κάνει αυτό, το οποίο δεν κάνεις εσύ ο ίδιος. (Μέγας Αντώνιος)
Όπως ακριβώς το λυχνάρι, όταν αυτό γίνει φωτεινό, μπορεί να ανάψει μύρια λυχνάρια, αν σβήσει όμως, δεν θα μπορέσει ούτε στο ίδιο να δώσει φως, ούτε να ανάψει άλλα λυχνάρια, έτσι και στην περίπτωση του καθαρού βίου, αν το φως που είναι μέσα μας είναι λαμπρό, θα δημιουργήσουμε μύριους μαθητές και δασκάλους, καθιστάμενοι σαν πρότυπο. Γιατί δεν θα μπορέσουν να ωφελήσουν τόσο τους ακροατές τα λόγια μου, όσο η ζωή μου. Δίδαξε λοιπόν με το παράδειγμά σου. Αυτή η διδασκαλία είναι άριστη και κάνει αχρείαστη την διδασκαλία με τα λόγια. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Εκείνος που πασχίζει να διδάσκει τον πλησίον, δεν ευεργετεί τόσο πολύ εκείνον, όσο τον εαυτόν του και αποκομίζει διπλό κέρδος, αφού απολαμβάνει και μεγαλύτερη αμοιβή από τον Θεό και με εκείνα που προσπαθεί να διδάξει τον αδελφό του, θυμάται και ανανεώνει στη μνήμη μόνος του, εκείνα τα οποία έχουν λεχθεί. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
